Chaotische taferelen

Dinsdag vertrekken we naar Manaus. Via Sao Paulo. Het wordt een lange dag. Het eerste vliegtuig vertrekt om 10.30 uur en komt 13.55 uur plaatselijke tijd aan. (1 uur later). Het volgende vliegtuig gaat om 21.10 uur. De bedoeling is om even de stad in te gaan. Maar eerst moeten we er nog zien te komen. Volgens M vertrekken we wat aan de late kant. Ze heeft Google Maps ingesteld op het vliegtuig en het zou 20 minuten rijden zijn. Maar we moeten de auto ook nog even aftanken. Daar staat me een rij. En je mag niet zelf tanken daar staan mannetjes voor. Dus al met al duurt het zeker 10 minuten. Dan gaat M bij de balie afrekenen. We moeten nog een km of 7. Dan moeten we van de weg. Huh. Dat kan niet want het vliegveld ligt naast de weg. Had M het verkeerde vliegveld. Jemigdepemig. Toen ging het erom spannen. We hadden nog een uur om het vliegveld te halen. We moeten 21 km rijden en daar stond een half uur voor volgens Google. Dus met gierende banden door Campo Grande. Aangezien ze hier allemaal maar door rood rijden doen wij daar maar aan mee. Wel hard remmen waar ze controleren. Ook zit de weg vol met drempels en die kun je niet snel nemen. Dus racen, afremmen, drempels over, stoplichten, drukte … echt lekker ontspannen. Om 9.45 uur zijn we op het vliegveld. R er uit met de koffers. M rijdt door naar het verhuurbedrijf. 2 mensen voor haar. Ze geeft aan dat ze het vliegtuig moet halen. Gelukkig staat het busje klaar om haar terug te brengen naar het vliegveld. De auto wordt goedgekeurd. Rond 10 uur is ze bij R. Pff we kunnen nog mee. Blijkt het vliegtuig om 11 uur te gaan. We storten ons nog even op een stoel om 10 minuten later weer weg te gaan richting de gate. We kunnen bijkomen in het vliegtuig. We hebben dezelfde kist als op de heenweg. Dus heerlijke stoelen en 2 uren niks doen.

Mercado in Manaus

Als we in Sao Paulo aan zijn gekomen. Zoeken we eerst een kluisje. M heeft zich al omgekleed want hier zou het ook al dik 30 graden zijn. Uiteindelijk was het best een gedoe met kluisjes zoeken, de rit naar het centrum kost zeker 3 kwartier dan weer terug. Kortom we gaan wat eten en daarna de lounge is. Het is een echte hangdag.

Twee uur voor vertrek van het vliegveld gaan we naar de gate. Ze boarden hier soms nl al een uur van te voren. We moeten naar gate 204. Daar aangekomen blijkt het een andere te zijn. 216 zegt het board. Dus ook niet, weer kijken 219. Nee ook niet 214 wordt het. Wij zitten 10 minuten blijkt het toestel later te komen. Nou ja we zitten en wachten gelaten af. Het begint wat rumoerig te worden. We moeten naar 206. Wij daar weer heen en alvast in de rij staan want we vertrekken immers zo. De crew staat er ook dus dit keer moet het goed komen. Nee hoor we moeten naar 202. Dat is ergens in de catacomben maar jawel hier vandaan vertrekt het vliegtuig!

Verkoopartikelen Mercado in Manaus

We zitten naast een gezellige Braziliaanse die wel even wil praten. Ze komt vanuit Chili, want daar heeft ze vakantie genoten. Nou ja genoten, het was daar onrustig. Maar ze was naar Atacama geweest. Daar is M ook geweest dus dat was gezellig kletsen. (Handen en voeten en wat Spaans). Uiteindelijk landen we hier om 00.30 uur. We worden opgehaald en deze meneer die racet door de legen straten van Manaus. Het is hier heuvelachtig dus zo nu en dan stuiteren we met ons hoofd tegen het plafond. Rood betekent ook niks. Dus zo rond 01.30 uur waren we in het hotel. Nog even van kamer gewisseld en 2.00 uur gingen de luiken dicht. Om 7.45 worden we opgehaald voor de boottocht. Dus na 5 uren slaap, slecht ontbijt zitten we om 8.00 uur op de boot. Die vervolgens pas om 9.00 uur vertrekt. Maarrrrrr we zien wel een dolfijn! De boot zit vol. Wij zitten lekker achterop het dek. Zonnetje erbij (40+ graden) wie doet ons wat.

