Als de kat van huis is…

Woensdag 17 oktober

Vandaag met een lokale trein op pad, het is de enige spoorlijn op Borneo, zo’n 180 km, destijds aangelegd door de Britten ten tijde van de koloniale bezetting. Via de receptie regelen we een grab naar het station. Of Gruber (Alo, Aloo zoals R het noemt, combinatie van Grab en Uber). Een jongedame brengt ons voor 8 ringgit naar station Tanjung Aru. We kopen een kaartje en wachten op de trein. Er is er maar 1 dus geen geklooi naar welk perron je moet. 8.45 uur is het vertrek. T is een oude maar hij boemelt prima. Op ieder punt stappen er weer wat locals in. Pas in Papar gaan er een heleboel uit. Wij rijden nog even door tot aan Beaufort, dit is halverwege de gehele spoorlijn. We gaan Beaufort verkennen. Hier komen blijkbaar niet veel buitenlanders want iedereen zit ons aan te gapen. We moeten sommigen op de foto zetten. Het is leuk om te zien. Het heeft iets van het dorp vlak voor Pulau Tiga. Langs een dubbele straat zijn allemaal winkeltjes waar het hele dorp zich lijkt verzameld te hebben. We drinken wat en eten een BUN bij de Chinees en dan boemelen we in 2 uur weer terug naar KK. Het is een mooie rit die door prachtige landschappen voert.

In KK bestellen we weer een Grab. Een jonge jongen is onze chauffeur. Een gezellige kerel. Al snel heeft hij het over voetbal en hij denkt dat bijna al onze namen beginnen met VAN. Het is immers Van Nistelrooy, Van Gaal enz. Ze rijden voor Grab als 2e baan om wat extra te verdienen. Deze is verpleegkundige. Wat hij overigens niet leuk vind. R vertelt dat hij bij de politie werkt. Hij gaat lachen, wat zenuwachtig en dan komt het hoge woord eruit. Toen hij ons zag aanlopen was hij een beetje bang toen hij R zag met z’n stoere zonnebril op. Maar nu we druk en gezellig aan het praten zijn vindt hij het wel erg gezellig.

Voordat we het weten zijn we weer in het Jesselton Hotel. We kleden ons om en maken een wandeling door de stad. Langs het water. Tjonge wat is het heet. We drinken wat, we eten een sateetje en gaan slapen. Morgen naar Kuching!

Oh ja wat hier heel beroemd is Bah Kut Teh. Huh ja,….”bah kut teh”, je denkt hier loop ik aan voorbij. Retedruk vanaf ‘s morgens vroeg bij deze tenten. Die tegenover ons hotel schijnt de beste te zijn. Het is een soort donkere warme drank (bouillonachtig maar dan wat zeer goed voor je lichaam is) en dat eet je dan met rijst en iets vlezigs. Uiteindelijk zijn we daar ook beland. Wisten wij veel wat het is. Dus een slokje van de bouillon gehad. Rijst erbij en iets met varkensvlees. Dit was erg lekker de teh hebben we gelaten voor wat het is.

Donderdag 18 oktober

Kuching: de stad van de katten. De vlucht naar Kuching is een uurtje. We hebben ons al voorbereid op het slechte weer wat al weken in Kuching is. Regen, regen, regen. En ja vlak voor we landen. Regen. Maar als we opgehaald worden is het droog. Het is een half uurtje naar ons hotel Abell. Vanmiddag hebben we een stadstour via Viator. Uit de verhalen van de gids blijkt dat de stadsnaam niet van een kat komt maar omdat de rivier die hier vroeger liep zo heette, een vrucht die op een kattenoog leek en nog iets wat Kuching de naam bedroeg de heer Brooke de stad de naam Kuching heeft gegeven. Later zijn alle kattenstandbeelden gekomen. Via een tempel, de waterfront, een standbeeld enz enz rijden we de stad door. Om uiteindelijk bij een museum te belanden over de geschiedenis van Kuching en haar bewoners. En dan giet het. Hoost het. We rijden de stad nog even door maar we laten ons een uurtje eerder dan gepland afzetten bij het hotel. Tja en dan moet je wel een massage nemen. ‘S avonds met een drankje (tijdens happy hour) aan de bar gezeten met een lekkere saté.

Vrijdag 19 oktober.

