Geplaatst in Reisverhalen Sumatra, Java en Bali

Deet, Deet en nog is Deet…..

Vandaag alweer de laatste dag op Java. Het was een totaal andere week dan op Sumatra. Maar Esti en Hero (chauffeur) hebben er alles aan gedaan om er een mooie week voor ons van te maken. Het is maar 2 uur rijden van Kalibaru naar de haven. Bij een tankstation in de havenstad Ketepang is de overdracht. Esti en Hero leveren ons heelhuids aan bij gids Musta en chauffeur Hakon. We hevelen alle spullen over en rijden naar de haven. 700Daar staat een krakkemikkige boot voor ons klaar. We zijn de enige toerist op de boot tussen allemaal locals. We kunnen niet meer bovendeks zitten, dus we blijven maar in de catacomben. We hebben wel fantastisch uitzicht en zijn blij met wat wind want de temperatuur is hoog. De overtocht zelf duurt maar een half uur maar het duurt ook wel een half uur voor je mag aanmeren. Het is nog een goed uur rijden naar ons hotel. Inmiddels maken we kennis met Musta. Hij heeft net een cursus Nederlands gedaan en vertelt naar hartelust over alles en nog wat. Aangekomen bij het hotel lokt de zee en het zwembad ons al. Er staat voor de rest niks meer op t programma, dus zwemkleding aan en heerlijk relaxen. Dat ging goed, totdat de avond ging invallen. Wederom hadden we het gehele dierenrijk van Bali in onze kamer. Maar de gekko was toch wel het grootst. Toch maar even iemand gevraagd om hem weg te halen. Met twee man sterk kwamen ze de boel ontruimen, met een stok van een meter of vier en een spuitbus insektenverdelger gingen ze de indringers te lijf. Rudy heeft de gekko aangewezen… Ohhh big was de reactie. Toen gingen ze aan de slag. Wij moesten buiten blijven en de deur moest dicht…. Het was net en slapstick. Het leek net of er binnen gevochten werd en dat zo nu en dan iemand door de deur heen wilde. Uiteindelijk kwamen ze naar buiten en was de gekko naar buiten gejaagd. Daar ging de jongen nog verder met zijn gevecht met het reptiel. De vrouw die als back-up diende slaakte regelmatig een gilletje. Rudy mengde zich ook in het gevecht en zo nu en dan zag ik ze achteruit deinzen als het dier ook een uithaal deed. Maar uiteindelijk hebben “wij” gewonnen en konden we met een gerust hart gaan eten. Na een grondige inspectie van het huisje zijn we gaan slapen, nou ja, Marianne dan, Rudy lag weer met grote ogen alles in de gaten te houden.

711bWe hebben gisteren wel wat insektenbeten opgedaan, want er zijn hier een kolonie muskieten. Half 7 opgestaan.. Niet echt uitgerust. Het is hier bloedje heet en ook om 7.00 uur gutst het zweet van je voorhoofd. Om half 9 worden we opgehaald voor de wandeling door het nationale park west Bali. Dus de afritsbare broek en de wandelschoenen konden weer van stal gehaald worden.  Het was maar een klein half uurtje rijden en daar stond de gids al op ons te wachten. Door het mangrovebos waar de apen je onderste boven liepen. Waren we bij de vorige trekking nog helemaal in extase… Nu vonden we het al normaal. Het uitzicht op de zee en de mangroven was magnifiek. Het is wel bloedje heet… Het is niet een grote klauterpartij geworden. Maar de hitte maakt de wandeling pittig. Van de mangroven het woud in. Kleine paadjes en het wordt al wat steiler. Dan plots staan we stil.. We hebben geluk we vinden een paar zwarte apen. We waren al over de grijze makaken gevallen maar de zwarten zijn moeilijker te vinden. Prachtig. Ze liggen echter hoog in de boom, dus dit keer niet voederen of hopen dat ze naar beneden komen. Via een enorm steile en vooral lange trap, naar een hindoetempel. Het zweet gutst van je af, zelfs bij de lokale gids. Veel offers worden er gebracht omdat het gisteren volle maan was.

Vrouwen lopen met de giften op hun hoofd, kleine kinderen aan een arm al die trappen omhoog. Ook zij hebben het warm. Aardige mensen die graag op de foto willen en belangstellend vragen waar we vandaan komen. Een biedt zelfs al water aan als ze onze verhitte gezichten ziet. Vriendelijk slaan we dit af, we hebben zelf bij ons. Nu dat hebben we wel nodig om ons waterpeil weer omhoog te brengen. Wanneer we dat gedaan hebben is het tijd om te gaan. Nog wat boodschappen gedaan en hebben ons toen weer lekker geïnstalleerd bij het strand. Weer een middagje lekker genieten. De komende dagen wordt het weer drukker dus er nu nog even lekker van genieten!

711f

Auteur:

Aangenaam, ik ben Marianne. Geboren in Lemmer (Frl). En daar is het allemaal begonnen. De liefde voor de natuur. Het weidse landschap, de in de zonschitterende meren en de bossen. Ik geniet er nog steeds van. In de zomervakantie namen mijn ouders mijn zusje en broertje mee in de auto en dan toerden we door heel Europa. Wij drieën opgepropt achterin, onderweg naar het moois in Europa. Andere talen andere culturen. Heerlijk. Eenmaal op mezelf bracht mijn eerste verre reis me naar Sri Lanka. Wat onwennig zag ik met grote ogen alle wonderschone gezichten die we “thuis” niet hadden. Mijn tweede reis is het virus verder in me geslopen, het reisvirus bedoel ik dan. De trip ging naar Costa Rica. Met een paar reisgenoten die zeer veel wisten over de flora en fauna van dat land werd ik echt gegrepen door al het moois. De drang om dit te delen via verhalen en foto’s werd ook steeds groter. En nu is het eindelijk dan zover. Op deze pagina vind je mijn verhalen en foto’s. Geniet ervan! Update: inmiddels al heel wat landen bezocht en vele verhalen mogen schrijven. Met het schrijven doorleef je zo'n dag / vakantie / moment nog een keer. Wil je meer weten of kan ik iets voor je betekenen neem dan contact met mij op.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s