Zo lang vakantie en toch zo voorbij

Fietsen door Bangkok

We hebben een lazy day. Vanmiddag om 13 uur worden we verwacht bij de fietsverhuur. Daarvoor duikt M het zwembad even in. Het is warm. Heel warm. Goed fietsweer. Met de taxi gaan we naar het opstappunt. Het is een klere eind weg. We blijken de enigen te zijn. Saen een tweeëntwintiger zal ons begeleiden. Daarnaast fiets er een nieuwe gids mee die het nog moet leren. Dus we gaan met z’n vieren op stap. Eerst de fiets testen. Dikke banden, goede remmen en verschillende versnellingen. Het zadel moet wel wat hoger. En dan in de brandende zon er voor gaan. We hebben trouwens eerst nog uitleg gekregen waar de route langs gaat. We gaan het wel zien! Als snel rijden we door een wat rijkere buurt. Mooie appartementen en het ziet er behoorlijk netjes uit. Maar nog geen paar honderd meter verder zitten we in de sloppen. En wij rijden er dwars doorheen. Het voelt wel wat ongemakkelijk. De mensen groeten ons hartelijk. We fietsen op zondag. Dan schijnt het minder druk te zijn. Jammer is wel dat alles dicht is waar we langs gaan. Zo is er een kleuterschool, die wordt gesteund door het bedrijf van de fietstocht, maar geen kind te zien. De kleermaaksters zijn ook net vrij dus de naaimachines staan er wat verloren bij. Later gaan we langs een Thai-box school iedere dag oefenen ze. Maar nu ff niet :(. De route is qua lengte niet pittig. Maar de smalle paden en soms aan weerskanten water maakt het wat spannend. Als we de rivier met een bootje hebben overgestoken begint het weer om te slaan. Het was dan ook benauwend warm. Het begint te rommelen en ja daar vallen de eerste druppels. Getver. We stoppen om wat water te drinken. Het lijkt ons beter om hier te schuilen. Saen denkt daar anders over en we gaan toch door. De hemel trekt open. We hebben net onze regenjassen aan. En we zijn doornat. Het hoost. R ziet niks meer. We fietsen net over een pad met aan weerskanten water. Het dondert en het bliksemt ook bij R. De lol is er wat af. Met wat aandringen van onze kant, want het onweert ook nog steeds en dat is dan niet echt fijn op een fiets, gaan we toch weer schuilen. Vlakbij een park. We staan er wel tien minuten. Dan lijkt het weer even beter maar niks is minder waar.

M gaat als het bijna droog is een rondje doen met Saen en de stagiaire. We rijden door een park, de vissen worden gevoerd. En dan is het droog. We pikken R op en gaan naar een restaurant. We rijden inmiddels wel door een heel apart gebied van Bangkok. Je hebt er geen idee van dat je in een miljoenenstad fietst. Het is een unieke belevenis. Prachtig. We eten ergens afgelegen. De keuken is weer top. Lekkere Pad Thai. R houdt het voor gezien. Saen regelt een taxi. We gaan met z’n drieën verder. We rijden naar een tempel. De weg is druk. We worden aan alle kanten ingehaald. Gelukkig een korte broek aan en de J-nikes. De modder vliegt je om de oren. Saen leidt ons met allerlei gebaren door de hectiek heen. Het is een komisch gezicht. Er staan twee tempels. Er staat een hele oude zwarte tempel. Een van de oudste in dit deel van de stad. Er is drie keer de bliksem ingeslagen en dan zo zegt het bijgeloof ga je de tempel niet weer opbouwen en zo is er dus een hele nieuwe fleurige en kleurige er naast gebouwd. Alleen op hoogtij dagen mogen mensen er in. En dat is eigenlijk nooit. Alleen de priester komt er in. Binnen in de zwartgeblakerde tempel krijgt M uitleg over Boeddhisme en de goden. Ze mag nog 3x op de gong slaan en een wens doen. Saem laat nog iets moois zien op de gong. Hij wrijft met z’n handen langs een uitstulping van de gong en na een tijdje komen er klanken uit de gong. Kippenvel. Dan moeten we toch wel een keertje weer terug. De hele terugreis houden we t droog en we zijn alweer aardig opgedroogd als we bij de fietsverhuur aankomen. 

Ayutthaya

Vandaag gaat de wekker op tijd. We worden om 7.20 uur opgehaald voor een culturele dagtocht. Vandaag gaan we naar de vroegere hoofdstad van Thailand, Ayutthaya. Het is door verschillende oorlogen compleet verwoest. We zijn benieuwd wat er van over is. Ondanks dat we heel mooi op tijd zijn vertrekken we pas om 8.30 uur richting het Bang Pa-In zomerpaleis. Een paleizen complex wat nog gebruikt wordt door Bhumibol. De huidige koning die al ruim 65 jaar in het koningsschap uitoefent. Het gaat overigens niet goed met de koning. Hij zal een gemis zijn voor de bevolking. Immers zijn portret hangt overal en wie je ook spreekt ze zijn allemaal vol lof over hem. Maar goed wij gaan dus naar het paleis. Het hele gebied is 40 ha groot.