Fietsen en wandelen door Kuching en haar omgeving. En wat nog mooier is, de ZON schijnt. Heet is het gewoon. We komen aan Wayang Tours nr 1. M loopt naar de balie een vriendelijke jongedame vraagt welke tour we willen boeken. Nou zegt M, we hebben al geboekt. Die boeking stond niet in de boeken. Maar niet getreurd ze pakte haar boeltje bij elkaar en we gaan gelijk op pad. We starten vanuit het boekingskantoor. Onderweg proeven we van alles. We hadden echt niet te hoeven ontbijten pfff en dan moeten we ook nog op de fiets. We lopen een uurtje door de stad. Door de Chinese wijk, drinken Chinese thee, eten bi-pan, een puf, noodles, een soort spekkoek, een soort cracker, een drankje waar je tanden aan elkaar blijven plakken zo zoet is het, laksa (de Maleisische maaltijd die je moet proberen en die overigens lekker is) enz enz. We lopen door India Street, we fietsen langs de moskee, parlementsgebouwen, waterfront, gaan naar de markt. Steken de rivier over met een bootje. Kortom een superleuke ochtend.

‘S middags bezoeken we het kattenmuseum. Tja wat moet ik daar over zeggen. Je moet er even heen, t ligt wel een takke eind weg maar met de Grab ben je er zo. We hadden nu een taxi Grab. Die taxi’s zijn zo oud, terwijl de Grab auto’s er allemaal top uitzien. Deze meneer is en taxichauffeur en Grap chauffeur. Want met de taxi is geen droog brood meer te verdienen.

Maar over het kattenmuseum. Echt heel raar, klein en bijzonder.

Toen moesten we weer terug, maar ja geen internet om een Grab te bestellen. Uiteindelijk krijgen we iemand (nadat M haar charmes in de strijd heeft gegooid) zover om een voor ons te bestellen. Voor een habbekrats zijn we zo weer in de stad. En daar, je raad t al, regent het. We scoren nog wat souvernirs, eten bij de Korean en belanden vroeg in ons bed. Morgen gaat om 4:20 uur de wekker!

Zaterdag 20 oktober.

04:20 uur gaat de wekker. We springen gelijk uit bed. We worden immers om 5 uur opgehaald. Even voor vijven worden we gebeld op de kamer. Een onverstaanbaar gebrabbel aan de andere kant. We’re coming roept M. De chauffeur staat al gereed on de koffers te sjouwen. Helemaal verbolgen is ie als R ook een meeneemt. Hele verhalen heeft ie. Op t vliegveld roept hij al bij voorbaat dat hij het karretje gaat duwen. En dat doet hij. Maar hij rent gewoon over het vliegveld heen. Heeeeel raar vonden wij dat… Wij rennen hier maar achteraan. Als ik er niet bij was geweest had ik het niet geloofd. Nadat we het hele vliegveld zijn over gerend worden de koffers door de X-ray gestopt en dan stopt de chauffeur ook. Hij vliegt R om de hals, die verschrikt maar meedoet. M krijgt galant een handkus en dan staan we daar…., wat een malloot…We zijn al ingecheckt dus alleen de bagage afgeven. Een jong ding neemt onze koffers aan en zegt gelijk dat ze veel te zwaar zijn. Er begint er een heel hard te stuiteren. We zijn inmiddels een stuk of zes vluchten verder en het gaat altijd goed. Ze gaat even overleggen met de senior. Het is goed. Dus ze vult de boel verder in. Vandaag staan er vier vluchten op het programma allemaal met Malaysia Airlines. We vliegen eerst naar Bintulu en dan direct door naar KK. Volgens de grondstewardess moeten we in KK de koffers ophalen om vervolgens in te checken voor de vlucht naar KL en Bangkok. R zegt dat dit niet klopt, ze kijkt hem verbaasd aan. Ze gaat het maar even checken bij het hoofd. R loopt er achter aan. Nee, ze had het mis, het kan toch doorgelabeld worden. Ontslag dreigt, hihi, grapje. We lopen naar gate R. We moeten nog even wachten maar dan gaan we boarden. We mogen naar een verdieping lager lopen. We zien het vliegtuig al staan. We staan met zn allen netjes in de rij. En wachten, en wachten, en wachten, en wachten. Dan komt er een mededeling. De wc doet het niet. En de piloot vertrekt niet met een defecte toilet. Over een uurtje gaan we vertrekken. Dan eerst maar ontbijten want dat hebben we nog niet gedaan, maar dat is zo goor dat gooien we direct weg. Lang verhaal kort. De hele vlucht gaat niet door. Maar dat horen we rond half 9, toen zouden we dus oorspronkelijk al bijna in KK geweest zijn. We worden omgeboekt naar een rechtstreekse vlucht van Kuching naar KL. We hadden gehoord dat die overvol zijn. Als haringen in een ton zaten we helemaal achterin het vliegtuig. We konden geen kant op. Op de toilet zit je nog ruimer, die overigens achter ons zat met als gevolg dat R bont en blauw is van alle poepende en plassende gasten die bijzonder onbeleefd door het gangpad heen stappen. Gelukkig overstemt het geluid van het vliegtuig alle geluiden die uit de wc komen. Na anderhalf uur vouwen we ons uit het vliegtuig. Nu komen we bij in de lounge. Straks nog een vlucht van 1,5 uur naar Bangkok.