Wat is er allemaal gebeurd en wat heb ik beleefd. Nu ik heb gewandeld, heeeeeeel veeeeel gewandeld. We zijn naar het park Torres del Paine gegaan (super omgeving) alwaar we een wandelingetje (25 km) zouden gaan maken naar de 3 torres. Die dag was ik niet helemaal lekker oftewel ik had een droge toast gehad. En wist dus niet wat me te wachten stond. Het was echt bergje op bergje af, beklimming hier, beklimming daar. En dat bergje op en beklimming op dat kilt mij!!! Man met de tong op de hielen, hijgend als een paard stortte ik me steeds op die hellingen. Op laatste was het dus niet echt meer grappig. Maar ja we zetten door. Je moet je voorstellen dat je zo´n trail in gedeeltes doet. Steeds tot een uitzichtpunt. Maar ja de Torres kon je dus nog steeds niet zien. Aangezien ik niks door mijn keel kon krijgen, heb ik tijdens de pauze niks genomen en met lood in mijn schoenen aan het tweede gedeelte begonnen (we waren toen denk ik al zo´n 2,5 uur onderweg). Dus ik op mijn eigen tempo verder. Ik moet wel zeggen als je in je eentje loopt maak je veel contacten.. Nou ja om het verhaal niet heeeeeeeeeel erg lang te maken…. het eerste gedeelte van het tweede stuk liep je door een bos met wat heuveltjes er in. Dit ging nog allemaal. Maar toen……. ik zag een bordje staan met de Torres over 5 minuten en ik als een kind zo blij met weer helemaal goede zin de berg op. Maar na 5 minuten geen eind in zicht. Toen bedacht ik me dat ik op het bordje ook 45 minuten had zien staan en ja je snapt het wel… het was dus 45 minuten. En niet gewoon omhoog nee met KEI grote KEIEN en hele kleine keien. Echt het werd bijna zwart voor mijn ogen. En al die mensen die je tegen kwam maar zeggen, het uitzicht is echt fantastisch je moet echt verder gaan. Inmiddels kwam ik een reisgenoot tegen die niet verder ging. De rest van de groep (die naar boven ging, niet iedereen ging) was al boven. Iedereen die ik tegen kwam zei maar dat het nog 30 minuten zou duren, de klim naar boven. Maar ik deed een stap, moest weer zitten, deed weer stap soms wel 2! weer uitrusten, water drinken… kortom er leek geen einde aan te komen. Inmiddels kwam de gids en onze reisbegeleidster Carolien al langs. Ik wilde toch persé naar boven. Carolien nam mijn lens mee naar boven en ik de rest. Nou echt op het laatst van mijn krachten ben ik boven gekomen. Het uitzicht was echt magnifiek, maar daar kon ik eerst niet van genieten zo uitgeput was ik.
Hub heeft mijn tas mee naar beneden genomen, Carolien mijn lens en ik mijn fototoestel…. zo zijn we in zo´n uur of 4 weer naar beneden gelopen. Onderweg terug kwam ik allemaal mensen tegen die ik op weg naar boven was tegenkomen dus het was hallo hier en hallo daar. En allemaal leuke verhalen. Dus dat was ook wel weer heel leuk.
Slapen in een tent
Maar tjonge wat was het een gedoe. En dit was nog maar dag 1 we gingen nog 2 dagen lopen….. Maar de andere dagen was ik weer aan de beterende hand dus ik heb gezellig mee gedaan. Het was zwaar maar heeeeel erg mooi. O ja en daar sliepen we dan in tentjes. Nou ik had een slaapzak waar ik dus van geen meter in paste. Een matje waar alleen mijn linkerbil op kon rusten en als ik languit in de tent ging liggen stak mijn kop buiten boord!!! Dus echt super (haha). Ik heb de 2e nacht van slaapzak gewisseld met Geertje die was een stuk ruimer en daar kon ik me in keren en zo en heb ik dan ook heerlijk geslapen, want je bent zo moe van het lopen en alle indrukken. De tweede dag van het lopen hebben we maar een kleine route gedaan naar de Grey gletsjer maar we zijn niet helemaal naar het eind gelopen. De 3e dag zijn we naar de French Valley gegaan. Na het eerste uitzichtpunt kon je nog verder, we zijn met 7 man doorgelopen. Wederom prachtig, maar ja we moesten ook weer terug…. denk dan aan 5 uur lopen over hellingen en dalen. We waren ´s ochtends om 8.30 uur weggegaan en we kwamen om 19.30 uur weer terug. Met de tenen los in de schoenen! Maar we hadden wel weer een prestatie neer gezet.
Perito Morene
Na deze dagen lopen hadden we een dagje wat anders. We zijn naar de Perrito Morene geweest met een klein clubje. 1 van de grootste gletsjers… Wat was dat gaaf. 60 meter hoge wand met ijs waar je naar zit te kijken. Een brok ijs van zo ongeveer de grote van een flatgebouw brokkelde af!! Super…. Daarna met ijsglijders op het ijs. Het ijs dat zulke mooie blauwe kleuren heeft. Ik kan echt niet beschrijven hoe mooi dat was. En dan het weer. Het hoort er te waaien, stormen, regenen en wat hebben wij, zon, zon, zon….. Heel apart. Na dit prettige dagje stonden er weer wandeltochten op het programma. (niet dat we alleen maar gewandeld hebben. ik heb een deel overgeslagen (we zijn op een estantia (boerderij) geweest, lamsBBQ gehad, een hele dag buspech gehad, de grens met Chili overgegaan, ook een belevenis op zich… maar die verhalen komen allemaal nog wel)
Los Glaciares
De afgelopen dagen hebben we dus weer gewandeld nu in Los Glaciares. Ook hier waait het alleen maar. We hebben er iets van meegekregen. We zaten in een dorpje (zonder geasfalteerde wegen, ik verwachte eigenlijk zo een paard en wagen met gaucho voorbij komen… helaas helaas) El Chalten. Nu in een hotelletje. We hebben mooie vogels gezien, prachtige bergen, mooie gletsjers (je begint het al normaal te vinden) echt weer super genieten. Alle wandelingen mee gedaan met als gevolg dat ik nu een superconditie heb, en straks in Nederland toch echt wat meer moet blijven lopen! Echt ik ben nu al dik veertien dagen aan het genieten, iedere dag is weer een soort kadootje met nieuwe verrassingen. We hebben een leuke groep, we lachen veel, we eten hier in Argentinië heeeeeerlijk. De biefstukken zal ik echt missen 🙂 De mensen zijn super aardig. Kortom genieten, genieten, genieten.
Travel - Vlog - Blog 