En we hebben maar een uur. Dus dat is racen tegen de klok. Mooi is t! We zijn op tijd weer in de bus voor de stop waarvoor we zijn gekomen Ayutthaya. Inderdaad ruïnes. We vonden het wel wat weg hebben van de Pram Banan in Indonesie. Wij vinden het mooi. Uiteraard gaan we ook naar de boom waar het gezicht van de boeddha in zit. Vlak voor tijd is M bij de bus. Nou ze was te laat. Want iedereen zat al in de bus. Ze kreeg nog net niet op haar donder. Dan gaan we naar de volgende stop. De ruïnes hebben invloeden van de buurlanden van Thailand. Ook deze staan er mooi bij. We zijn op tijd bij de ingang. We gaan nog even het winkeltje in. Worden we er bijna uitgesleurd door de gids. Iedereen zat alweer in de bus. We hadden nog tien minuten! 

Een lekkere douche, massage en eten en we kunnen terugkijken op een fijne dag. 

Ademhalen en weer door. 

Het laatste onderdeel is de terugreis met een schip naar Bangkok. Een mooie grote schuit. We varen op de Chao Prava rivier van Nonthaburi naar Bangkok. Heerlijk eten. We konden boven op t dek zitten. Maar twas was, heel warm. Een prachtige tocht met mooi uitzicht op de oevers van Bangkok. ‘S avonds het gebruikelijke concept :). We gaan eten bij een gezellige locatie. Totdat R de keuken zag. Hier gaan we morgen niet heen 🙂 

Koken BaiPai

De laatste excursie van deze vakantie. Koken. Na al dat heerlijke eten willen we wel weten hoe dat gemaakt wordt dus we hebben ons opgegeven voor een heuse kookles. Maar eerst moeten we er nog komen. Het is altijd ontzettend druk in Bangkok. Maar nu is het echt spits. We zijn zeker een dik uur onderweg. Eenmaal daar worden we hartelijk verwelkomd. We zijn met z’n zevenen. De andere 5 moeten nog komen. 3 amerikanen (een stel die de hele wereld over reist in 6 weken en een kookjuffrouw uit New York) en 2 nieuw-Zeelanders (moeder en zoon). Leuke lui. Het is zeer professioneel opgezet. We krijgen een menu. We maken een voorgerecht, iets met chestnut, pittige kip met cashewnoot en Pad Thai. Maar eerst krijgen we een hele tour door de tuin om ons wat te leren over kruiden. De zoon steekt een heel partje van een of ander iets in z’n mond en staat daarna in de fik. Daarna maken we kokoscrème en kokosmelk. Nu gaan we echt aan de slag. De chef wordt geassisteerd. Het is net een komisch duo. We zitten aan een groot keukenblok. De chef laat ons zien hoe het moet en via een spiegel kijken we in de pannen. We beginnen dus met de chestnut. Mwaw wel aardig. Later maken we het zelf en dit is later ons toetje. En zo wordt ieder gerecht ons eerst voor gedaan, mogen we dat opeten en dan gaan we zelf aan de slag. De kip en de Pad Thai is heerlijk. En die van onszelf smaakte ook best aardig. Als we zelf aan de slag gingen stonden alles apparaten al voor ons aan en als we het op gingen eten werd alles ondertussen weer schoongemaakt. Ik wil thuis ook van zulke kaboutertjes. 

Al met al een hele leuke cursus en wellicht proberen we het thuis ook een keer. 

Tja en dan breken de laatste uren aan. We gaan voor de laatste massage, de laatste saté en dan worden we om 20 uur opgehaald om naar het hotel op t vliegveld te brengen. Morgen is de vlucht om half 8. 

Terug naar Tokio

We worden om 5.30 uur naar het vliegveld gereden. Tis een kwartiertje. We hebben al ingecheckt dus we hoeven alleen de koffers af te geven. Voor we het weten zitten we al in het vliegtuig. Een kleine 6 uur. M dommelt wat. R luistert wat muziek. Helaas is het in Tokio 2 uur later. Omdat we wat vertraging hadden komen we om 16 uur Japanse tijd aan. Voordat we in de trein zitten naar t hotel is het 17 uur. R checkt in voor de vlucht van morgen. Geen beginnen aan gemaakt. Gebeld met de maatschappij. En eindelijk is het dan gelukt. M heeft nog vlug een rondje Narita gedaan maar alles was al dicht dus daar was niet zoveel aan. We gaan eten bij de uren, net als de vorige keer. Weer lekker. Het was wel weer lastig communiceren. We namen yakatori. Die kun je krijgen met: sauce, salt op spicy M vraagt 1 sauce en 1 spicy. Ok, ok zegt de ober. We krijgen 2 salt! T smaakte er wel om. 

Laatste dag

De vlucht gaat om half elf. Dus we hoeven niet zo idioot vroeg eruit. Met de trein weer naar het vliegveld. To zover alles goed. Dan boarding pass uitprinten en koffers afleveren. Dat heeft al met al een dik half uur gekost. Bij zo’n apparaat lukte het niet. Iemand erbij. Nee lukt ook niet. Dan bij de balie. Een staigaire. Ze bleef heel rustig en thank you for waiting zeggen. Maar geen boarding pass. Uiteindelijk wel voor naar Helsinki maar niet voor Helsinki Amsterdam. Een andere mevrouw gaat ons verder helpen. Twee klapstoeltjes erbij. En ja hoor nadat ze naar Finn Air is gerend hebben we de passen. We kunnen gaan. 

Inmiddels zijn we op de helft van de vlucht. De lunch is achter de kiezen. We dommelen wat, we lezen wat, we kijken video. Straks nog even loungen in Helsinki. En zo verstrijken de laatste uurtjes van onze heerlijke vakantie.ç