Wanneer: december 2021
Aantal km: 17 (eigenlijk 12, 15 of 19 km)
Start: Café-Restaurant De Waldhoorn, Dorpsstraat 2 in Otterlo
Het is miezerig druilerig weer. Bepakt en bezakt ben ik dan ook onderweg naar Otterloo. Kon ik eerst mijn regenjas niet vinden, was ik daarna mijn muts kwijt. Alleen de handschoenen lagen waar ik dacht dat ze moesten liggen. Terwijl ik anders mooi op tijd in de auto zit was het nu rennen en vliegen en uiteindelijk zonder muts. Die ik overigens nog steeds niet heb gevonden, ik heb ook niet meer zo hard gezocht.
Maar goed ik ben dus onderweg. Met kleding aan die meer past bij het weer dan de vorige keer. Want zo koud wil ik het niet meer hebben. Ben ik bijna bij Otterlo. wegomlegging. Dikke 15 km om. Dus ik haal 10.30 uur niet. 10 minuten later dan gepland sta ik ook op het Mosselpad. We downloaden de route en gaan zowaar de goede kant op. We lopen eerst door de dorpsstraat. En al snel verdwijnen we via boerderij de Houtkamp in de bossen. Dat gaat via een oude ‘holle’ weg. Het klompenpad geeft aan: Langs deze weg loopt een dubbele houtwal, die ontstaan is doordat de grond uit de sloot aan weerzijden is opgeworpen. Het is prachtig om daar te wandelen. Dan lopen we over de randwal van het Otterlose bos. Dit is één van de oudste bossen van de Veluwe. De wal is de laatst 1000 jaar ontstaan door opgewaaid stuifzand. Het is soms een flinke klim. Want het stuifzand is niet op gelijke hoogte opgestoven 😊. Dus omhoog en omlaag. We hebben onze sport ook weer gedaan. Dat komt wel goed uit zo in de lockdown.
We hebben een mooi uitzicht op de zandverstuiving als we een bankje vinden. Even een bakkie koffie en genieten van het uitzicht. We zitten wel midden op de wind dus na het bakje koffie gauw doorlopen. We moeten dan de Arnhemseweg oversteken en komen bij de wije werelt uit. Laten we daar nu net vorig jaar in een huisje te hebben gezeten. Het pad vervolgt over het park. Dan komen we wat meer in de landerijen terecht. En wat accommodaties. Nu ik strava nog eens nakijk weet ik niet hoe we precies lopen maar we maken de verlenging. Maar dan gaat het mis. We lopen blijkbaar dezelfde kant weer terug. In het vervolg toch maar de app aan laten staan.
In ieder geval krijg ik op een gegeven moment een helder moment en zie ik weer dezelfde accommodatie staan. We denken eens goed na en slaan maar de andere kant op. Nu dacht ik wel dat de bomen mij bekend voorkwamen (dat blijkt achteraf ook zo) want we hebben een gedeelte dubbel gelopen maar goed, maakt allemaal niet uit. We pikken de route weer op. We hadden inmiddels er ook al ruim 13 km opzitten. Het grootste gedeelte hebben we door de bossen gelopen. En wederom geen enkel beest (behalve de vogels) gezien.
Gaat er soms een alert af in het dierenrijk zodat ze weten dat wij eraan komen…
Na een km of 13 komen we een uitgebreide picknickplaats tegen. Gelukkig hebben we een vuilniszak en een matje bij ons om op te zitten. Want het miezert de hele dag door. De picknicktafel/bank zijn door en door nat en een beetje glibberig. Met acrobatische toeren lukt het me om me tussen de bank en de tafel te proppen (ook al loop ik veel, ik eet nog meer….) en rusten we een beetje uit. Als we het te koud hebben gaan we voor het laatste gedeelte. We klimmen nog één keer over een omheining en komen dan weer in de bebouwde omgeving.
Het was een aardige route. Zeker het eerste gedeelte tussen de zandverstuivingen is prachtig. Daarna was het wel aardig. Het was ook wel heel somber weer, dat helpt ook niet mee. En omdat we blijkbaar niet altijd goed hebben opgelet moesten we aan de route een eigen draai geven. Maar na 17,35 km waren we weer terug bij af. En werden we verwelkomt door een roodborstje. Op naar de volgende route!
Travel - Vlog - Blog 