Zwerfkeienroute Loenermark

Wat: zwerfkeienroute Loenen, gele pijlen

Wanneer: januari 2022

Aantal km: ca 13,5

Start: Droefakkers, 7371 CP Loenen

We spreken af bij de parkeerplaats Droefakkers, bij de schaapskooi. Ik heb rustig aan gereden. Het weer is wat somber, met zo nu en dan een waterig zonnetje onderweg. Ruim voor half elf kom ik aan. Ik had al een appje gekregen van I dat ze verlaat was aangezien ze een afslag had gemist. Na twintig minuten wachten een telefoontje. De parkeerplaats was niet te vinden. Ik stuur een pin waar ik sta. Maar de telefoon van I dacht daar anders over. Na een uur en veel hoofdbrekens later arriveert I op de parkeerplaats van bestemming.

We gaan gelijk maar van start. Oh wacht heb ik (I) de lichten wel uitgedaan. Weer terug. Ja toch wel. Wacht even.. Heb ik (M) Strava wel aangezet. Pfff wat een gedoe. Nadat alles uit en aan is gaan we dan toch echt.

Toen ik op I stond te wachten kwam al helemaal het bosgevoel op mij af. Het ruikt heerlijk. Immers de bomen en paden zijn nat. Dus het groen, modder, bomen ruik je. De vogeltjes twinkelieren er lustig op los. Nu we samen zijn en dus zelf veel kletsen vormt de geur en de dierengeluiden een mooie achtergrond.

We wandelen vrij snel langs de douglassen die zijn aangeplant in 1918 en het zijn de oudste douglassen van de Loenermark. De naaldbomen zijn minstens 30 meter hoog. Ze zijn majestueus. Blijkbaar wroeten hier veel zwijnen maar die komen wij niet tegen. We lopen langs grafheuvels en trimbanen. Ik zag overigens alleen de picknicktafel. Maar we liepen zo snel dat ik de attributen om te trainen niet heb gezien. Waarschijnlijk zal dit selectieve waarneming zijn 😊.

De route is zeer afwisselend. Soms lijkt het bos erg donker. Dan ineens komen alle soorten groen op je af. Ineens liggen er een paar bomen over het pad. Dus onder het praten genieten we maar moeten ook opletten.

Op de Loenermark groeien grove den en Oostenrijkse den goed. Ze zijn te onderscheiden aan de stam en naalden. Bij de grove den is de stam bovenin kenmerkend licht bruin tot oranje van kleur, de naalden zijn blauwgroen van kleur en groeien wijduitstaand. De Oostenrijkse den heeft donkergroene naalden die in dezelfde richting groeien. Dit bovenstaande over de dennen had ik beter van tevoren kunnen lezen. Dan had ik het beter opgemerkt. Waar ik al deze wijsheid vandaan heb?? Nou er is een hele mooie brochure.

Rond een uur of één gaan we even aan de koffie en een boterham. We hebben wel zin in wat warms en lekkers. I zorgt voor de koffie, ik voor een lekkere haverkoek. Ondanks dat het een fijn bankje is gaan we toch snel weer op pad. Als je zit koel je snel af. En doordat we later waren vertrokken, liepen we als een speer. Dus we hadden het vrij snel warm. En dan koel je snel af als je even niks doet. De pijlen staan overigens goed aangegeven. Soms is er wat voor gegroeid maar over het algemeen is het prima bewegwijzerd.

IJkbasis

Inmiddels zijn we op een stuk heide (Zivensche heide) beland. Prachtige open velden. Dit zal in augustus/september prachtig zijn als de heide in bloei staat. We zien houten palen met iets er op. Het blijkt de IJkbasis te zien. De Loenermark ligt in het geologisch stabielste deel van Nederland. De bodem beweegt er nauwelijks; er zijn geen bevingen of bodemdalingen. Daarom is deze plek gekozen als controlepunt voor (land-)meetkundige instrumenten in Noordwest-Europa. Door de komst van satellietplaatsbepalingen (GPS) is de IJkbasis buiten gebruik geraakt na 2000.

Na dit prachtige stuk lopen we weer wat meer door de bossen. Soms zijn de paden breed, soms verhard en zoals over de heide was het pad erg smal. De afwisseling maakt deze route zo mooi. Dan komen we langs een ven. Het ven rechts is rijk aan amfibieën- en reptielensoorten als bruine kikker, heikikker, gewone pad, rugstreeppad, kleine watersalamander en ringslang. Ook komen hier diverse libellensoorten voor. Vogels en wild gebruiken het ven als drinkplaats. Wij zien niks van dit alles. We moeten de volgende keer toch echt meer de tijd nemen om dit te ontdekken.

Deze keer heb ik ook weer wat meer foto’s genomen. Want ondanks de saaie luchten zijn er prachtige (ver)gezichten. Dan staat er een boom alleen op de heide te pronken. Of een boom met een soort afdakje van bladeren. Ook de bomen die naast het vennetje staan weerkaatsen mooi in het water. Kortom overal moois op ons heen.

We komen onderweg niet zo heel veel mensen tegen. Op de parkeerplaats was het best wel druk. Maar eenmaal in de bossen zie je ze niet meer. Dat komt waarschijnlijk ook dat we voor de langere route hebben gekozen. Want als we bijna bij het einde van de route komen, wordt het ook drukker. De gele en de witte route komen samen en gaan richting de Schaapskooi. Hier overnacht een grote kudde Veluwse heideschapen, die overdag met de herder naar de heidevelden van de Loenermark trekt. Deze oude traditie is na een onderbreking van een aantal jaren in 1993 in ere hersteld. Jaarlijks worden er in de schaapskooi vele lammetjes geboren. Uiteraard geen lammetje gezien. Niks was op stal en de route was deze dag niet langs de onze.

Al met al een mooie route waar we erg van hebben genoten.