Wat is het prachtig om tijdens het jaarlijkse Tapati Rapa Nui Paaseiland te bezoeken. Het mysterieuze eiland spreekt sowieso wel tot ieders verbeelding. Maar tijdens dit feest, wat ieder jaar plaatsvindt rond eind januari/begin februari, is het kleine eiland nog overweldigender. Voor je op paaseiland bent heb je een hele reis achter de rug. Je kunt via Santiago de Chile of Tahiti naar het eiland vliegen. Ruim 3500 km ligt het van Chili vandaan en het dichtstbijzijnde stukje land is het eiland Pitcairn (met haar 48 inwoners) en dat is toch nog zo’n 2500 km verderop.
In deze twee weken staat de cultuur van de eilandbewoners centraal. Het is niet helemaal duidelijk waar de eerste bewoners van Paaseiland vandaan komen. Men denkt dat Polynesiërs met grote boten van het vaste land vertrokken om Paaseiland “in te nemen”. Ze troffen daar vruchtbaar land aan met een groot regenwoud waar ze koorden en kano’s van konden maken. Ook leefden er genoeg vogels en vis om er een mooie maaltijd van te maken. Je moet je voorstellen dat deze mensen tussen 300 – 400 na Christus en 700-800 na Christus de oversteek hebben gemaakt. En je geen idee hebt waar je terecht komt. Onvoorstelbaar moedig.
Via allerlei wedstrijden wordt in deze twee weken een nieuwe koningin gekozen. In origineel kostuum, wat een lendelap voor de mannen is, hun lange zwarte haren opgestoken en hun lichaam beschilderd strijden de mannelijke inwoners om de eer bij onder andere het speerwerpen. Een lust voor het oog is wanneer de mannen met kano’s van stro de ruige oceaan ingaan, de woeste golven trotseren om volledig uitgeput de zee weer uit te komen. Het is hard werken maar de aandacht die ze er voor terug krijgen maakt veel goed! Ook voor de vrouwen zijn er competities. Zij zijn gekleed in rokjes en tops van bananenbladeren. Deze wedstrijden gaan er iets rustiger aan toe en gaan meer over: wie maakt het lekkerste gerecht. De winnaar van elk evenement krijgt punten en aan het einde van het feest wint de kandidaat wiens groep de meeste punten heeft verzameld. Zij is dan een jaar lang de koningin van het eiland.
Iedere avond is op het festivalterrein de groepswedstrijden met traditionele zang en dans. De oudere dames vouwen met een touwtje verschillende figuren. Zo heeft ieder zijn of haar taak. Na een paar avonden kun je de meeslepende muziek zachtjes mee neuriën. De sfeer is zeer prettig en aangenaam. Het hoogtepunt van deze twee weken is de optocht. De koningin is bekend en deze wordt met de grootste achting op een praalwagen door de straten van het enige dorp dat het eiland rijk is getoond. Iedereen mag met de optocht meedoen, ook de toeristen. Je doet je zwembroek of bikini aan. Je dompelt je in een geel verf bad en je neemt de tijd om te drogen. Opgedroogd en wel verf je met witte verf allerlei tekens op je lichaam en zet je een verentooi op. Tijdens dit proces natuurlijk veel hilariteit (ook van de omstanders want de een of ander kan toch beter de gele verf hebben..). De optocht wordt omlijst met muziek en dans, iedereen is vrolijk. Het is een mooie afsluiting van de afgelopen veertien dagen.
