Wat: Klompenpad Pelserpad
Wanneer: februari 2022
Aantal km: 19
Start: Hoeve Kindergoed, Nijkerkerweg 47, Ermelo
De zon schijnt! Jaja eindelijk! Het is een fantastische dag voor een mooie wandeling. Het waait wel hard, maar volgens mij waait het al tijden hard. Iedere nacht denk ik dat de pannen er weer afvliegen. Afkloppen, tot nu toe gaat het goed. Vorig jaar rond deze tijd lag het halve dak eraf. Maar goed, ik dwaal af. De wandeling. Omdat de vorige tocht met C één en al drek was en allemaal weilanden (ook een klompenpad) zijn we dit keer zorgvuldiger te werk gegaan en hebben we (hopelijk) één uitgekozen met minder weilanden.
Dit is de tweede wandeling bij Ermelo. De vorige keer was de route Speuldepad. Die was zeker de moeite waard. Maar kijken of deze ook zo mooi is. We starten om half elf. Ondanks het zonnetje is het toch behoorlijk koud. Dus de muts en handschoenen gaan aan. En lopen maar. We lopen links om zodat de zon met ons mee gaat. We hebben nu ook wind mee. De route is afwisselend. We zijn nog maar net weg of we moeten door een weiland. Met een geruststellend bordje: let op! in deze wei lopen koeien met een stier. Euhhh ja en nu. Lopen maar! We steken het weiland over en zien in onze rechterooghoek de koeien en een hele grote stier. Die verblikken of verblozen niet. Heelhuids belanden we aan de overkant.
Na een km of 4,5 staat er een bankje (er staan trouwens genoeg bankjes tijdens de route) die ons uitnodigend eruit ziet. C heeft thee mee. Ik een haverkoek. Dus met de zon op onze toet zitten we heerlijk. Maar ja we moeten nog wat kilometertjes dus, hup gaan. We komen langs veel knotwilgen, weilanden (maar die zijn te doen) soms een beetje bos en we lopen over het hele terrein van ’s Heeren Loo, ze zien veel krokussen en een heel veld vol sneeuwklokjes. Die vind ik zo geweldig. Helaas doen ze het in mijn tuin niet zo goed.
We lopen gestaag door. De zon geeft extra kracht, de bordjes kunnen we goed vinden (althans altijd 1 van ons ziet ze wel) en voor we het weten zijn we op locatie ’s Heeren Loo. Voor deze organisatie heb ik nog een aantal jaar gewerkt dus leuk om hier rond te lopen. We besluiten om de extra ronde te doen. Deze gaat helemaal over het terrein van sHL. Het laatste stukje door het bos is het mooist. Maar de vriendelijke bewoners van sHL die allemaal hallo zeggen is ook heel wat waard. Dan komen we bij het eerder genoemde veld met sneeuwklokjes. Die moeten even vereeuwigd worden. We zijn dan weer op de kruising waar de verlengde route begint. Toen we vanmorgen begonnen met onze route startten meneer en mevrouw rode jas net even iets eerder. Na een km of 3 kwamen we ze weer tegen. Zij genoten van een bammetje. Daarna wanneer wij op een bankje onze thee zitten te drinken komen we ze weer tegen. Hallo, hallo. En door. We keken op hun rode jas toen we de verlenging gingen doen en zij blijkbaar niet. Wanneer wij dan weer bij de kruising zijn bij de verlenging lopen wij de weg in (zonder dus op het bord te kijken) waar meneer/mevrouw rode jas heen ging. FOUT. Dat was dus niet de route. Gelukkig hadden we dit vrij snel in de gaten en dus terug. Inmiddels zitten we op ruim 12 km. De benen willen eigenlijk wel weer op een bankje zitten. Maar als we de route eens goed bekijken (op de app van het klompenpad) zien we tot onze schrik dat we zeker nog wel een km of 5 moeten. We besluiten door te lopen en niet eerder dan bij een km of 15 nog even te gaan zitten. We trekken door de landerijen we lopen over een smal bruggetje. We zitten dan op zo’n 16 km. We mogen zitten. Wat drinken en eten. Het energielevel moet even op peil gebracht worden. Meneer/mevrouw rode jas lopen ons weer voorbij. Hoe hebben die dan de route gelopen??? Mevrouw maakt een praatje en geeft aan als we elkaar weer zien (voor de derde x) dat er dan gebak moet komen. Ze had gebakjes in de auto liggen. Aangezien wij ze al voor de 4de keer hebben gezien. Gaan we daar niet op in. We zitten niet al te lang. Want door de wind koel je snel af. Al met al nog 3 km. We komen langs een meelfabriek, we glibberen nog door een stuk weiland, denken bij iedere bocht dat we er zijn, maar helaas toch niet en dan zijn we er eindelijk. Meneer/mevrouw rode jas zijn ook net gearriveerd. Mevrouw gaat gelijk bellen. Ja die denkt natuurlijk dat wij azen op die gebakjes. Nou echt niet.
We trekken andere schoenen aan, want we hebben weer een half weiland onder de schoenen en tuffen om half 4 weer huiswaarts. Door de zon heerlijk gewandeld. Het is niet een route die ik nog een keer wil lopen. We kunnen hem wel afvinken van ons lijstje 😊.
Travel - Vlog - Blog 