Tuktuk??? Madaaaaaammm

Donderdag 26 oktober

Op koninklijk bezoek. We gaan naar het Koninklijk paleis, wat om de hoek bij ons ligt. Het is pracht en praal. De huidige koning, 64 jaar, singel en heeft een dansopleiding gedaan, woont hier. Hij is gekozen door een commissie nadat zijn vader in 2012 was overleden. Het is dus niet zo dat bij wet vaststaat wie de opvolger is. Het is een complex met meerdere gebouwen. Je ziet hier de Khmer architectuur in zijn puurste vorm. Toevallig komen we hier Britten tegen die in hetzelfde hotel in Battambang sliepen en die we tegenkwamen bij het maken van de vispasta. Zij waren op de fiets, stapten of, roken de geur en stapten gelijk weer op ;). Het is een mooi paleis met veel pracht en praal. Je mag binnen niet fotograferen. Dan lopen we naar de zilveren pagode. Zilver omdat de vloer van zilver is. Ook die mogen we niet fotograferen. Hier staat tevens een beeld van goud. En heel veel giften van gelovigen. Genoeg te bekijken dus.

Daarna gaan we naar de Wat Phnom (Phnom betekent heuvel en wat is tempel). Het ligt op een heuvel, door mensen gemaakt van 27 meter hoog. Wat Phnom is gebouwd in 1373 om 4 Buddhabeelden te huisvesten die werden gevonden door mevrouw Penh. Het is een heilige plaats voor Khmers. Alle gebouwen zijn wel een keer vernietigd. Er staan verschillende stoepa’s waar de resten van een aantal koningen liggen. Het is best aardig om het allemaal te zien. Als laatste gaan we naar de centrale markt. Het is een architectonisch gebouw. Tenminste voor hier :0. Binnen zijn er veel juwelen te koop, kleding en toeristendingen. Aan de zijkant zitten naaisters te werken. Er zijn verschillende kappers aanwezig. Buiten zijn de marktkramen met met name kledingzaken.

Zodra je maar 1 te lange blik op de waar werpt heb je de verkoper aan je snoer. You like madaaaaam, very cheap. I give you a good price. En dat bij alle kraampjes. Mocht je de verleiding niet kunnen weerstaan om toch iets te willen gaan kopen dan zoeken ze driftig met je mee. En hebben zij het niet dan is het: wait a minute en dan racen ze naar een andere kraam waar ze nog meer spullen halen waar jij wel eens in geïnteresseerd kan zijn. En dan moet je uiteraard afdingen. Eerst zijn het je dikke vrienden zolang je nog in het aankoopproces zit. Zodra de koop is gesloten ben je alweer vergeten.

‘S middags zijn we vrij. We worden bij het hotel er uit gezet. Daar staat altijd een groepje met een tuktuk. Tuktuk madam? Nee. Tuktuk sir? Nee. Maar wel altijd vriendelijk lachen. We gaan eerst even wat drinken en eten. We hebben een favoriet tentje Ying Yang. Een van de serveersters Vo Leak (we noemen haar WikiLeaks) wil Engels leren dus daar kletsen we altijd mee. Op een gegeven moment staat de gehele serveersterclub bij ons. Allemaal nieuwsgierig en willen van alles weten. We eten wat en huren dan een tuktuk die ons door de stad heen crost. We gaan naar het schiereiland waar we vanuit ons hotel opkijken. De enthousiaste chauffeur leidt ons vrolijk rond en wijst ons op verschillende dingen. De tuktuk is zo oud dat we bijna door de fietsers worden ingehaald. Je doet zoveel indrukken op. Brommers die je rechts en links inhalen. Stoplichten die er wel zijn maar geen betekenis hebben. Als voetganger ga je over het zebrapad zodra het groen is, maar dat zegt niks. Je wordt alsnog bijna aangereden. Door zowel motors, tuktuks en auto’s. Dus is het een zaak van midden op de weg ergens oversteken. Je begint tussen de brommers (auto’s stoppen niet) en laveert dan door het verkeer heen en doet een schietgebed. Het gaat gelukkig altijd goed. Afijn we zitten dus in de tuktuk. We dachten nog even toen we een brug overgingen we moeten de boel gaan aandrukken zo langzaam gaan we maar nee dat hoeft niet. Het laatste stuk rijden we door het drukke verkeer in de stad. Het is om te stikken. Van de uitlaatgassen. Na dit ritje eerst alle vuil maar afspoelen. Hapje eten bij onze vrienden, coctailtje, kletsen en de laatste avond Phnom Penh zit er alweer op.

