Na de junglewandeling zwemmen we het stof van ons af. ’S avonds gaan we piranha’s vissen: met een hengel met een rauw stukje vlees eraan. De natuur is prachtig, helaas geen piranha gevangen. ’s avonds vraagt Jose Louis of we een tarantula willen zien. Ik met angst in alle leden toch mee, want ja je moet natuurlijk wel alles meemaken en gezien hebben. Echt werkelijk zo´n joekel heb ik nog nooit gezien. Het beest had zich genesteld in een boom waar we ´s morgens in het meer springen om ons te wassen. Morgen spring ik toch wel ff anders het water in! BRRRRRRRRR. Als klap op de vuurpeil kwam een medegroepsgenoot enigszins paniekerig aangelopen om te vertellen dat er ook een tarantula gesignaleerd is bij de toiletten. En ja hoor de gehele familie tarantula heeft zich gevestigd in ons kamp. Dat wordt vannacht niet alleen plassen… we wachten maar tot de ochtend.
De laatste dag gaan we met de boot naar Laguna Grande: een groot meer in Cuyabeno N.P. In dit meer groeien slechts 4 boomsoorten, o.a. macrolobios, een grote acaciasoort die in het water groeit. De bomen zijn begroeid met varens, orchideeën en bromelia’s. Het waterniveau verschilt veel in het droge en natte seizoen: maar liefst 5m. In het droge seizoen valt het meer soms bijna droog. We varen tussen de bomen door. De wandeling gaat door het regenwoud langs het meer. Dit woud is anders van samenstelling. We zien veel zeldzame vogels, een kolibri, limoenmieren (smaken naar limoen). We krijgen veel uitleg over de flora en fauna: bijvoorbeeld zo werken bepaalde kapotgewreven mieren als muggenverdrijver. Aan het eind van de dag nog een kaaiman gezien en naar een prachtige zonsondergang over het meer en regenwoud. Op de terugweg naar het kamp: weer kaaiman spotten. Als je met je zaklamp langs de oevers van de rivier schijnt, zie je oogjes van kaaimannen oplichten. Spannend. Maar ook die giftige slang!
En dan is het helaas alweer tijd om te vertrekken. Eerst weer drie uur in de houten kano. Op een gegeven moment stottert de kano een beetje en ja je raad het al, ze hadden ietswat te weinig benzine meegenomen. We waren verdeeld onder twee kano’s en nummer twee had niet genoeg extra benzine bij zich dus die voer ons voorbij. Na enig sputterspetter hield de kano er mee op. De stroming ging de verkeerde kant op dus daar moesten we het ook niet van hebben. Maar gelukkig na enkele minuten kwam er nog een kano en jawel die kon een litertje afstaan. We voeren weer verder rustig verder. Totdat een 1 of andere onbesuisde puber met een kano door de bochten van de rivier scheurt en zo recht op onze kano af gaat. Ik dacht werkelijk dat de boot door de helft gevaren zou worden. Het ging randjekantje goed. Dan is bijna de eindstreep in zicht, hangt er een boom dwars over het water. Paniek, waar moeten we langs. Dan maar vlak onder de boom door , wat denk je zitten er allemaal steekvliegen in! Alle mensen aan de linkerkant werden aangevallen door de steekvliegen. Door de paniek sloeg de kano bijna om. Gelukkig had ik mijn beten en steken zet bij me, dus iedereen met het pompje aan de gang om de bulten uit te zuigen. Ik zat zelf aan de goede kant en was dus niet gebeten. Maar omdat ik als zuster Clivia iedereen aan het helpen was werd ik zelf ook nog gestoken door zo´n beest, maar de pijn viel mee. Uiteindelijk na deze avontuurlijke rit kwamen we ¨heelhuids¨ aan. Wat heb ik genoten van deze jungletocht. Het is een echte aanrader!
