Geplaatst in Reisverhalen, Rondreis Andalusië

De laatste dagen Andalusië

Dan moeten we Cadiz alweer verlaten en vertrekken we naar La Linea de la Concepcion, WAT, zeg maar Gibraltar. We blijven aan de Spaanse kant. Onderweg hebben we twee stops bedacht. We proberen nogmaals naar een wit stadje te gaan. Nu Vejer de la frontera. Ik kan er een heel verhaal van maken. Maar het komt er op neer dat we er zijn geweest, het weer regende en we dus weer zijn doorgereden. Aangezien we het hele plaatsje door moesten om naar de andere bestemming te gaan hebben we het toch gezien. Ik zei het al eerder. Maar dit zijn niet onze dorpjes. We crossen weer verder. Nu naar tarifa. Het zuidelijkst gelegen puntje van het Iberisch schiereiland. Dan is het weer droog en dan weer regen. We zien geregeld de regenboog. Onderweg zien we weer een mega grote Toro.

De stier van Osborne (in het Spaans Toro de Osborne) is een bord met het silhouet van een stier van circa 14 meter hoog, oorspronkelijk bedoeld als reclamebord voor Veterano cognac uit Jerez gemaakt door de Osborne groep, een producent van gedistilleerde dranken. (Meer info: https://www.spanjevandaag.com/21/03/2021/het-boegbeeld-van-spanje-de-zwarte-osborne-stier-is-65-jaar-oud-geworden/)

Het is praktisch onmogelijk om het bord op de foto te krijgen. Ten eerste hebben we slecht weer en als we dicht genoeg er bij zijn staat er wel een boom oid. Toen we van Sevilla naar Cadiz reden zagen we Toro samen met tio Pepe. Tio pepe is een merk sherry. Het was leuk om ze samen te zien.

Maar goed, we zijn dus onderweg naar Tarifa. Het is ongeveer drie kwartier rijden. Het is droog als we in de plaats aankomen. We zijn niet de enigen. Het is gewoon druk. Het is een zoektocht om de auto kwijt te kunnen. Per ongeluk vinden we een parkeerplaats. Dicht bij het oude centrum. Eerst even wat drinken en dan op pad. Het is een leuk stadje met uiteraard pleinen, kerken en een castillo. Tarifa ligt op 13 km van de noord-afrikaanse kust. En ligt tussen de middellandse zee en de Atlantische oceaan. Er ligt nog een schiereiland met ene pier er naar toe. Ja dat moet je natuurlijk even doen. Het is niet mooi. Maar je waait uit. En je bent er geweest. Weer door de oude straatjes terug naar de auto.

Dan trekken we door naar La linea de la conception. De plaats die tegen Gibraltar aan ligt. Het is super gaaf om zo ineens de rots te zien opduiken. Door omstandigheden kunnen we de andere dag Gibraltar niet bezoeken maar we hebben volop genoten van het aanzicht. ‘S avonds kleurde de lucht paars en was het een schitterend gezicht.

Marbella

Na een heerlijk ontbijt rijden we naar Marbella. Zo’n klein uurtje hier vandaan. We rijden op de N340. Je mag 120 o nee 100 o nee 80 toch weer 100. Kortom daar is geen touw aan vast te knopen. Wat we ook niet gewend zijn, zijn de korte opritten dus er kunnen zo automobilisten voor je opduiken die nog geen 20 rijden. Ook kunnen er fietsers rijden. We zijn dus alert. We zijn zo bij Marbella. De zon schijnt. We hebben er zin in. Door Marbella heen rijden is ook even goed opletten. De navigatie is wat traag. Om iedere 3 meter zijn er oversteekplekken of een rotonde. Toch vinden we in 1 x de parkeergarage. Het is een paar honderd meter lopen voor het hotel. Vlak bij het oude centrum. Helaas kunnen we nog niet de kamer op. Dus in wat te dikke kleren lopen we het oude centrum in en nemen plaats op plaza de narangas. De zon schijnt welig. Dus het is wat puffen en hijgen. Na een uurtje of 2 (we hebben zowaar een kleurtje gekregen) proberen we t weer. En ja de kamer is klaar. Mooie kamer, omkleden, reparateur gevraagd voor een lamp die het niet doet en na een uurtje weer naar buiten. Helaas het regent!!! Neeeeeeee. De wegen zijn zo glas als een aal. Ze hebben hier allemaal van die gladde tegels. Liepen we eerst overdressed door de straten. We zijn nu duidelijk underdressed. Toch naar het strand gelopen. Even gewandeld. En toen heerlijk op ons balkon gezeten. Ook heerlijk.

