Into the wild

Zaterdag 13 oktober.

5.50 uur de wekker. Oeff das vroeg. 6.30 uur opgehaald. 7.05 uur in een bijna leeg vliegtuig op weg naar Sandakan voor een vlucht van 45 minuten. Ze zagen nog kans om ons jus d’orange te geven en pinda’s. We zagen er wat ondervoed uit zeker… we kregen namelijk nog stiekem wat extra zakjes pinda’s :-)))). Een mooie vlucht over de jungle. Er lagen bij aankomst denk ik 3 koffers op de band. De chauffeur stond al ons op te wachten. Dus rond achten zaten we in ons Sepilok Nature Resort. Deze dag staat in het teken van de orang-oetans. Maar eerst ontbijten, Toast (dikke plakken), sla, saté, satesaus, gepocheerd ei en wat komkommer. T was helemaal niks. Minder dan 10 minuten lopen van ons resort ligt het Sepilok rehabilitation centre waar om 10 uur het voederen begint. Om half 10 lopen we die richting op. Kopen een kaartje 30 MYR plus 10 MYR voor de camera en lopen richting de voederplaats. Onderweg worden we al ingehaald door 2 beesten. Paniek, paniek want we mogen er niet dicht bij komen. We hebben onze tassen al in moeten leveren want er schijnt ooit een aap met een tas er vandoor te zijn gegaan. De verzorgers zijn niet heel vriendelijk. Maar dat deert ons niet. Bij de voederplaats aangekomen zitten er al twee apen te eten. Die zien we tijdens het eigenlijke voederen niet meer terug. Al met al was het tijdens het voederen een rustige bedoening. We zijn een beetje teleurgesteld. Mede door de ervaring op Sumatra waar we samen met een ranger het oerwoud introkken om de beesten te zien, dan is dit toch een beetje een slap aftreksel. Het kaartje is de hele dag geldig dus vanmiddag wagen we nog een poging. Nu gaan we eerst naar de Bornean Sun Bear Conservation Centre. Voordat we daar arriveren lopen we tegen een aap aan met een zere rug (schijnt wel een orang-oetan te zijn, maar hij ziet er niet uit). Even later zien we een echte orang-oetan die die andere loopt te pesten en te slaan. Beide horen daar niet thuis. Er staan heel wat verzorgers om heen en M. We moesten gepaste afstand bewaren. We konden daar wel hele mooie foto’s maken.

We zijn hier een mooi tijdje zoet mee zodat we besluiten eerst maar terug naar het hotel te gaan om te kijken of onze kamer gereed is. En ja dat is ie. Na wat gesteggel over welke kamer we nu nemen zitten we in een mooi huisje gelegen aan een vijvertje. Inmiddels hebben we zin in lunch. Op de terugweg van het rehabilitation centre zagen we een eettentje waar we gaan eten. voor 18 MYR een lunch! Dan gaan we langs de beren en de apen. De beren zijn beertjes maar wel koddig. Het is een klein park, maar de dieren hebben een mooi stuk woud. Je loopt over loopbruggen. We hadden geluk dat we ze goed konden zien. Twee beren bleven wat hangen bij een platform. Op een gegeven moment werden zij ook gevoederd waar ze concurrentie krijgen van heel wat apen. Al met al leuk om te zien. Dan weer naar de orang-oetans. We mogen gelijk doorlopen naar de voederplaats. Daar zit een moeder met een kind. Prachtig. Er komen nog wat twee tiener orang-oetans langs. En op een gegeven moment de big boss. Echt wat was dit mooi om te zien. We blijven er maar hangen en M schiet maar foto’s. Als we dan eindelijk weggaan loopt de moeder met het kleintje over de loopbrug. Eerst voor ons. Later achter ons. Een prachtige dag! In ons huisje eerst maar ff wat mottenballen hier en daar neergelegd, dit om R zijn “vele vrienden” tegen te houden, we zitten ten slotte in jungle……hopend dat het zal helpen….

Zondag 14 oktober

Ondanks het kraakbed hebben we goed geslapen. Niet opgevroten door muggen, tjitjaks of ander ongedierte. Wellicht dat de mottenballen hebben geholpen. Het is hier ontzettend vochtig. Zodra je buiten komt beslaat alles. Telefoon, iPad, fototoestel. Je moet eerst even wachten voordat alle apparatuur zich aangepast heeft. Het is een heerlijke cabin waar we inzitten. Ruim opgezet. Lekkere douche, eigenlijk van alle gemakken voorzien (behalve van internet, maar dat heb je in het centrale gedeelte). We gaan voor een Aziatisch ontbijt. Op verzoek. Want het staat niet op de kaart. Maar wat heerlijk. Kip, garnalen, inktvisringen, groente, flat noodles heerlijk! Dan is het tijd om afscheid te nemen van deze plek. We worden in een half uurtje weer naar Sandakan gereden.

