Geplaatst in Reisverhalen, Reisverhalen Argentiniƫ, Chili en Paaseiland

Paaseiland

Tapati Rapa Nui, Paaseiland

Paaseiland
Even een berichtje uit Paaseiland. Afgelopen zondag hier gearriveerd. Ik weet niet waar ik het eerst en het laatst moet beginnen zoveel indrukken weer opgedaan. Te beginnen bij Santiago…. lang niet zo mooi als Buenos Aires. Wel een gemoedelijke stad. We hebben zoĀ“n toeristenbus gepakt en zo de stad bekeken, hier en daar uitgestapt. De Santa Lucia beklommen waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Bloedje heet ook weer. De Chilenen zijn veel donkerder dan de Argentijnen. De Argentijnen zijn Europees, Chilenen veel meer indiaans. In beide landen lopen heel veel loslopende honden. Dat is hier op Paaseiland ook.

Het was ruim 5 uur vliegen. Het is best vreemd een piepklein eilandje in de oceaan…. 3700 km vanĀ chili, iets van 4500 km van Tahiti…. helemaal niks in de weide omgeving… Maandag hadden we pas Ā“s middags een tour. Dus de stad ingegaan. Bij het aanzicht van de eerste moai word je toch even stil. Er is dus 1 stadje op dit hele eiland (zo groot als Terschelling heb ik mij laten vertellen!) dus na 5 dagen ken ik dat nu van binnen en van buiten! Ā“s middags was er een soort speerwerpen door de mannen. Lekkere gespierde lijven, geverfd in verschillende kleuren, strings aan, verentooi op hun hoofd… je weet echt niet waar je het eerst en het laatst naar moet kijken. Geweldig. De mannen die allemaal oergeluiden uitstoten als ze werpen, en compleet uit hun dak gaan als de speer in een paal hebben geworpen. Genieten, genieten…. Daarna een kleine tour over het eiland. Langs omvergeworpen moaiĀ“s, 7 staande op een rij, uitzicht over het eiland kortom weer genieten. Iedere avond is er feest. Er wordt een koningin gekozen. Maar de hele families moeten meedoen. Zangwedstrijden, kaikai (met een touwtje allemaal figuren maken (duurde eindeloos…), verhalen vertellen allemaal in het Rapa Nui, dus ik versta er geen hol van maar tis zo mooi allemaal dat dat niet uitmaakt. Als laatste onderdeel is er altijd een groepsdans met muziek. Daar kik je gewoon op. Honderden mensen op het podium, vrouwen in een verenrokje met hoofdtooi, de mannen weer in hun stringetje, soms met verenschaamlappen, ook hoofdtooi, ze hebben bijna allemaal zwart lang haar. Genieten, genieten. Dan de andere dag weer vroeg op. We zijn hier in het museum geweest, er staan 15 moai opgesteld, magnifiek gezicht en ze zijn zo groot en je voelt je zo nietig. Kortom je moet het echt zien… FotoĀ“s kunnen je niet laten voelen wat voor indrukken je opdoet. Woensdag en donderdag halve dagen op pad geweest. De groeve gezien waar de moaiĀ“s werden gemaakt. Hier liggen nog honderden waarvan de bedoeling waren om ze nog te transporteren, maar door strijd is dit nooit gebeurd. Huizen gezien waar de mensen woonden. Heel bijzonder. Bijna overal liggen gebroken moaiĀ“s. Alle honderden moaiĀ“s zijn omgestoten en er zijn nu dus enkelen overeind gezet. En het dorp staan er ook een paar.

Er is nog een wedstrijd voor de mannen geweest op een rietenbootje (nou ja het mag de naam boot niet hebben), ze moesten terugroeien en toen op een soort maiskolf weer het water in (model surfplank) om heen en terug te peddelen met je armen. Kei zwaar werk maar ontzettend gaaf om te zien. We treffen het ook uitzonderlijk met het weer, dus op een zonovergoten eiland geniet ik met volle teugen.
Gisteren nog een kort wandelingetje gemaakt. Straten hebben geen namen, of tenminste zijn niet te vinden…dus dat was me ook weer wat. Maar goed door vuilnisbelten gelopen, prikkeldraad omzeilt zijn we een bergje opgeklommen met weer een prachtig uitzicht over het eiland. Het zou een opsidiaangroeve moeten zijn, nu dat was het niet echt, maar wel weer prachtig. Op de terugweg nog een moai tegenkomen, vlug fotoĀ“s gemaakt samen met een moai, je mag er nl niet echt bij in de buurt komen, maar hier stond geen opzichter, dus maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt …..

Vanavond gaan we nog een boottochtje maken, morgen lekker naar het strand om daar nog even te genieten en alle indrukken een plaats geven. En dan helaas weer naar huis. We zijn 3 dagen aan het reizen. Maandag terug naar Santiago (we hebben 2 uur tijdsverschil met Santiago) en dinsdagavond terug naar Europa waar we vanuit Paaseiland 6 uur tijdsverschil mee hebben. Al met al een superindrukwekkende vakantie gehad! Bedankt allemaal voor jullie leuke berichtjes, altijd leuk om wat te horen!

Auteur:

Aangenaam, ik ben Marianne. Geboren in Lemmer (Frl). En daar is het allemaal begonnen. De liefde voor de natuur. Het weidse landschap, de in de zonschitterende meren en de bossen. Ik geniet er nog steeds van. In de zomervakantie namen mijn ouders mijn zusje en broertje mee in de auto en dan toerden we door heel Europa. Wij drieĆ«n opgepropt achterin, onderweg naar het moois in Europa. Andere talen andere culturen. Heerlijk. Eenmaal op mezelf bracht mijn eerste verre reis me naar Sri Lanka. Wat onwennig zag ik met grote ogen alle wonderschone gezichten die we ā€œthuisā€ niet hadden. Mijn tweede reis is het virus verder in me geslopen, het reisvirus bedoel ik dan. De trip ging naar Costa Rica. Met een paar reisgenoten die zeer veel wisten over de flora en fauna van dat land werd ik echt gegrepen door al het moois. De drang om dit te delen via verhalen en foto’s werd ook steeds groter. En nu is het eindelijk dan zover. Op deze pagina vind je mijn verhalen en foto’s. Geniet ervan! Update: inmiddels al heel wat landen bezocht en vele verhalen mogen schrijven. Met het schrijven doorleef je zo'n dag / vakantie / moment nog een keer. Wil je meer weten of kan ik iets voor je betekenen neem dan contact met mij op.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s