Op onderzoek in Tokio

Ontbijt is niks. Hamburger! Ei, model flensje, sla, ketchup. Morgen zoeken we wat anders. Het giet! 30 graden bij jullie. En droog. Hier 26 en heel veel water. Paraplu mee richting skytower. Metro snel gevonden. Nu het kaartje nog. Maar geen probleem. Apparaat is ook in t engels. Dus hup daar zijn de kaartjes. Het is een kort ritje. Wel een keer overstappen. Normaal gesproken loop je onder de grond naar de andere lijn. Hier niet. Bovengronds zoek je je wezenloos naar de andere lijn. Toch gelukt. Het is lekker druk bij de skytower. Hij staat dus vet in de mist. Er is een heel winkelcentrum bij. Wij een hapje eten. Heerlijk. En dan verder de stad van 35 miljoen inwoners in. Naar het beroemde plaatje met de zebrapaden. Helemaal aan de andere kant. Helaas was t nog steeds miezerig weer. Dus werd t een korte stop. Nog wel even langs de starbucks waar je een goed zicht hebt op shibuya. Omdat het droog was zijn we toch weer terug gegaan naar de skytower. De marsmuziek staat nog steeds aan. Tis even zoeken naar de entree maar toch ook weer gevonden. De tower is inmiddels uit de mist. In 50 seconden zitten we op 350 meter. Voordat we de lift in mochten ratelde de mevrouwe vd lift nog even een verhaaltje af. Eerst Japans toen engels. Weinig onderscheid. 😄. Diepe buiging en daar gingen we. Sowieso veel buigingen hier. Maar echt alleraardigste mensen. Behalve dat we tijdens een tussenstop in Ueno tijdens een drankje bijna opgelicht werden. Drankjes waren ineens dubbel zo duur. En ze zijn hier al dubbel zo duur als in NL. 
Prachtig uitzicht vanaf de tower. Goed dat we toch terug zijn gegaan. Het is bijna donker, terug naar t hotel. Bij de metro staat een man met een microfoon om alles in goede banen te leiden inclusief de bijbehorende gebaren. Veilig ‘thuis’ gekomen. Even bijkomen. En dan op zoek naar avondeten. Goed tentje gevonden. Springolls en dumplings zijn het geworden. Mjammie.