Zuiden Bali en Lombok

We trekken door naar Seminyak. In eerste instantie zouden we langer in Ubud verblijven maar we trekken naar het betere weer en het strand. We bestellen een taxi. Voor 300 k worden we naar Seminyak gebracht. Het is een rit van een dik uur. Het is druk richting uit zuiden. Er ligt een vrachtwagen op zn kant. Gelijk dikke opstopping. Maar toch proberen de scooters zich ertussen te wurmen. Door zo’n autorit zie je toch weer veel van de omgeving. Er komen steeds meer herinneringen terug. We komen mooi op tijd aan bij het hotel Tigili. De kamer is al klaar. Een mooie grote ruimte. We installeren ons en nemen een grab voor 21k naar t centrum. Nou ja er zijn hier meerdere gebieden als centrum. We gaan naar seminyak square. Wow wat is t druk. En warm. Eerst even een drankje en dan een stukje wandelen. Enz enz. M loopt terug en neemt gelijk nog een extra rondje mee in de buurt van t hotel. R neemt een taxi om nog even naar de massage te gaan. ‘S avonds gaat t me toch een partij regenen. Pfff. M had ‘s middags een leuk tentje gezien. Dus toen t droog was, nou ja bijna droog die kant opgelopen. Inmiddels hebben we bedacht om ons hele schema om te gooien. Dus daar waren we de hele avond druk mee. Heerlijk gegeten in een warung. M had nasi campur. Witte rijst met heel veel lekkers er omheen. Heerlijk! Seminyak is overigens nogal wat duurder in t levensonderhoud dan Lovina.

De andere dag lopen we naar het strand. We slenteren langs de kant en genieten van t weer, de mensen en van wat alles om ons heen gebeurd. We drinken een drankje en na een paar uurtjes lopen duiken we t zwembad in. M gaat nog even lopen. 10 km op de teller aan t eind van de dag.

Zaterdag vertrekken we naar Sanur. Ook een rustige dag. Zwemmen en eten. Mooi hotel The Alantara. Sanur is weer iets goedkoper dan Seminyak.

Zondag nemen we t vliegtuig naar Lombok. Twee kleine koffertjes en een rugzak. Het inchecken duurt even want er zijn nogal wat mensen die teveel hebben meegenomen en dus bij moeten betalen. Wij zijn aan de beurt en willen ook wat veranderen. R had geregeld dat we de voorste stoelen hebben. Maarrrrr hier ga je achterin het vliegtuig in. We konden de stoelen nog wijzigen. Dat lukte online niet. We zitten helemaal achterin. R vraagt of hij aan de andere kant mag zitten. Zo hebben we wat ruimte. Want de beenruimte is ok. Maar de stoelen zijn wat smal. Daarnaast is alles heel laag. Dus t komt wat beklemmend over. We hebben een prachtige vlucht. Zon en wolken. Prachtig overzicht van Bali en lombok. Bij aankomst nergens de chauffeur te vinden. Die, zo bleek later, was ons vergeten. Direct allemaal mannetjes om ons heen. Eentje daarvan bracht ons naar t hotel. Hotel Aruna Resort in Senggigi. Niks mis mee. De bedden wat hard. In Azië is het altijd een verrassing hoe het bed zal zijn. Het gaat van plank tot aan zeer zacht. Rond drie uur lagen we in t zwembad. Alleen. ‘S avonds de hort op. Maar geen bruisend uitgaansleven. We gaan naar honky tonky. Het is er rustig. Het zou in een straatje liggen met allemaal leuke tentjes. Maar veel bedrijven zijn failliet door de covid. Als wij weggaan zit er niemand meer. Toch gezellige avond gehad. Leuk gekletst met Australiërs.

Maandag. We gaan scooters huren. Maar waar zijn de bedrijven? Omdat er zoveel bedrijven failliet zijn, is t lastig zoeken. Soms is er nog wel een gelikte website maar in t echie is het er niet meer. We vinden er toch een, hier om de hoek bij t hotel. M loopt alvast die kant op. We vinden iemand die een winkel in van alles heeft en daarnaast allerlei toeristische informatie heeft en scooters. Na enig onderhandelen stappen we nog geen half uur later op de scooter. En joh wat is dat fijn. We rijden richting het noorden. We hebben prachtig uitzicht op de zee. Het is heuvelachtig. Dus zo nu en dan het gas flink los en dan omhoog zoeven. We rijden door dorpjes. Je komt ogen en oren te kort. Zo steekt er een koe over. Heb je een kip in je kuiten en een aap rent snel weg. Het is volop genieten. Palmbossen. Heel veel groen. En heel veel geluiden. Vooral de krekels zetten zo nu en dan hard in en laten een heel concert horen. Het is zoooo genieten. We krijgen er wel dorst van. Drank is hier lastig te krijgen. 90% is moslim. Maar omdat ze zeer behulpzaam zijn krijgen we al snel een tip en daar gaan we heen. Trouwens ze stoppen zo voor je om te helpen. M wist niet hoe ze de buddyseat omhoog kreeg. Gelijk stoppen er een paar jongemannen die helpen. Echt heel aardig.

