Vanochtend een beetje bewolkt…. maar ´t klaart op. Dus vanmiddag waarschijnlijk weer even lekker bakken op het strand :-)) Wij zijn hier nu 2 dagen, vertrokken vanuit San Martin de los Andes met de bus van 6.00 uur. Opgehaald om 05.30 dus opstaan 5.00 (hoezo vakantie???) Nou ja dat hoort erbij. Na een uurtje of 6 waarvan we de meeste tijd hebben doorgebracht bij de grens zijn we getogen naar Pucon waar de vulkaan Villarica staat. We zijn nog langs de vulkaan Lanin geweest, maar daar mag je niet op. De omgeving is totaal anders dan in Patagonië. Daar waar alles dor (door de wind, die wij dus nooit gehad hebben, op 1 enkele keer na….. toen was ik dan ook compleet gezandstraald…. dus heel erg missen is die wind nu ook weer niet…) was en zo hier en daar een stuk dor gras stond is het hier allemaal groen en bomen en dergelijke. Bij de grens had ik nog een gezellig intermezzo met 1 of andere hond. Zoals gewoonlijk stond ik daar dus met mijn camera, en het duurde maar, en het duurde maar. Dus ik maar een beetje van de weg af en richting de vulkaan Lanin gelopen om deze nog beter op de foto te zetten. Ik helemaal verzonken in gedachten: hoe de beste foto te maken, werd ik dus opgeschrikt door een witbruinachtige hond … die even kwam snuffelen. Nou inmiddels had ik dus twee bomen gevonden, waar ik tussendoor de vulkaan zag… dus volgens mij een pracht plaatje… ik door de knieën en schieten maar….. nou t was echt schieten maar. Want inmiddels had de hond zijn behoefte gedaan, en was met zijn achterpoten het weg aan het graven, maar ik stond net in zijn schietgebied…. dus de stofwolken en het grond vloog rond mijn oren…en bedankt he!!
Nou ja wat afgeklopt en weer lekker de bus in… Hier was het dus weer stralend mooi weer, dus even het stadje in, waar het ontzettend druk is. Ook een zeer toeristische plaats, door de vulkaan, en er zijn hier nu schoolvakanties dus alles wat vrij is, is volgens mij in Pucon.
Tripje vulkaan
Gisteren heb ik mij laten verleiden door een tripje naar de vulkaan… en ik wist natuurlijk niet waar ik aan begon……. Ik zal bij het begin beginnen….
Om 6.45 uur aan t ontbijt… is hier goed. Dit keer geen broodje met jam, maar zowaar een pannenkoek en broodje kaas. In Argentinië is al het eten zoet… de broodjes, de koffie je kan het zo gek niet bedenken of er zit suiker in. De yoghurt is gezoet. Maar hier in Chili is het duidelijk anders. Maar goed we vertrokken dus om 7.15 uur, nou ja iets later. Want Geertje had de klok verkeerd gezet, in Chili is het tijdsverschil een uurtje minder dan in Argentinië… die lag dus nog heerlijk te ronken. Maar uit bed getrommeld en onze hele uitrusting mee bestaande uit: een paar schoenen (die waren ietsjepietsje te groot), een windjack, handschoenen, een kol, een broek, beenbeschermers, ijzers met scherpe punten, een zitvlakbeschermer (zal vast anders heten, maar dat weet ik niet….) ik geloof dat ik alles zo wel heb. De rit die ons naar de vulkaan bracht duurden ongeveer een half uurtje. We zijn met zn 5-en, Geertje, Annemarie, Hub, Gertjan en ik. >Eerst gaan we met een kabelbaantje naar boven (scheelt een uurtje of 1,5 om te lopen) Kabelbaantje wordt onder je gat geduwd dan word je als het ware gelanceerd en dan gaan met die banaan. Ik zat naast Gertjan en wij maar keuvelen…. vastgeklemd aan de zijpaal, en de rugzak die je voor moest houden, geen touwtje voor je buik en dus vooral niet naar beneden kijken, want we hangen denk ik toch wel zo´n meter of 10 boven de grond. Achteraf vond iedereen eigenlijk de kabelbaan toch wel een ietsjepietsje eng… maar ja dat is achteraf 🙂
Eerst door een rotsachtige toestand lopen… last van mijn schenen en kuiten, want ja die hebben toch een kleine week stilgestaan van harde arbeid! En toen de sneeuw in. Eerst ging het nog wel, het was nog niet zo stijl. Al zigzaggend bewogen wij ons over de vulkaan. Allengs werd het steiler en steiler… kortom toen dacht ik alleen maar: wat doe ik hier in de goede vrede…. om zomaar te zeggen ik scheet bagger!!!!! Je gleed zo nu en dan weg, zo nu en dan was het erg ijzig dan weer sneeuwig dan weer super steil. Uiteindelijk waren we bij een tussenstop. Onderweg had ik me voor genomen ik stop gewoon. Maar ja na een broodje met lange tanden gegeten te hebben en wat drinken naar binnen gewerkt en gevraagd te hebben hoe het volgende stuk was… ben ik toch weer verder gegaan! Dit stuk was minder stijl, gewoon nergens aan denken en gaan. We gingen in gestaag tempo verder. Maar omdat je continu geconcentreerd bent en je zo ongeveer alleen maar naar je voeten kijkt en het toch hoger is en vrij stijl raak je toch vermoeid. Halverwege hebben we nog even gestopt… man wat was ik blij, ik hijgde weer als een dolle neger en kon geen voet meer verzetten. Een minuutje of vijf rusten (iemand had gelukkig een soort zitplaatsje gemaakt (ik durfde dat niet, ik was bang naar beneden te duvelen) stortte ik mij neder. Weer wat drinken, met een natte kont weer opstaan en verder gaan). Superstijl was het hier dus nergens aan denken en gaan…. Het laatste stukje was geen sneeuw meer maar heel erg rotsachtig…. maar ja dan was je ook bij de krater en had een prachtig uitzicht. Uit de krater kwamen volop zwaveldampen maar de wind stond goed, dus we roken niks. Prachtig was het hier… Lunchen, foto´s maken en ons opmaken voor de terugtocht. We moesten toen alle kleren aan die we in ons rugzakje hadden zitten om glijdend naar beneden te gaan. Dit was super (soms ook supereng). Je moet je voorstellen een soort geultje daar liet je je invallen en met je pikhouweel (die hadden we de hele tijd al bij ons, om je evenwicht te bewaren) hield je een beetje balans en kon je afremmen… geweldig. Ik ging zo snel dat ik al in de nek van Geertje hing en Annemarie in die van mij. De volgende afdaling was errug sloom en was meer kajakken in de sneeuw! Nee maar toen, een afdaling die bijna loodrecht was en waar je gelijk in de stophouding moest gaan liggen … blik op oneindig en gaaan weeeehhhhhhh echt spannend…. Beneden aangekomen nog even een kleine buiteling gemaakt maar heelhuids aangekomen en de andere 2 afdalingen gingen weer op een iets kalmer niveau. Hoe spannend de reis naar boven ging en hoe stram ik toen door de sneeuw liep, hoe lichtvoetig ging het nu. Geen angst meer om te vallen (dat deed je toch wel) en gewoon gaan! Super. Toch wel blij dat ik het gedaan heb. ´s avonds naar de zwavelbaden om lekker bij te komen. Kortom een heerlijk dagje!!! Vandaag bijkomen van alle indrukken! Vanavond met de nachtbus naar Santiago en dan 1,5 dag daar spenderen en dan op naar Paaseiland. Daar ben ik zo benieuwd naar.
Travel - Vlog - Blog 