We hebben een paar relaxe dagen in Merida. En ondanks dat we niks hoeven, ondernemen we natuurlijk wel van alles. We bezoeken het gele stadjes Izamal en eigenlijk het roze (door de flamingo’s) stadje Celestun.
Izamal ligt een dik uur van Merida. Het duurt bija net zolang dat we Merida uit zijn en de rit zelf naar Izamal. Merida is best groot en het is allemaal hobbels en bobbels. Maar dat maakt het ook wel weer charmant. Eenmaal Merida uit rijdt het dus prima door. Het is ongeveer 36 graden. En de luchtvochtigheid is hoog. Dus het is even naar adem happen als we de koele auto uitstappen. We kunnen de auto kwijt bij een parkeer”garage” een estacionamiento. We vragen nog of ze iets van ons nodig hebben, maar dat was niet zo. We zijn er om 12 uur en verkennen het stadje. Omdat we midden in het centrum staan beginnen we uiteraard bij Plaza Zamná en daarnaast ligt St. Anthony of Padua Convent. Daar dwalen we wel even rond. We komen zelfs nog een non tegen. Of nou ja we zien haar in de verte lopen. We lopen de pleinen af en het stadje door. We drinken wat. En drinken nog wat. Dit is een authentiek Mexicaanse tent. Twee vrouwtjes hangen door een opening om de zaak in te kijken. Aardige mensen. We hebben het stadje wel gezien en gaan weer huiswaarts. Eerst de auto ophalen. Volgens de persoon die er nu zit zouden we om 9.40 uur zijn gearriveerd. Ik zei nee dat klopt niet. Hij loopt met me mee en laat zien wat erin zijn boek staat. Ik zeg dat klopt niet. Ik roep om die andere vent (die was net stiekem weggelopen.) Die andere man roept hem ook een paar keer. Dan komt ie sloffend er aan. Blijkt dat hij geen nummerbord heeft opgeschreven maar: witte auto. En dan klopt de tijd wel. Wij betalen. Man een paar x zijn excuus aangeboden en wij rustig terug naar het hotel.
‘S middags maak ik nog een hele wandeling door de stad. Ik vind het een prettige levendige stad. Het is gezellig druk. Ik vermaak me dan ook prima. ‘S avonds gaan we met de Uber naar een Aziatisch restaurant. P.F. chang’s Altabrisa. Heerlijk gegeten!!!! Het was even rijden (bijna een half uur) maar dan heb je ook wat.
De andere dag gaan we naar Celestun. Naar de flamingo’s. Met de voorbereidingen van deze excursie lazen we heel wat vervelende verhalen. Eigenlijk dat je sowieso opgelicht ging worden. Nou lekker vooruitzicht dan. Het is bijna 1,5 uur rijden. Het laatste stuk is een smalle tweebaans weg. Maar door prachtig landschap. Dan komen we aan in Celestun. Bij de brug kun je al gelijk een bootje huren. We besluiten door te rijden naar het centrum van het stadje. We kunnen de auto gelukkig ergens kwijt. We stappen uit en gelijk hebben we verkopers van de tour bij de deur. We gaan eerst naar het strand. Wat prachtig! Wit strand. Blauwe zee. Zon volop aan het schijnen. Een heerlijke dag. We zien wel wat mensen die in een bootje stappen. We besluiten, nadat we een drankje hebben gedaan, om toch terug te gaan naar de brug. Een behulpzame jongeman zorgt dat we kunnen parkeren. Dan lopen we naar de mensen. Want we zijn niet de enigen. Er staat een groepje van 4 mensen. Duitsers. Of we met hen mee willen. Prima, graag zelfs. Nou dat was dus in 1 minuut geregeld. Per boot betaal je 1800 peso. Of je daar nu alleen in zit of met in ons geval 6 personen. We moeten nog een tax fare betalen. Al met al is het zo prima te doen. We hebben een leuke groep mensen. Ik zit samen met Ingo, onze nieuwe Duitse vriend, vooraan. De hele excursie is in 1 woord fantastisch. We zien de flamingo’s van heel dichtbij. Ze kwetteren er op los. Super. Dan varen we nog door het mangrove bos en kun je zwemmen in een poel. Ik ben helemaal happydepeppy. Ingo en ik ruilen emailadressen uit voor foto’s en filmpjes. We rijden nog even naar het dorpje om wat te drinken en dan weer op ons gemakje richting Merida. En ja waar moeten we nu ‘s avonds weer eten. We gaan naar de koreaan. Die hadden we gisteravond tijdens onze uberrit gezien. Maar daar was het binnen zo warm dat we er zo weer uit waren. Aan deze straat, paseo Montejo, zitten veel mooie gebouwen, veel hotels en restaurants. Dus we lopen een stukje terug om iets anders te vinden. We komen uit bij Zinc, een frans restaurantje. Verrassend lekker gegeten. Een mooie afsluiting van de dag.
Dan is alweer de vertrekdag aangebroken. We gaan naar Campeche. R haalt de auto op. Terwijl ik samen met iemand van het hotel met de koffers sta te wachten. Je hebt nl niet veel tijd om de koffers in te laden. Bij aankomst van het hotel, toen ik aan het inchecken was werd R nl door de politie weggestuurd. En moest ie maar weer zien hoe hij t hotel terug moest vinden. Afijn ik sta dus te wachten. Wie komen daar aan: onze Deutsche freunde. Helemaal gezellig.
R komt er aan we zwaaien en wellicht tot in Campeche want daar gaan ze ook heen. Ik stap in de auto en type in google maps het adres in. Niks noppes nada. Blijkt internet op. Heel gedoe. Uiteindelijk Telcel, de provider, gevonden. In gebroken Spaans uitgelegd wat ik nodig heb. Hebben ze het nummer nodig. Ja die heb ik nu net niet bij me. Weer terug naar de auto. Blijkt R ook niks meer te hebben. Hebben we een abonnement voor 14 dagen. Ja dat redden we niet. Weer terug. Bytes gekocht. Google maps doet het nog niet. Uiteindelijk via maps.me vertrokken. Pas halverwege doet google het weer. Waarschijnlijk een nieuwe update. Buiten is het 37 graden. We kunnen bij aankomst van het hotel nog niet op de kamer. We gaan het stadje in. Gezellig maaarrrrrr heet. We drinken wat en lopen naar de zee. Heerlijk! Het waait daar vertoeven we een klein uurtje. Dan naar calle 59 waar allemaal leuke tentjes zitten. Nog wat drinken en ergens anders nog weer wat plus een klein hapje en wie komen daar aan jawel onze vrienden :-). Dan is bijna de eerste dag Campeche alweer voorbij.
Travel - Vlog - Blog 