De reis naar Japan

Hieperdepiephoera we gaan vandaag weg. De laatste dingetjes nog even doen en dan brengt Romke ons bij het station. Gerna zwaait ons uit. Nog geen 5 minuten later staan we bepakt en bezakt op het station. Bijna vergeten in te checken. Maar t gaat goed. We kunnen blijven zitten tot aan schiphol. Dus we zetelen ons maar lekker in de stoelen. We komen iets later dan gepland aan. Iemand had de trein onder gekotst en die moest nog even schoon gemaakt worden. Op schiphol gelijk de koffers laten sealen en vervolgens af te geven bij de incheckbalie. Want dat scheelt weer gezeul. Dan lekker even bijkomen in een airportlounge, een hapje en een drankje. En dan is t alweer tijd om te boarden. De vlucht met Air France zit vol, maar ze staken in ieder geval eens niet…. . Een charmante fransman zit tussen ons in. Onderweg een broodje humus. M maakt em niet eens open. R verwacht iets lekkers maar komt niet verder dan 1 hap. Jakkebah. Mijn buurman vindt hem heerlijk en wil die van mij ook wel. Geen probleem. In Parijs een hele wandeling naar ons vliegtuig, een Boeing 787 van Japan Airlines. Maar we hebben de tijd. Tijd voor een drankje. Dan gaan we ook hier boarden. Prachtig toestel. Wat een ruimte voor first en business class. Maar ook bij ons is er veel ruimte. We zijn aangenaam verrast. We installeren ons voor de vlucht van 11 en een half uur. Rudy heeft mazzel. Hij zit naast een gezinnetje. Waarvan de dochter wat beperkt is en ze heeft de boel er tijdens de vlucht er ongeveer 4x uitkotst ook tijdens het eten 😟. Het houd je even bezig. De maaltijd is veel en wel aardig van smaak. Tijdens de nacht wil R muziek luisteren. M ligt voor zover mogelijk te slapen. Ze wordt wakker met 3 stewardessen om Rudy heen. Die heeft zich aan het metaal van het hoesje van zijn mp3 gesneden. Dikke snee in de vinger en dat bloed als een rund. Pleisters, verband, schaar alles komt voorbij. Nog net niet vergezeld van een blauw zwaailicht. Vinger werd door de hoofdpiet afgeknepen. Gelukkig hij doet t nog. Hoesje met scherpe metaal, wordt ook van pleisters voorzien zodat hij zich niet weer kan bezeren. Pff na veel goede adviezen en wellicht nog even langs het ziekenhuis gaan, worden we toch weer alleen gelaten. Niet voordat we een drankje hebben gekregen plus de halve voorraad lekkernijen. M gaat weer verder slapen. R doezelt wat. Voor de raampjes zitten geen luikjes maar het glas verkleurd. Heel apart. 2,5 uur voor aankomst gaan de lichten weer aan en krijgen we ontbijt. Ook niks mis mee. Opeens staan 4 stewardessen bij ons. Wat nu dan weer…. Gaan ze ineens zingen.. Owee nee. Ja hoor ter ere van mn verjaardag. Een kaart beschreven door de stewardessen, een JAL vliegtuigje en 2 flesjes bubbels. Wat grappig!