Eerst naar het punt waar de Rio Negro en de Amazon Rivers bij elkaar komen. Zwart en troebel water. Een prachtig gezicht. Dan stoppen we ergens waar in een soort basin hele grote vissen (Piraruca) te zien zijn. Je kunt vis kopen en dan kun je op piranha’s vissen. Doen we niet, hebben we al gedaan. Dan gaan we voor de jungle tocht haha wat een grap. We zijn een eiland opgelopen.

Daar staan bomen, ook hele oude bomen. We zijn ongeveer 10 minuten heen gelopen, door bomen gelopen en weer terug gelopen. Nou ja we zijn in de Amazone geweest. Wel heerlijk geluncht. Na de lunch een dik uur varen (M lag heerlijk languit op de bank om een beetje bij te kleuren) om naar de inheemse bevolking te gaan die een dansje voor ons doen (houden we niet zo van) en als laatste dolfijnen spotten. Dat was wel weer superleuk. Al met al hebben we ons prima vermaakt. En was het op de boot wat te doen door de wind door je haren en vloog het zweet van je af.

‘S avonds nog een barretje opgezocht. Maar dat werd hem niet. De caipirinha was frisdrank en naast ons ging een bandje spelen dus het eten trilde van het bord. Morgen nieuwe kansen.

Lekker lang kunnen slapen. We kopen even een pak jus d’orange en gaan ontbijten. Vandaag gaan we de stad verkennen. We laten ons via een omweg naar het teatro Amazon brengen (er ontstond wat verwarring van M dacht eerst dat we naar het opera house zouden gaan maar dat is hetzelfde gebouw ????). Als je hier voor het stoplicht staat (zeker in een drukke straat) lopen er mensen tussen door die waar proberen te slijten. Dat kan eten/water zijn. Maar ook andere artikelen.

Het theater is een prachtig gebouw. M werd gelijkt vastgeklampt door een meneer die van alles in het Engels stond te vertellen. Inmiddels had ze haar telefoon extra goed vast en was ze alert. R vond t maar niks en riep naar M. De meneer geeft nog even aan dat M goed op haar telefoon moet letten en gaat weg. Op het plein voor het theater liggen zwarte en witte tegels in golvende lijnen. Ze stellen de beide rivieren voor. Op de Copacabana hebben ze dezelfde mozaïeken. Maar volgens de meneer heeft dit een andere betekenis. Te weten de slavernij.

We schieten wat foto’s en gaan het theater in. We kunnen nog mee met een rondleiding. Het is echt de moeite waard. Als kers op de taart zijn ze in de zaal met een repetitie bezig en zitten wij in de logestoelen. Echt supergaaf.

We lopen nog even het gebouw om om nog wat meer plaatjes te schieten. Ook het plein met koloniale gekleurde huis is een foto waard. Het is heet, heel heet. Zeker over de 40 graden. We hebben dorst. We komen in een heel leuk tentje Tambaqui de Banda terecht. We eten wat salgados/empanades. En lopen vervolgens naar de Mercado Municipal. Spannend! We zijn erg op onze hoede. Maar ja we willen ook foto’s maken en filmen. En we moeten Google Maps aan hebben. Het is heel bijzonder. We vinden het spannend maar tegelijkertijd ook leuk. Oude vervallen gebouwen staan naast opgeknapte mooie huizen. Er wordt allerlei waar verkocht. Mensen spreken je aan om ergens te eten. Je loopt hier door het echte Braziliaanse leven. Dan lopen we door een straat met allerlei kraampjes. Muziek schelt uit iedere zaak. Zo nu en dan laten we wat mensen voor gaan als we het niet vertrouwen. Het zweet gutst van het voorhoofd. Zooooo warm is het. Het gebouw van de markt is mooi en behoorlijk in takt. De gids van het theater gaf aan dat er weinig geld gaat naar cultuur en onderhoud van mooie oude dingen. We slenteren over de markt. Er is vlees en vis, veel toeristenspullen, toiletartikelen en een drinkgelegenheid. Uiteindelijk belanden we vlak bij de rivier (achter de markt) nog even bij een leuke gelegenheid om de dorst te lessen om vervolgens terug te willen om een duik in het zwembad te nemen. Terwijl M de Uber bestelt staat ineens een raar manspersoon bij haar die heel raar kijkt en doet. M zegt boos ga weg (in het Nederlands) houdt haar telefoon goed vast en loopt weg. Die vent scheld haar uit en verdwijnt zo. Getsie. We lopen even verder om daar vervolgens de Uber te bestellen. Heerlijk zwemmen!

De rode duivel ……

Supermarkt in Campo Grande

Campo Grande