Wat: Klompenpad RIJNSTRANGENPAD
Wanneer: september 2021
Aantal km: 14
Start: restaurant Thoen en Thans, Kerkweg 10, Zevenaar
Met: Ingrid
Wat was het nog een zonnige nazomerdag. Tjonge we hebben het gewoon warm gehad. We liepen weer een klompenpad: het Rijnstrangenpad dit keer. Het is even een rit daarnaartoe. Een omgeving waar ik niet vaak kom: Zevenaar bij Arnhem. We hebben deze route gekozen om de trekpondjes. We zijn dus benieuwd. De route geeft aan: Ontdek het mooie buitengebied van Aerdt, Pannerden en Oud-Zevenaar. Wandelen door ruig rivierenlandschap met uiterwaarden en rabatten, over dijken, via twee trekpontjes, langs een gemaal en oude verdedigingswerken. We hebben deze route eigenlijk gekozen voor de trekpontjes. En dat was een goede keuze. We ontmoeten elkaar om 11 uur bij het restaurant Thoen en Thans. We hebben de auto naast de kerk gezet. Ik eerst op het wandelpad, dus maar even verzet… En wat we anders nooit doen, we beginnen met een bakje koffie bij het restaurant. Waardoor we pas rond 12 uur gingen lopen. En dat is best laat.
Eerst op zoek naar de bordjes. Via een omtrekkende beweging om de kerk kozen we om de route met de klok mee te gaan lopen. De route geeft aan: Ontdek het mooie buitengebied van Aerdt, Pannerden en Oud-Zevenaar. Wandelen door ruig rivierenlandschap met uiterwaarden en rabatten, over dijken, via twee trekpontjes, langs een gemaal en oude verdedigingswerken. We zijn dus benieuwd. Het is eerst een open landschap. Zo nu en dan kijken we achterom en zien dan nog steeds als markeerpunt de kerk. Dan lopen we op een dijk en kijken we uit op het nieuwe gat en de kleine Geldersche waard. Een prachtig geluid al die kwetterende vogels. Hier moeten ook bevers zijn. Helaas we zien er geen een. Het pad is kronkelig en smal. Maar dat hoort bij de omgeving. We lopen langs een sloot/riviertje en er huppelen heel wat kikkertjes voor ons uit. Ook staat het boordevol paddenstoelen.
En dan ineens is er de eerste trekpont. Hij ligt aan de overkant. Het is aardig trekken om hem deze kant op te krijgen. Maar wij sterke dames krijgen dat voor elkaar. Achteraf hadden we misschien even handschoenen mee moeten nemen. Want we zijn kletsnat als de pont aan onze kant ligt. En dan moeten we nog naar de overkant. Als eenmaal de snelheid erin zit, gaat het snel. Het is prachtig. We zijn alleen. Het water ligt er stil bij. Je hoort alleen het hijgen van ons en het sjor aan het touw. Er liggen bootjes stil op ons te wachten. En dan zijn we al aan de overkant. Trots op ons werk vervolgen we de route. We komen langs een paar nieuwsgierige koeien en staan dan op een kruispunt bij Aerdt. Dat had niet gemoeten. We waren zo aan de klets dat we even het bordje hadden gemist. Maar lang leve de app. We lopen een stukje terug en hervinden dan de route.
Bij een van de hekjes/opstapjes staat een koe ons op te wachten. Niet van plan om een centimeter te wijken. Nu zijn we niet echt stadsmeisjes. Maar, zo blijkt nu, toch ook niet echt van het platteland. We stappen op het opstapje en dan heeft de koe toch ook geen zin dat we op haar rug belanden dus ze zet enkele centimeters opzij. En daarna nog een paar passen. Dus stoer als we zijn, lopen we met enige bravoure langs de meiden heen. Wel schichtig om ons heen kijkend, niet dat zo ineens achter ons staan. Maar nee hoor, niks aan het handje.
Inmiddels hebben we ook wel zin in onze boterham en wat drinken. Helaas is er geen bankje te vinden. Ik snap het ook wel want we lopen nu door de landerijen van de boeren (Eendenpoelsche buitenpolder) en die zetten daar natuurlijk geen bankjes neer. Maar omdat het warm is smachten we toch wel naar iets. Dan verandert het landschap weer. We lopen langs allemaal wilgen. Weer een heel ander gebied. Brede paden en wat sompiger.