Vrijdag 27 oktober

We vliegen vanmiddag naar Bangkok. We worden op tijd opgehaald omdat het een verrassing wordt hoe lang we er over gaan doen om bij het vliegveld te komen. Maar eerst lopen we na het ontbijt de boulevard over. Die ligt er mooi bij. Het loopt ook lekker rustig. Je wordt niet “lastig gevallen” door de chauffeur van de tuktuk. Tuktuk madaaaaaam. ‘S nachts droomt M er over :). Het is al lekker warm. Het is een buddhistday. Veel mensen bij de tempel. We zien tientallen vogeltjes in kooitjes. Deze kun je voor een dollar kopen en dan laten ze de volgel vrij (het lijken op musjes). Je betaalt hier overigens alles in dollars. Alles onder een dollar krijg je terug in Riel. Een betaalmiddel die de Cambodjanen zelf gebruiken. Soms krijg je ook grotere bedragen in Riel terug maar die zetten we gelijk weer in bij een volgende aankoop.

Voor 4 a 5 dollar eet je hier rijst met gerechtje bijv kip met cashewnoten of zoetzure kip (met een groentekar volgens R). Je hebt hier behoorlijk wat groente. Veel kool, ui, paprika, pepers, champignons. We eten hier lekker. Overal kun je loempia’s krijgen of een sateetje. Dat nemen we vaak als een voorgerecht. Een voorgerecht kost 3/3,5 dollar. Je kunt ook wel voor minder eten. De ene keer tref je het en is het lekker. We hebben ook wel gehad dat er dan weinig smaak aan zit.

Het is een land wat zeker een bezoek waard is. De gidsen willen je veel vertellen over het land. Ze hebben een sterke mening over de politiek. Er zijn 2 partijen. Degene die nu aan de macht is, en dat al 35 jaar doet, Cambodja People’s Party mag vervangen worden. Er is veel corruptie. Als je je universiteitsdiploma wil halen dan moet je 5000 dollar betalen. Wil je politieman worden dan moet je betalen. Werken bij de overheid is hier lucratief aangezien er veel onder de tafel wordt geschoven. Boetes verdwijnen bij betaling. De minister-president die al 35 jaar aan de macht is heeft er voor gezorgd dat de ene zoon hoofd van de politie is en de ander het hoofd van de media. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. De regering heeft veel openbare zaken verkocht aan private ondernemingen. Denk hierbij aan Angkor Wat en andere bezienswaardigheden. Ze betalen dan wel jaarlijks een bedrag aan de regering maar dat weegt niet op tegen de inkomsten die ze mislopen en zouden kunnen investeren in het land. Mensen die we hierover spreken zijn er verbolgen over. Er is veel mis met het onderwijs. Kinderen krijgen of ‘s morgen of ‘s middags les. Maar dat is heel erg basic. Wij zien overigens heel veel kinderen die volgens ons helemaal niet naar school gaan. Ze worden ingezet als verkopertjes. Veel types als Ciske de Rat worden langs de restaurants gestuurd om armbandjes, tasjes en andere prullaria te verkopen. We zien ook behoorlijk wat bedelaars en gehandicapten die proberen om aan geld te komen. Het leven is hier hard.

Na de wandeling, douchen en een drankje worden we naar het vliegveld gebracht. Het is een klein uurtje rijden. Langzaamaanverkeer. De luchthaven is klein, heel klein. Dan blijkt dat we onze koffers niet kwijt kunnen en we 2 uur moeten wachten. Niet grappig! Er is nl niks te krijgen en niks te doen. R ontdekt gelukkig nog een paar restaurantjes waar we bivakkeren. Voor het eerst nemen we een pizzaatje, garlicbread en het smaakt goed. Uiteindelijk gaat de tijd best wel snel. Dan door de immigration. Echt de meest chagrijnige mensen kiezen ze daarvoor uit. En wee je gebeente dat je iets niet hebt ingevuld. Met een handgebaar kun je plaatsmaken. M kreeg nog wel even klamme handen. Immers bij binnenkomst van het land zijn haar vingerafdrukken niet genomen. Maar niks geen problemen gehad. Nu moest het overigens wel. Dan alles door de scan. Dat is toch ook wel apart. In ieder land is het weer anders. Moet je bij ons ongeveer je hele tas leeghalen, hier moeten je schoenen uit, tas blijft dicht en dat was het dan. In Cambodja mag je geen batterijen ed meenemen (ook geen powerbanks. H: M dacht even dat ze hem in moest leveren. Maar niks van dat alles). Alles is meegekomen. De vlucht vertrekt van gate 5 totdat we ineens naar gate 7 moeten. De piloot had het toestel even verkeerd geparkeerd :0 hoorden we van het grondpersoneel. Gelukkig gaat alles goed tijdens de korte vlucht. We hebben veel minder beenruimte dan de vorige vluchten met AirAsia maar we hebben wel geluk er komt niemand bij ons zitten. Dus we kunnen de benen redelijk kwijt. 17.30 uur zijn we geland. Het is 19.00 uur voordat we door immigration zijn en de bagage hebben. Rond 20 uur zijn we weer in Siam Heritage. En 21.30 uur als we op de massagetafel liggen. Heerlijk.