De chauffeur laat ons bij een grote supermarkt, op eigen initiatief er nog even uit om wat inkopen te doen. Deze supermarkt is nl verry cheap. Leuk om zo tussen de locals even te shoppen. Veel hebben we niet nodig. We zitten in een heel groot hotel, Livingstone hotel, net buiten het centrum. Mooi opgezet maar helaas geen koelkast op de kamer. En met deze temperaturen, ver boven de 30, is een lekker koud drankje wel lekker. We besluiten om met de taxi naar het centrum te gaan. We krijgen te maken met het fenomeen GRAB. Een soort Uber, maar dan van Zuid-Oost Azië. Voor 8 MYR worden we in een luxe auto naar het centrum gebracht. Als we uitstappen, WOW wat is het heet en druk. Er is markt. Omdat iedereen vrij is loopt blijkbaar iedereen hier. Het is hier veel meer Moslim dan in KK, dus er is geen terrasje waar bier wordt verkocht. Uiteindelijk belanden we bij de 7/11. Onze favoriete winkel. We drinken al staand dorstig onze drankjes op. Meenemen doen we het niet, want het is al lauw voordat we in de taxi zitten. Omdat we geen internet hebben kunnen we geen GRAB terugnemen. Dan maar onderhandelen met een Taxi-chauffeur. Voor het dubbele 15 MYR worden we weer terug gebracht in een auto die eigenlijk geen auto meer mag heten. ‘S avond gaan we de andere kant van de stad verkennen. R heeft via de masseur een adres gevonden waar leuke barretjes en restaurantjes zijn. SS2Prima. Een soort keten door de stad, gerund door Chinezen. We worden omringd door obers. Kaart in de hand gedrukt. Een saté-mannetje staat al bij ons. We bestellen saté. 10 MYR voor 15 stuks. Die uiteindelijk rauw zijn. Dus die gaan weer terug op de BBQ. Daarna zijn ze heerlijk. En de satésaus mmmmmm. We nemen nog wat loempiaatjes. Een kinderhand is gauw gevuld. Met behulp van de obers bestellen we weer een GRAB terug. 4 MYR.

Maandag 15 oktober

Gisteravond hebben we echte tropische buien gehad. En vandaag staat een boottocht op de planning. Hoe gaat dit worden?? Maar eerst zijn we van hotel veranderd. Met als gevolg dat we nog opschieten moesten ook ondanks dat we pas rond half 12 opgehaald zouden worden. Vlug geluncht in het nieuwe hotel. Via Sepilok gaan we naar Kinabatangan rivier. Rond half 3 komen we aan. Om 4 uur vertrekt pas de boot. Om half 4 krijgen we nog een soort thee met iets lekkers. Dat was het ook, lekker. 4 uur vertrekken we. Onderweg hier naar toe hebben we al veel regen gehad en ook tussen half 3 en 4 vallen er steeds buien. Dus de poncho’s liggen klaar om gebruikt te worden. We moeten zwemvesten om en stappen dan in de open boot. Het is een brede rivier met aan beide zijden de jungle waar volop apen, vogels en wat minder in aantal olifanten. Vanmorgen hebben ze nog een olifant gezien (dat zeggen ze …). We zijn nog maar net op pad of we stoppen. Ergens tussen al die bomen schijnt wat te zitten. M heeft even een flashback van haar reis in Costa Rica. Daar zaten we ook uren naar de bomen turen. Iedereen zag wat behalve M. Anyway inderdaad zit iets oranjeharig in de boom. Veel meer dan een zwaai met een arm of been, iets harigs en oranje zie je niet. Maar goed we kunnen op ons lijstje zetten dat we een orang oetan hebben gezien. Even later een zelfde herhaling alhoewel deze meer zwart is. We zien een prachtige kingfisher en als toetje een heleboel neusapen. Hoog in de boom. WoW wat een geweldig gezicht. En wat zijn ze eigenlijk groot. Maar dan: HOZEN. 3 kwartier terugvaren in een stortbui. Dan hou je het zelf met je poncho het niet helemaal droog. Maar het was het zeker waard!

‘S avonds nog even terug naar onze vrienden van SS2Prima. We worden al herkend en de cola light die niet in het assortiment zit wordt al opgehaald uit de winkel. Heerlijke kipsate gegeten, daarnaast heeft M zich laten verleiden om een schaal vol grote ongepelde geroosterde garnalen te bestellen, tis ff een knoeipartij, maar wel smaakvol. Voldaan gaan we terug naar ons hotel Sandakan.

Dinsdag 14 oktober. 4.45 uur de oproep tot het gebed. En we konden nog wel uitslapen. 10 minuten later nog een verkorte versie. We vallen daarna toch weer in slaap. 10 uur gaan we nl pas op excursie. We worden door Paul (gids) opgepikt en Housin (de chauffeur). Eerst gaan we naar de neusapen (prosboscis monkey, oftewel orang blanda (vernoemd naar ons Nederlanders met onze grote neuzen in vergelijking met de Maleisiërs en Indonesiërs. De Nederlanders zaten op Kalimantan. De inheemsen zien ons en vernoemen vervolgens de neusaap naar ons). Een opvangcentrum. Het is niet zo groot maar goed opgezet. De weg naar voederplaats B brengt ons door de bossen waar we gelijk al verwelkomt worden door deze apen. Wat een prachtig gezicht en wat zijn we dichtbij. Gisteren zagen we ze nog van uit de verte met onze telelens en verrekijker, wat natuurlijk ook prachtig was, maar hoe mooi is het nu dat je ze zo goed kan bekijken. We genieten volop van het schouwspel voor ons. Er liep nog een apensoort rond (neenee dan bedoel ik niet onszelf) maar een zilver huppeldepup. De een ligt er voor pampus bij, de anderen ravotten. Je komt ogen en oren te kort. Dan schrik je je een ongeluk want dan stuitert er een ADHD neusaap over de daken, door de bomen om op het platform tot stilstand te komen. Na een uurtje gaan we naar Sepilok om daar te lunchen.

‘S middags hebben we een citytour. Eerst gaan we naar Sandakan Memorial Park, Puh Jih Syh Buddhist Temple, de centrale markt en Sim-Sim Water Village. Vervolgens worden we naar de luchthaven gebracht voor de vlucht naar KK.