Heerlijk geslapen in de riante bedden van “the B Kyoto sanjo hotel”. We gaan richting het ontbijt. Miso soep, makreel, rijst maar ook brood en jam is aanwezig. Echt vrolijk van de smaak worden we niet……we zijn ook de enige van het hotel die in de ontbijtruimte zitten. We gaan vandaag met de trein naar de Fushini Inari-taisha tempels. Tenminste dat is de planning. Moeten we eerst wel ontdekken hoe het hier gaat met de metro en trein. Het valt nog niet mee. Het werkt hier net even anders dan in Tokio. Uiteindelijk hebben we een kaartje of eigenlijk 2. Want we hebben een retourtje. We hebben geen metro overzichtskaartje. Dus de ipad aangeslingerd, we hebben immers een data kaartje gekocht en daar staat wel een metro kaartje op. We vinden onze metro en daar gaan we dan op weg naar het centraal station van Kyoto. Bij de uitgang van de metro, inmiddels aangekomen op het centraal station, springen alle bellen op rood en sluiten de poortjes. (Het werkt hier in Japan anders dan bij ons, hier staan de poortjes open tot het moment dat iemand passeert die zijn kaartje niet in de automaat gedaan heeft) We moeten dus bijbetalen. We hadden zomaar een kaartje gegokt. Niet helemaal goed dus. Maar geen probleem, bijbetalen en je kunt door. Vervolgens gaan we richting de treinen, ook hier kom je niet zonder geldig kaartje. Wij hebben een Japan Railpas, die moeten we altijd bij een loket laten zien en dan laten ze ons er door. Zo ook als je het station weer verlaat. Onze trein is makkelijk te vinden En we springen op een nog gereedstaande trein trein naar Nara, deze stopt ook in Inari. Prima dus. Mou nee dus. Want we hebben een soort intercity en voordat we t weten zitten we halverwege Nara. Inari ligt op weg naar Nara waar we morgen heen gaan. M gaat toch maar eens op het bord kijken en toen dus rappoklappo uit de trein. Blijkt dat het eerstvolgende station, toen we in de trein stapten, al Inari was. Wij met een boemeltje terug.
Wat is het druk daar. En wat warm. Uit elke porie druppelt water. Maar ook wat is het mooi. Honderden rode toegangspoorten (tori’s). Deze tori’s leiden naar de tempels. Er zijn 32.000 tori’s. Die we niet allemaal gezien hebben. Maar we dwalen over de berg Inari en elke keer zien we weer wat moois. We fotograferen er op los. Ook hier kun je geen foto maken zonder mensen. Dat wordt fotoshoppen. Veel dames lopen weer traditionele kledij. We raken er al aan gewend. Een enkele man loopt in een soort Kimono. We lopen langzaam terug naar de trein. Onderweg scoren we een soort bapao. Heerlijk. We zijn niet al te laat terug. M gaat een rondje hardlopen. Wel te gek om hier langs de rivier te lopen. Het geeft je vleugels. Behalve dan dat de weg terug heftig is. De luchtvochtigheid is in Japan behoorlijk hoog. De redelijk gevloerd komt ze aan bij het hotel. Heerlijk douchen en eten.
Vandaag dus naar Nara. Helaas regent het hier. Het regent hier veel. Heel veel. We kennen de weg. We reizen nu via het centraal station van Kyoto om alvast de trein te reserveren naar Osaka. Dat valt nog niet mee. Het station is niet zo groot als Tokio. Maar mag er zeker zijn. Uiteindelijk gevonden en geregeld. Dan weer terug de trein opzoeken. Hij staat er al. We pakken een 4-tje. Want de Hollandse maten hebben dat wel nodig :). Uiteindelijk belanden we toch samen op een bankje. Want het wordt alsmaar drukker naar Nara en dan is het wel wat aso om de plekken bezet te houden. In Nara regent het nog steeds. We verwachten een idyllisch klein plaatsje. Nee dus. Het is een behoorlijke plaats waar het vandaag feest is. Muziek overal. In de trein zaten al jongelui in hun tenue waar ze straks in optreden. Langs de toerist info om ons bij te laten praten. We kopen een buskaart en gaan op pad. Er zijn veel tempels in Nara gelegen aan het Nara park waar 1100 herten lopen die volgestouwd worden met koekjes. Ver is het allemaal niet.
