Klompenpad Klarenbeeksepad

Wat: Klompenpad Klarenbeeksepad

Wanneer: januari 2022

Aantal km: 15

Start: Restaurant Pijnappel, Hoofdweg 55 in Klarenbeek, gemeente Voorst

Op weg naar Klarenbeek heb ik fikse buien. Dat belooft nog wat. Moeten we vandaag eigenlijk wel gaan lopen. In Klarenbeek aangekomen niks aan de hand. Vriendin C had alleen maar mooi weer onderweg en zat er nog aan te twijfelen of ze niet de zonnebril mee moest nemen. Ja dat kan allemaal in Nederland.

Hoe kiezen wij trouwens onze route uit? Nou dat gaat als volgt. We struinen het internet af op routes die tussen ons in liggen (ze woont in het midden vh land, ik wat noorderlijker) en minimaal 15 km bedragen. En dan ook bewegwijzert. Zonder dat, zouden we waarschijnlijk hopeloos verdwalen. Sinds een half jaar of zo, hebben we de klompenpaden ontdekt. Dus ik had dit keer een hele lijst gemaakt wat aan bovenstaande voorwaarden doet. Ik bekijk dus niet de route zelf. Dat is dit keer een leermoment geweest ☹.

De kleding bestaat dit keer uit laagjes. Het is 6 graden. Dus op zich een mooie wandeltemperatuur. Rugzak op en gaan. Toch weer even teruglopen omdat C bang is dat haar lichten nog aan staan. Nee dus, dus de eerste extra 100 meter zit erop. De bordjes zijn dit keer goed te zien. Maar ik heb ook de route gedownload (dat hebben we weer van de vorige keer geleerd) en een powerbank mee, aangezien mijn telefoon op zn eind loopt.

We starten bij restaurant Pijnappel, die gesloten is wegens corona. Als we rechtsaf slaan lopen we gelijk tegen Korenmolen De Hoop aan.

Op de site: De eerste achtkantige korenmolen, een beltmolen van de gebroeders Borgonjen in Klarenbeek werd in het jaar 1850 op de huidige locatie van “De Hoop” gebouwd. Bij beltmolens werd de grond rondom de molen opgehoogd om zo als stellingen te dienen. Daar de molen door bebouwing en opgroeiende bomen te weinig windvang kreeg werd de molen in 1905 gesloopt. In het zelfde jaar werd de huidige stellingmolen “De Hoop” gebouwd als opvolger van de kleinere beltmolen.

Stellingmolen “De Hoop” is een korenmolen en nog steeds als zodanig, in beperkte mate, in gebruik. Molen de De Hoop is de enige van vijf molens in de gemeente Voorst die in particulier bezit is. De rest van de molens valt onder beheer van diverse stichtingen.

We lopen via landgoed Klarenbeek, wat ook gesloten is. We lopen langs de “vijver” De Wierd. Dan na een km of 3 (denk ik, maar kan ook wat anders zijn) komen we op een punt waarop de app signalen afgeeft. We kunnen de route verkorten of verlengen, net hoe je het ziet. Nou we gaan uiteraard voor de verlenging. Dan duiken we Lampenbroek in. Rond 1900 bestond het Lampenbroek uit orchideeënrijke blauwgraslanden, houtwallen, bosjes en vochtige heide. Als wij het lopen is het nat. Heel erg nat. Wel een prachtig gezicht. Maar wel heel erg drassig en zompig. We glijden regelmatig bijna uit en staan met de gehele schoen in het water. De eerste keer gillen we nog. En eigenlijk de derde, vierde en vijfde keer ook. De zesde keer vinden we het niet meer zo leuk. En of we nu links of rechts van het “pad” lopen het blijft nat. We zijn blij als we deze exercitie met minimale kleerscheuren doorlopen. De modderspetters zitten tot aan de onderbroek maar dat is een kwestie van wassen.

Na de verlenging piept de app weer en lopen we richting Doerfart. Wat wij hierbij het mooist vonden, behoudens de vele bomen en de vaart was de verharde weg 😊. We komen regelmatig bankjes tegen. Omdat het hier best kaal is en we nog niet halverwege te tocht zijn, lopen we toch door. Ik moet wel zeggen dat de mensen hier uiterst vriendelijk zijn. Het is groeten en gegroet worden. Gezellig!

We lopen langs de verloren Beek en steken dan de weg over richting het Oerbos Het Woud. In 2006 is Natuurmonumenten begonnen met herstel van weidegebied Het Woud. In 1871 was dit het laatste oerbos van Nederland met droge verhogingen en natte moerasbossen.

Voordat we daar zijn, staat er een mooie picknicktafel op ons te wachten. We gaan daar even zitten. Maar het is echt maar even. Want ook hier zit je op de vlakte, en ook als is het mooi. De kou dringt door tot in onze botten. Dus voordat de mandarijn en het brood op is, zijn we alweer onderweg.

Over het algemeen loopt het nu wat makkelijker. Wel nog door de weilanden maar zo immens drassig als het eerste stuk wordt het gelukkig niet meer. Het is een hele open route. En op zich niet onaardig. Maar persoonlijk voor mij had er wel iets meer afwisseling in mogen zitten. Ze hebben het wel leuk aangekleed. We komen langs bomen met klompen en langs Hooilandse Kunst (ook klompen). We lopen langs het poezenpad, maar komen geen poes tegen.

Als we bijna bij het eindpunt/startpunt zijn kunnen we de route nog een stukje verlenging. Daar gaan we ook nog maar even voor. We lopen langs Krepel, een hele onderneming. En dan mogen we de weilanden weer in. Tja het is dat we nog even een extra paar kilometer in de benen hebben, maar het is weer veel van hetzelfde.

We lopen via de molen terug naar de parkeerplaats. En achteraf mooi op tijd. Want de eerste druppels vallen uit de lucht. Vlug schone schoenen aandoen en lekker warm worden in de auto.

Ik zie nu overigens ook bij de opmerkingen staan: Modderig: In natte periodes kan de route erg modderig zijn. Euhhh dat is wel een understatement. Maar weer een leermoment. Goed lezen!!!!!!!!