Kuala Lumpur. Voor het eerst bezoek ik deze wereldstad. R is er al een x geweest. Maar eerst moeten we naar het vliegveld. Tony haalt ons om 06.30 uur op. 3 uur later zijn we er al. Zo snel hebben we het nog niet eerder gedaan. Ik kom wel ontdaan aan. We zijn heel veel honden op Bali. En op t laatst vliegt we een hond de weg op en wordt zo geschept door een bus. Zo voor m’n ogen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
De vlucht van Bali naar KL is top we hebben extra beenruimte geboekt. En slechts 1 persoon meer heeft dit ook gedaan. We krijgen op de 3 uur durende vlucht ook nog een hapje. Rijst met kip. Grijzige saus maar op zich wel te eten. Nou maar dan begint. We zijn vlog uit het vliegtuig. Dan moeten we via de immigration naar onze koffers e. De chauffeur die ons naar het hotel brengt. We wisselen eerst onze roepia’s om in ringgit. Dan kunnen we straks een telefoonkaartje kopen. We arriveren bij immigration. Wow niet normaal. Vier hele dikke rijen. We kiezen voor de laatste. 5 man zit achter de balie. Slechts de eerste 5 minuten. Dan vertrekken er 2. En dan nog 1. Lekker dan. Het schiet niks meer op. Ipv 5 uur in het hotel te zitten. Staan we nog in de rij. Als we eindelijk aan de beurt zijn gaat het vlot. Ze hoeven trouwens niks van onze papieren over COVID te hebben. We hebben apps, papieren en alles digitaal. Maar geen belangstelling.
De koffers staan al naast de band. Een karretje geregeld. Nu de telefoonkaart. Ook zo klaar. Je moet contant betalen. Dat lukt dus. Nu de chauffeur nog. En ja die was er inderdaad niet. Echt wel 6x langs al die gasten gelopen. Maar niks hoor. Uiteindelijk een grab genomen. Moet je eerst wel uitzoeken waar ze staan. Dat is gelukt. Inmiddels regent het. Wel een aardige gast als chauffeur. Ijskoud in de auto. Half 7 vanmorgen zaten we in de auto richting Denpasar. En nu is het 19 uur geweest en zitten we in de auto naar KL. 3 kwartier rijden. Het is druk maar we staan niet stil. In het hotel duurt het even voordat we worden geholpen en het is daar naar ons gevoel ook ijskoud. Maar we zijn moe en hebben weinig gegeten. Facetimen met m’n zussie. Ook al in de grab. Nu maar even verder.
Eindelijk de koffers. Omkleden en toch de stad nog even in. We komen uit bij de buurt Jalan Alor. De eet stalletjes buurt. Met allemaal massage salons. Uiteindelijk belanden we bij een massage en een soort van uitgerust zijn we rond half elf op onze mooie kamer van hotel Melia in de wijk Bukit Bintang.
De komende dagen gaan we KL op eigen gelegenheid verkennen. Het is zonnig deze maandagmorgen dus hup eropuit. Met de grab naar KL tower. We gaan er niet op. We willen ook naar de Twin Tower en 1x in de lucht in is wel genoeg. Even een fotoshoot en door. De Menara KL Tower, met zijn 421 meter de hoogste toren van Maleisië. Het is ook één van de hoogste communicatietorens ter wereld. De toren werd in 1996 geopend en is te bezoeken. Je kunt óf het observatieplatform of de skydeck bezoeken. Of gewoon helemaal niks doen.
Daarna naar het indrukwekkende Sultan Abdul Samad-gebouw. Het ligt aan het Dataran Medraka-plein. Dit is een belangrijk plein in de stad, omdat hier in 1957 onafhankelijkheid werd uitgeroepen. Verder vind je aan het Dataran Medeka de Royal Selangor Club, Kuala Lumpur Memorial Library, National History Museum en St. Mary’s Cathedral. De Engelse naam van het plein is dan ook wel “Independence Square”. Dan terug naar het roze gebouw aan dit plein. Het Sultan Abdul Samad-gebouw werd gebouwd in 1894 en huisvestte in eerste instantie de kantoren van de Britse koloniale regering. Daarna was het een tijdlang de locatie van de hoogste rechtbank van Maleisië. Het design heeft invloeden uit de Moorse, Neo-Mughal en Indo-saracenische architectuur. Alles filmen en fotograferen.
En door naar het oude stationsgebouw. De rest van de middag rustig aan gedaan. We zouden zwemmen. Maar het zwembad is dodelijk saai. Wel even op minibedjes gelegen maar toen maar ergens anders ons heil gezocht. ‘S avonds weer naar de eetstalletjes en heerlijk bij de Thai gegeten. Wat wel weer typisch ging. Eerst staan er 3 jongens om ons heen om naar de tafel te begeleiden. Het spikkelt wat dus wel een beetje onder een afdak. Dan moet we koud bier. Yes yes. Very cold.. laten ons even voelen en dan krijgen we de smoezelige kaart. Genoeg gerechten om te kiezen. Bij het betalen ging t ook raar. Want bij het betalen moesten we eerst 69 ringgits betalen en toen ineens 81 omdat we een medium Pad Thai zouden hebben gehad. Maar niemand heeft ons iets gevraagd. Nou ja betalen en wegwezen. Stalletjes genoeg. Dus volgende x ergens anders. Wel heerlijk gegeten!
Travel - Vlog - Blog 