Salvador: een toppertje!

We verlaten Manaus alweer om naar Salvador te gaan. Uiteraard ging dit ook niet zonder slag of stoot. Gisteravond ging R ons inchecken in het vliegtuig. Bleken we weer op een andere vlucht gezet te zijn. Ipv 11 uur in de ochtend zouden we pas om 16.15 uur vertrekken om midden in de nacht in Salvador aan te komen. Onze eigenlijke vlucht bestond niet meer. Wij bellen. Geen 1 nummer pakt op. Uiteindelijk toch iemand aan de lijn gekregen. Zijn we omgeboekt naar de vlucht van 4.45 uur in de ochtend!!!! Inmiddels was het een uur of elf ‘s avonds. Moesten we de koffer nog inpakken, spullen bijelkaar harken zodat we nog even 3 uurtjes konden slapen. Not Funny. Maar dat was nog niet alles. Omdat we zo laat op deze vlucht waren geboekt konden we eerst niet samen zitten. Uiteindelijk belanden we toch tezamen op de eerste vlucht op rij 1. Je denkt… zoooo dat is lekker veel beenruimte. Dat is ook zo. Maarrrrrr de stoeltjes zijn zeker 20cm smaller. Dus onze Hollandse bibsjes zaten helemaal klem in de stoel. Ennnnnn dat gebeurde op de tweede vlucht nog een keer. Dusssss ietsjepietsje helemaal kapoedewiets kwamen we aan in Salvador. Omdat we onze taxi ook niet konden bereiken hebben we op het vliegveld in Uber besteld om in het hotel te komen. Daar komt het goede nieuws. En super heerlijk lekker hotel! Fera Palace. Heerlijke bedden, heerlijke douche. Wat wil je nog meer. Die middag verkennen we nog even de stad. We zitten in het hoge gedeelte van Salvador waar veel koloniale gebouwen opgeknapt zijn. Die avond kruipen we er niet laat in.

Het was een beetje (of eigenlijk geheel) onduidelijk hoe laat we op gehaald zouden worden voor de excursie. Maar we waren al gereed dus toen ze ons belden dat de gids er was konden we zo naar beneden naar de lobby. Een leuke gids en een leuke groep. We gaan naar de Barra-vuurtoren, vanwaar de Portugezen de stad in de koloniale tijd beschermden daarna gaan we naar het gedeelte Pelourinho. De beroemde Lacerda-lift (vlakbij ons hotel) waar we super uitzicht hebben op Baía de Todos os Santos. Dan lopen we twee uurtjes door dit gebied en lopen naar het Pelourinho-plein. We bezoeken een kathedraal die helemaal van binnen in houd in geschilderd. Aan het slot zijn we op het plein waar MIchael Jackson samen met de Braziliaanse groep Olodum They don’t care about us heeft opgenomen.

Tijdens een gesprek met de gids, die ‘s middags nog een tour heeft, besluiten we om die ook te doen. Dus tussen de middag vlug frango Fritos. Nee dat is geen kip met friet. Maar een gefrituurde kippenpoot met rijst.

Dan voor deel 2. Een iets relaxerder tour. We rijden naar het beneden gedeelte. We stoppen met de rivier en lopen naar een kunstenaar. Geweldige tegeltjes maakt hij. Jammer dat we ze niet mee kunnen nemen. Dan rijden we door naar de op 2 na beste ijsco tent. Hmmm het ijsje in Campo Grande was lekkerder. Dan gaan we naar het hoogtepunt van de middag. De kerk Bonfim.

Aan het plafond hangen lange rijen handen, voeten, armen en benen van gips. Aan de muren vind je röntgenfoto’s, MRI-scans, medische rapporten, close-ups van brandwonden, hechtingen, gezwellen, littekens en amputaties. Er hangen ook liefdesbrieven, trouwfoto’s, trouwakten, scheidingsakten, schoolrapporten, tentamenbriefjes, studentenkaarten en foto’s van voetballende jongens. Je vraagt wat, bijvoorbeeld je wilt van je hoofdpijn af, dan hang je een hoofd op. En als het dan gelukt is, laat je een foto achter van je hoofd. Het is wel een rariteitenkabinet. Maar mooi om te zien. Als we bij de kerk aankomen is er een dienst aan de gang. Dat is altijd indrukwekkend.

Als laatste bezoeken we nog het fort Mont Serrat. Dat werd een vluggertje want er vielen enkele druppels dus snel de bus weer in. Dan zit de drukke dag erop.

We hobbelen weer terug naar het hotel. De wegen zijn hier heel verschillend. Sommigen zijn echt goed, maar het merendeel zit vol gaten. Meestal laveren we wat over de wegen heen. En dan heb je natuurlijk de drempels die er om de zoveel meter liggen.

Ze zijn hier ook gek op beesten. We zien veel honden en katten. De honden zijn vaak opgetut. Er zijn ook heel veel dierenwinkels. We hebben nog nooit zoveel gezien.

Omdat het zulk lekker weer is lopen we nog even terug naar het plein niet ver van ons hotel. Daar is het gezellig druk en zijn wat winkeltjes om nog even wat water te kopen. Op het plein blijkt dat je caipirinha kunt drinken voor 5 real. (Een euro). In Rio kost die 12 real en in het hotel 30. Dus je begrijpt wel waar we even bleven hangen. Inmiddels zakt de zon in het water. Genieten!!!!

We hebben nog twee dagen in Salvador. Deze doen we rustig aan. De afgelopen dagen waren het feestdagen in Salvador. Zaterdag was bijna alles dicht. Op zondag (nu dus) is dit ook. We laten ons daarom bij het strand afzetten. Daar is het druk en gezellig. We stappen uit bij het fort (waar we gisteren waren). Het is een grote boulevard en het is er gezellig druk. We lopen wat, we drinken wat, we lopen weer wat verder, we doen nog een drankje en zo verstrijkt de tijd wel. Ondertussen bruinen we wat bij. En je kijkt je ogen uit. Al die mensen en hoe ze er bij liggen/lopen/rennen. De man die kokosnoten verkoopt zien we ineens met zn waar wegrennen. Komen er een handjevol BOA’s aan (tenminste dat denken we). Die verkoper had vast geen vergunning. De verkoper heeft zn spullen ergens verstopt en staat glimlachend naar de beambten te kijken. Het is een soort spelletje. We vermaken ons opperbest.

De volgende dag komt het met bakken uit de hemel. Nou ja zeg, dat hadden we niet besteld. Als het droog is gaat M shoppen. R probeert in te checken. M is nog geen paar meter op pad of het gaat weer regenen. Steeds harder. Dus uiteindelijk toch maar schuilen. Bij een galerie. Een van de verkopers begint een praatje. Of ze uit Duitsland kwam. Nee uit Holanda. Olala dat vind ie wel leuk. Huhh eigenlijk wil ie wel eens iemand een omhelzing geven uit Holanda. Jaja. M roept in haar beste Spaans dat haar Marido in het hotel zit dus dat ie dat maar niet moet proberen. Iedereen moet wel lachen. M gaat vlug daarna toch maar de miezerige regen in.

Bij R ging het met horten en stoten. Maar uiteindelijk is het gelukt om in te checken. Na een lekkere Chinese lunch zijn we nog even bij het zwembad gaan liggen en ‘s avond s bij Thai gezeten en toen zat Salvador er al weer op.