In de straat waar de ferry naar de Gili eilanden gaan kunnen we drinken kopen. Het zit daar even gezellig. We zijn al een dik uur onder de pannen. We rijden nog een stuk noordelijker. Dit stuk vonden we iets minder. We willen eigenlijk naar de watervallen rijden maar dat is toch iets verder dan we dachten. Dus we keren toch maar om. En rijden op ons gemakje weer terug. Wat een heerlijke dag.

Dinsdag weer scooteren. Nu richting het zuiden. Nou dat is druk! We gaan richting de hoofdplaats Mataram om eigenlijk naar de stranden te gaan. Het is een uitdaging om in Mataram te rijden. Er zijn geen borden of niks. Zo nu en dan op google maps kijken en op hoop van zegen. Inmiddels hebben we nog even getankt. R heeft nl een andere scooter. En de tank moet wel vol zitten. Niet dat we straks ergens staan. Maar goed we racen dus door Mataram. R wordt zo afgesneden dat ie bijna in een busje beland. Er rijdt van alles op de weg: paard met wagens, duizenden scooters, iets minder auto’s en heel soms een fietser. Er kunnen flinke gaten in de weg zitten. Dus het blijft oppassen geblazen. Eigenlijk vinden we het toch wat te ver om naar de stranden te gaan. Dus we mengen ons weer in t verkeer om richting het noorden te gaan. Eerst zouden we de bergen nog ingaan. Maar we doen toch maar de bekende weg. We stoppen vaak om foto’s en filmpjes te maken. Zo geniet je toch het meest.ondertussen hebben we bij de beachclub wat gedronken. En op de terugweg lunchen we bij Happy. Dan hoppen we nog even het zwembad in. En eten we s avonds bij Willy’s bar & grill.

Dinsdagavond hebben we nog een auto met chauffeur geregeld. We gaan woensdag naar Tetebatu om daar de rijstvelden te bezoeken. 9.30 uur stappen we in de auto. Met achterin geen airco. Dat hebben ze hier bijna allemaal. En dat was ons ook beloofd. R heeft er de p in. Even geklaagd en daarna door. Het duurt bijna 1,5 uur voordat je er bent. Ondertussen nog even de markt bezocht en gekeken hoe ze hier dakpannen maken. Prachtige natuur. Vele kleurrijke taferelen. De rit is al prachtig. Nu had ik, M, hele rijstterrassen als Bali voor ogen. Nou dat is hier niet. We worden ergens bij een voormalig koloniaal huis Wisma Soedjono neergeplant om wat te drinken.

Er loopt een man en een vrouw. De man spreekt wat Nederlands en is beperkt. Hij vraagt zeker 5 keer of we een wandeltocht willen maken, wat we willen drinken maar hij is erg gastvrij. We mogen ook nog even het huis bekijken. De man weet alles van de omgeving. Wijst me een cacaoplant aan. Inmiddels ga ik naar het toilet. Dan hoor ik mississ mississ. Ik dacht even dat ie me achterna kwam in de wc. Maar dat was niet zo. Hij staat met de cacaovrucht in de hand. En of ik er van hou. Ik zie jaaa ik hou erg van chocola. Ja zegt ie. Dat doen alle vrouwen. Nou dan ben je klaar. Maar goed we willen wat drinken. Ze hebben niet zoveel. En het is allemaal lauw. En M wil aan de wandel. Dus uiteindelijk wordt ze de velden ingestuurd. En veel succes! Ik had me toch iets anders voorgesteld. Maar glibberglabber ga ik naar beneden en stort me op de rijstvelden. Tis wel weer een avontuur. Nadat ik in de bananenbomen heb gehangen, over slootjes ben gesprongen, geschrokken ben van een kikker en verder veel foto’s heb gemaakt kom ik bezweet weer terug. En stort me gelijk op de 1,5 liter fles water. Kleiner hadden ze niet. De volgende stop is Kuta. 1,5 uur verder. Mooi aan het strand gelegen het dorp dan. Wij niet. We eten met uitzicht op zee. Het is er wel wat uitgestorven. En als laatste stop hebben we Sade. Een dorp met inwoners van de stam Sasak. De oorspronkelijke bewoners van Lombok. Het hele dorp is een toeristische attractie geworden. Je ziet wel hoe ze leven maar door alle verkoopwaar zie je het bijna niet meer. Jammer. Zo de dag zit er op. En eigenlijk Lombok ook. Morgen trekken we weer verder. In die paar dagen hebben we veel gezien en gedaan. Lombok is zeker een bezoek waard!