Vandaag de wekker gezet… Want we moeten de boot halen om op Samosir te komen … Maar dat is pas vanmiddag. We hebben heerlijk geslapen. Heerlijke bedden alleen we hoefden eigenlijk geen wekker te zetten want de oproep tot gebed was al om 4.45 uur en ook al ben je nog zo moe… Dan word je toch wel wakker. Maar goed we beginnen eerst met een Indonesisch ontbijt. Nou ja, we starten Europees maar na de chemische jam en de geraspte kaas gaan we maar gewoon aan de nasi goreng. En ik moet zeggen, dat gaat er prima in! koffers gehaald en daar staat Jongres al op ons te wachten. Het is toch wel luxe om de auto voorgereden te krijgen en de deur hoflijk voor je open wordt gehouden (dit gaat wel wennen). Eerst gaan we naar de moskee. Gebouwd in 1916 in opdracht van de sultan mbv een Nederlandse architect. Rudy een sarong om (gelukkig hebben we de foto’s) en ik een hoofddoek om. Schoenen uit en een rondleiding door de moskee kan beginnen. Ik moet zeggen dat het hier zeer vriendelijke mensen zijn. Gisteravond werden we al geholpen (nu deed hij dit wel voor een kleine vergoeding). Maar vanmorgen hielp een dakloze ons om de portier er bij te roepen. De man kwam niet gelijk maar de dakloze man hield vol. Met als gevolg dat de portier kwam en wij de moskee in konden. Veel daklozen gebruiken de moskee als overnachtingsplaats. Het is een interessante moskee. Niet erg overdadig. Ik heb naar hartelust gefotografeerd. Daarna door naar het paleis van de sultan. Voor je je weer in het verkeer hebt gevoegd ben je wel 6 bijna-deuken verder. Het paleis ligt dichtbij aangezien hij, de sultan, natuurlijk wel op loopafstand daarheen moest kunnen gaan. Alhoewel hij wel een koets tot zijn beschikking had. De architect van het paleis is dezelfde als die van de moskee. Een mooi paleis waarin vele sultans hebben gewoond. De sultan is overigens sultan over de stad (ik dacht nl van heel Sumatra). De huidige sultan is slechts 14 jaar en woont in Sulawesi. Zijn familie woont in de linkervleugel maar zij moeten gewoon werken voor de kost. Hier ook weer lekker los gegaan met de foto’s. En dan op weg naar Samosir. Het aantal km is 187. De duur van de trip is ietwat langer dan het in nl zou zijn. Van links en rechts halen we in danwel worden we ingehaald. Zo nu en dan maar de ogen dicht en hopen dat het goed gaat. Nou dat ging het hoor. De chauffeur bleef lekker rustig dus dat deden wij ook maar. ’s Middags in een warung gegeten. Verschillende gerechten werden er geserveerd en wat je op hebt gegeten dat moet je betalen. Lekker spicy en weer wat nieuwe gerechten tussen de tanden gehad. Omdat we tussen de locals zaten waren we wel een bezienswaardigheid. Dat waren we trouwens ook op de lokale markt. Ik ben gewend om stiekem foto’s (zuid- en midden Amerika) te nemen omdat niet iedereen dat op prijs stelt. Nu daar is hier geen sprake van. Verschillende mensen vragen of je een foto van hem of haar wilt nemen dus niks geen problemen om foto’s te nemen. Wel moest ik in het vervolg wat meer op m’n gevolg letten. Ik was de halve markt al om, had al verschillende mensen aan m’n snoer hangen tot ik in de gaten kreeg dat Rudy en de gids ook de markt over gingen. Ik dacht ff vlug foto’s te moeten nemen maar nee hoor we hadden alle tijd. Prima dus. Nog gestopt bij een rubberplantage daar echt een reuzespin gezien. Pfff. Rond 15.00 uur bij de boot, nog even vlug over het marktje daar en om 15.30 uur ging de boot. We zitten in het plaatsje Tuktuk in een hotel met warm water tussen 18.00 en 20.00 uur…. Heerlijk gegeten , zij het bijna opgelicht door de eigenaresse. Morgen weer een leuke dag!
De wekker gaat om 06:30 uur, we nemen vandaag namelijk de boot van 08:00 uur, dit omdat de gids Jongres mooi weer verwacht tot circa 16:00. Dan zal het volgens hem gaan regenen, hij bleek gelijk te krijgen.
Het ontbijt stelde niets voor, een gebakken ei, wat inmiddels steenkoud geworden was, 4 stukjes toast en een verkleurd stukje cheddarkaas in plastic uit 2009….. Wat een verschil met ons hotelontbijt in Medan zeg. Nou ja, met een volle maag het water op is ook niet goed…..
Het was echt heerlijk op het water. We hadden een boot voor ons alleen, waar anders 40 mensen opzitten. Het was een minuutje of 15 varen naar het eerste Batak-dorp wat nog redelijk in tact is. Iedere familie heeft zijn eigen dorp. De mannen moeten het dorp verlaten om een vrouw van een andere familie te scoren voor het huwelijk. Vanaf hun 17e wonen alle jongens bij elkaar in een woning, dit totdat ze een vrouw hebben gevonden. Ze hebben de naam dat ze kannibalen waren. Maar dat is niet zo. Wel waren ze zeer gericht op oude tradities en rituelen. Dus aan de medicijnman werd gevraagd wanneer er getrouwd of geofferd moest worden. Nou dat offeren moest het liefst met een mens en nog beter was een gevangene! Ik zal jullie de bloederige details besparen maar uiteindelijk werden de organen van de gevangene in stukjes gehakt en aangeboden aan de koning en zijn onderdanen. Zo kwam het verhaal in de wereld dat het kannibalen werden. Maar ze wilden slechts kracht krijgen door het opeten van een stukje orgaan. Het is dus niet zo dat ze hele dagen achter mensen zaten te jagen en die met huid en haar aan het verslinden waren, dit om hun honger te stillen. Het was mooi om te zien dat alles nog goed bewaard is gebleven. Daarna werden we belaagd door de souvenirverkopers. We MOESTEN om het dorp te verlaten, door een overdekt halletje met 40 stijf op elkaar gepropte stalletjes en evenzo veel schreeuwende mensen. Je werd de winkeltjes ingesleurd. Dus ik stond rappoklappo weer buiten. Maar ja eigenlijk wilden we wel wat hebben. Dus we hebben ons weer gemengd in het feestgedruis en jawel ook nog iets meegenomen. Pfff, vervolgens ff bijkomen op de boot. Een uurtje gevaren… Toen lekker verpieterd, met name Rudy. Vervolgens naar het Batak-dorp waar de Batak-dans voor ons werd gedaan. Hmmm leuk….echt iets voor ons beiden! Weer op de boot. Toch wat slaperig worden van al die indrukken en het mooie weer dus heerlijk gelegen en bijna in slaap totdat er ineens een donderslag kwam. Nu we zaten recht overeind. Het weer was aan het veranderen. Het laatste dorp hebben we kort en krachtig bezocht. (We zitten hier overigens nu in een tropische regenbui, dat wordt straks zwemmend naar het hotel) In dit dorp hebben we de tombes van diverse koningen bekeken. Nog een souvenir gekocht en als de wiedeweerga naar het hotel want het begint nu toch wel donker te worden. Het was een heerlijk relaxt dagje. Morgen helaas weer van Samosir af. Via Medan naar Bukit Lawang. Wordt een rustig dagje met zo hier en daar wat tussenstops.
Travel - Vlog - Blog 