De bus stopt al snel bij de eerste tempel. Het is gelukkig droog. Wel een modderboel. En de muziek is luid. Ze houden hier van luide muziek. We zien gelijk de herten die schooien om koekjes. Ze ruiken even bij je en als ze niks ruiken lopen ze weer verder. Heb je wel koekjes dan kom je niet meer van ze af. Er wordt dan ook heel wat af gegild. De tempels van Kofuku-ji liggen wat uit elkaar. De pagode is mooi maar door de donkere licht kunnen we helaas geen mooie foto’s maken. We lopen rustig over het terrein. Er is veel te zien. Dan lopen we terug naar de bus om naar de Todai-ji tempel te gaan. Zo’n complex bestaat altijd uit meerdere gebouwen. In dit geval is er zelfs 1 het grootste houten gebouw ter wereld. En daar binnen staat weer het grootste bronzen Boeddhabeeld van Japan en zelfs het grootste ter wereld van Boeddha Vairocana. Het is prachtig. Inmiddels is het droog en dan ziet de wereld er sowieso wat gezelliger uit. We vermaken ons dan ook prima in Nara. Terug in Kyoto is er een complete wolkbreuk. Er is een tyfoon bij Taiwan die deze kant op komt. Volgens mij hebben we daar nu al de regen van.
We willen allebei wat anders. Met als gevolg dat R een dag gaat treinen naar onder andere de stad Kobe en M zich gaat vermaken in Kyoto. M pakt de trein naar het Gion district waar Geisha’s in het wild lopen. Het Ov is hier wat verwarrend. Er zijn 2 metrolijnen. Wat gewone treinen maar die lijken op metro’s en heel veel bussen. M heeft een kaartje gekocht voor alle vervoersonderdelen zodat je niet voor snikkel staat als je ergens ingaat waar je achteraf toch niet in mocht. Bij de VVV haalt ze nog wat laatste info. Die geisha’s laten zich pas ’s avonds zien. Dus loopt ze naar de Food markt Nishiki Market. Ze is gelijk op stand. Tussen de winkels door van Lois Vutton en Prada loopt ze behangen met rugtas en camera en grote wandelschoenen door het winkelend publiek. De markt is snel gevonden. Het is druk. Veel vis en zoetigheden op de markt. Het is een lust boor het oog. Uiteindelijk was M ook op jacht voor een geishapop. Die is hier niet te vinden. Ze loopt nog een heel groot warenhuis binnen. Een aardige meneer helpt haar op weg. Toen liep ze door de Wedgewood en de royal Copenhagen. Niet echt haar ding. M bedacht dat toen ze uit het station kwam er ook een heleboel mensen de ander kant op liepen wellicht is daar wat te doen. Nou zekers! Dat is het Geishagebied. Heel veel houten huizen hier. Drommen vol met mensen. Tempels naast winkels. Wow prachtig. Dan slaat ze links af waar de straat vd Geisha’s is. Uiteraard zijn die er niet maar er hangt hier een hele mooie sfeer. M ziet een shop en banjert daar zo naar binnen. De mensen zien hier ieniemienie maar de winkels ook. Hohoho hoort ze. De schoenen moeten uit. De winkel is vol met handmate spulletjes en warempel 1 Geishapop. Weinig te kiezen. Ze kan het net betalen maar ze besluit nog even te wachten. Ze knikt en lacht en brabbelt wat en verlaat de aardige kleine mevrouw. Ze loopt verder en komt per ongeluk bij de grootste Zen tempel van Kyoto Kenninji. Wat een rust en een prachtige zen tuin. De plafondschildering met 2 draken is geweldig.
Met de bus is M vervolgens naar het gouden paleis gegaan. Kinkaku-ji. Bijna een uur in de bus om er te komen. Dan moet je wel bij het juiste station er uit gaan. Dat deed M dus niet. En liep dus als een kip zonder kop verder. Opeens een rood hek. Als wat tempel is heeft een rood hek. Jippie gevonden. Voor de zekerheid nog even nagevraagd. 2 dames die aan het lopen zijn. Maar die helaas geen engels spreken. Maar met handen en voeten en een kaartje komen we er uit. M is dus helemaal verkeerd. Ze lopen met mij mee en willen M naar de tempel brengen. Dan komt opeens bus 12 er aan. Daar zat ze ook in. Vlug weer ingestapt en 2 haltes later eruit! Dan breekt de hemel weer open. Hoosbui! Toch doorgelopen. En wat is die tempel mooi. Ondanks het grauwe weer staat de tempel toch te stralen. Uiteindelijk 2 x het hele tempelcomplex gedaan aangezien er uiteraard mooie foto’s moesten komen. Een uurtje met de bus terug. Inmiddels is R ook terug van zijn reis naar Kobe.
‘S avonds een lekker hapje in de stad en dan is het morgen tijd om naar Osaka te gaan.
Travel - Vlog - Blog 