De andere dag naar Fuengirola gereden. Daar langs de boulevard geslenterd. En beland bij een leuk cafe restaurant van een engels stel. Heerlijk gezeten. Springrolls gegeten die zo niet lekker waren. Maar twas wel gezellig. ‘ s middags nog Marbella onveilig gemaakt, de heerlijkste bocadillo jamon gegeten en ‘s avonds aziatisch. Heerlijke dag.

Dan alweer laatste dag Marbella. Het is weer heerlijk weer. Dus nu een wandeling gemaakt langs de boulevard. Er liggen nog enkele mensen aan t strand. We fantaseren over een appartementje voor later. En lopen maar door. Een heerlijke relax dag dus.

Ronda

Laatste echte vakantiedag. In 5 kwartier rijden we naar Ronda. Een prachtige route door de bergen. Prachtige vergezichten. En bij elke kilometer die verstrijkt wordt het kouder. Uiteindelijk is het 12 graden als we in Ronda aankomen. Ons hotel ligt hartje centrum.

Wat is Ronda mooi. Je waant je soms in een zuid-Amerikaans land. Er liggen allemaal keien. Nauwe straatjes. En weer paarden met koetsen. Die hebben we nu in iedere stad gezien waar we zijn geweest. We lopen naar puente vieja. Vanuit daar hebben we een prachtig gezicht op de El Tago kloof en de nieuwe brug. We lopen door en uiteindelijk hebben we alle bruggen van alle kanten bekeken. Daarnaast komen we langs de plaza de toros, kerken, prachtige steegjes en mooie vergezichten. Alles is mooi. Alles is ook stijl. Je loopt op en neer. Dus goed voor de beenspieren. Morgen maar bijkomen in t vliegtuig.

Het was een mooie afsluiter van een heerlijke vakantie. De volgende dag, met 2,5 graad op de teller, terug naar Sevilla om later op de dag het vliegtuig terug naar Nederland te gaan. Hasta luego!

Auteur:

Aangenaam, ik ben Marianne. Geboren in Lemmer (Frl). En daar is het allemaal begonnen. De liefde voor de natuur. Het weidse landschap, de in de zonschitterende meren en de bossen. Ik geniet er nog steeds van. In de zomervakantie namen mijn ouders mijn zusje en broertje mee in de auto en dan toerden we door heel Europa. Wij drieën opgepropt achterin, onderweg naar het moois in Europa. Andere talen andere culturen. Heerlijk. Eenmaal op mezelf bracht mijn eerste verre reis me naar Sri Lanka. Wat onwennig zag ik met grote ogen alle wonderschone gezichten die we “thuis” niet hadden. Mijn tweede reis is het virus verder in me geslopen, het reisvirus bedoel ik dan. De trip ging naar Costa Rica. Met een paar reisgenoten die zeer veel wisten over de flora en fauna van dat land werd ik echt gegrepen door al het moois. De drang om dit te delen via verhalen en foto’s werd ook steeds groter. En nu is het eindelijk dan zover. Op deze pagina vind je mijn verhalen en foto’s. Geniet ervan! Update: inmiddels al heel wat landen bezocht en vele verhalen mogen schrijven. Met het schrijven doorleef je zo'n dag / vakantie / moment nog een keer. Wil je meer weten of kan ik iets voor je betekenen neem dan contact met mij op.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s