We komen dan ook een bordje tegen met hoeveel afstand we moesten houden van onze dames. Euh 25 meter. Dat was bij ons 2,5 meter denk ik. Maar goed, het ging prima. Dus we hebben het er niet meer over.
Uiteindelijk gaan we maar op een opstapje zitten. De ene aan de ene kant van het hek en de ander aan de andere kant. We zijn denk ik wel een stuk of zeven van deze opstapjes tegen gekomen. En hoe langer de route is hoe strammer ik word en ziet het er als een houten klaas uit hoe ik over het hekje klim.
Maar goed we zitten net even lekker. Ja hoor komen er net andere mensen aan. Overigens zijn we op de gehele route niet heel veel mensen tegen gekomen. Dus hakkekrukkig staan we op en laten we ze erlangs. Dan zijn we bij de dijk en staan we bij het gemaal. Gemaal Oude Rijn in Pannerden. Wil je meer weten. Zie onderaan de pagina.
We lopen nu op de dijk. Het is er druk. We worden aan alle kanten ingehaald door fietsers, auto’s en motoren. Immers iedereen wil nog even genieten van deze mooie zonnige dag.
Dan duiken we het landschap weer in richting de Oude Rijn. Een prachtig pad. Langs de maisvelden aan de ene kant en bebossing aan de andere kant. Dan komen we weer op de weg uit. En werkelijk aan de overkant zien we een zebra. We geloven onze ogen niet en lopen er even heen. En verhip echt een zebra.
En dan … een bankje. We gaan toch weer even zitten. Het is benauwend weer en we merken dat we wat slomer zijn dan anders. Na een minuut of tien heerlijk over het water te hebben gestaard gaan we toch weer verder. We nemen de binnenbocht. En als snel staan we bij de tweede trekpont. Deze ligt aan onze kant en zo trekken we ons zelf in een paar minuten naar de overkant. Dan het laatste stuk. Het is een open landschap met uiteraard koeien. Dan duikt in de verte de kerk weer op. Het pad is smal, kronkelig en vol brandnetels. We zijn blij dat we geen korte broek aan hebben. Maar m’n dunne wandelbroek houdt niet alle stekels tegen. En dan.. zijn we er. Vlug even andere schoenen aan en dan ploffen we op een stoel bij het restaurant voor een opkikkertje. Met het drankje in de hand de evaluatie. Ook deze wandeling was weer supertof!
Uiteindelijk 15.46 km gelopen.
Info over Gemaal Oude Rijn https://gelderseiland.nl/bezienswaardigheden/poldergemaal-oude-rijn/
In 1884 gaf het polderdistrict Herwen, Aerdt en Pannerden de opdracht aan de firma Stork om een stoomgemaal te bouwen aan de Deukerdijk, direct naast de stenen duiker. Het gemaal heeft een capaciteit van 140 m3/uur met een maximale opvoerhoogte van 3,7 meter. In 1916 is de stoomaandrijving vervangen door een elektrische aandrijving.
Het gemaal is uiteindelijk in 1970 buiten werking gesteld en is de functie overgenomen door het veel grotere Kandia gemaal. Toch wilde het Waterschap Rijn en IJssel als eigenaar en de toenmalige gemeente Rijnwaarden het cultuurhistorische monument in ere houden. De uitwateringssluis, in de volksmond ook wel het Gemaal van Bach genoemd (naar de voormalige machinisten: de gebroeders Bach), is een idyllisch stukje van de Liemers. Na een grondige restauratie opende het gemaal in 2016 opnieuw haar deuren en kreeg een nieuwe bestemming.
Het oude pompenhuis van het gemaal is vrij toegankelijk als industrieel erfgoedmuseum waar de oude pompen met aandrijfriemen en elektromotoren te bekijken zijn. Het ketelhuis is in gebruik genomen als streekwinkel en horecagelegenheid. De schuur is ingericht als bed&breakfast en atelier.
Het Gemaal Oude Rijn in Pannerden is een plek waar geschiedenis, kunst, ontspanning en ontmoeting bij elkaar komen in de prachtige omgeving van het stroomgebied van de Oude Rijn. Er zijn doorlopend exposities te bekijken in de veldschuur, u kunt zich aanmelden als exposant.
LET OP: het is gesloten!
Travel - Vlog - Blog 