Categorie: Reisverhalen Hong Kong, Thailand & Cambodja
2017 zijn we gestart met onze vakantie in Hong Kong. Daarna naar het noorden van Thailand en een rondreis door Cambodje gemaakt.
Relaxen en scooteren op Koh Chang
Zaterdag 28 oktober – donderdag 2 november Koh Chang
Na een korte nacht worden we om 8 uur opgehaald door een niet zo spraakzaam type. Ook niet heel erg vriendelijk. Ook niet een hele goede chauffeur. Het is een hele toer om Bangkok uit te komen. Dan moet je wel goed opletten. Dan is het niet zo handig om op het spoor vast te staan en dat dan de alarmlichten aangaan omdat er een trein aankomt. Not Funny.
Behalve het aangeven van een plasstop is er verder geen communicatie. Bijna 5 uur rijden is het naar de ferry. De laatste paar kilometer gaat onze chauffeur als een F1 coureur door de bochten. We zijn bijkans geradbraakt als we uiteindelijk bij de “haven” aankomen. Ook daar wordt geen woord gezegd. Dus we stappen zelf maar uit, de benen even strekken. In de verte zien we een boot aankomen. Een ijzeren bak die zn beste tijd heeft gehad. De overtocht duurt een kleine 45 minuten. Op Koh Chang is het nog 5 km en dan zijn we bij het hotel KC Grande. Het eiland is groen en bergachtig. We krijgen een ruime kamer. We kleden ons om en gaan lekker zwemmen. We hebben zee voor onze neus en een mooi zwembad. Dit wordt een weekje relaxen.
We huren twee scooters (125 CC) en rijden zo het eiland door. Het eiland is niet zo heel groot en prima te doen op de scooter. Het oostelijke gedeelte is zeer rustig. Weinig dorpen en toerisme. Wel mooie natuur. Het westelijke gedeelte zitten meer de resorts, winkeltjes en de restaurants. En wat meer dorpen. Onderweg komen we olifanten tegen (niet in het wild hoor), Apen (wel in het wild) en heel veel scooters. En taxi’s. Tuktuks zijn hier niet. In de taxiauto’s zit een soort laadruim waar je ongeveer met zn achten in kan. Je moet onderhandelen over de prijs. Ze bedonderen waar je bij staat.
De wegen zijn over het algemeen redelijk. Hier en daar een gat. Sommige stukken zijn stijl en met haarspeldbochten. De eerste keer wat spannend daarna zoeven we naar boven en beneden. Je krijgt een helm bij het huren van de scooter. Passen is er niet bij en de meesten rijden zonder. Zo ook wij.
Bij M doet de teller het niet, dus geen idee hoe hard we zoeven. De kmteller doet het ook niet. Bij R wel. We hebben in totaal ongeveer 150 km over het eiland gereden (veel heen en weer) je kunt het eiland nl niet rond. Bij R doet de benzinemeter het niet. Dus we hebben het eerlijk verdeeld.
Stoplichten zijn er niet. Wel heel veel borden met waarschuwingen. We hebben niet de indruk dat iemand daar oplet.
We hebben prachtig weer, het waait wel hard. Dus de bril moet op voor alles wat voorbij raast. Een dag hebben we bewolkt weer dus toen was het scooteren helemaal fijn. We stappen zo rond 10 uur op de scooter en bij mooi weer zijn we een uur of 2/3 weer terug. En gaan dan zwemmen. Lekker relaxt dus.
We hebben gevraagd of we de laatste dag later opgehaald kunnen worden. 12 uur ipv van 10 uur. Omdat we ruim 6 uur over de terugreis doen is het nog wel even lekker om van de zon te genieten. Voor 9en zitten we al op de scooter en gaan nog 1 keer de hele westkust af richting het zuiden. We drinken nog even bij Rasta View. De dorpen verder naar het zuiden zijn wat relaxter en zijn ze in Bob Marley sferen. Kei gezellig. Dus we relaxen daar gezellig mee. Dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen.
Vrijdag 3 november
Laatste dag in Bangkok. Via Hong Kong en Londen zijn we morgen weer thuis. Nu nog even de laatste zonnestralen meepikken aan het zwembad, gelegen op het dak van het hotel. 12 uur checken we uit, een uurtje later zijn we op het vliegveld. Half India moet door de immigration. Literflessen (zelfs 5 liter flessen) proberen ze door de immigration te krijgen. Er stijgt een groot krakeel los wanneer ze de flessen moeten inleveren. Ze lurken nog even aan de flessen en dan moeten ze toch echt weggegooid worden. Onder protest. Dan de bagage door de scan. Toen flipten ze helemaal. Blijkbaar zat in de bagage ook nog van alles. Complete entertainment voor ons.
In de lounge (tegenover de gate, prima geregeld dus) is het rustig maar o o wat een heerlijk eten. Proost!
Tuktuk??? Madaaaaaammm
Donderdag 26 oktober
Op koninklijk bezoek. We gaan naar het Koninklijk paleis, wat om de hoek bij ons ligt. Het is pracht en praal. De huidige koning, 64 jaar, singel en heeft een dansopleiding gedaan, woont hier. Hij is gekozen door een commissie nadat zijn vader in 2012 was overleden. Het is dus niet zo dat bij wet vaststaat wie de opvolger is. Het is een complex met meerdere gebouwen. Je ziet hier de Khmer architectuur in zijn puurste vorm. Toevallig komen we hier Britten tegen die in hetzelfde hotel in Battambang sliepen en die we tegenkwamen bij het maken van de vispasta. Zij waren op de fiets, stapten of, roken de geur en stapten gelijk weer op ;). Het is een mooi paleis met veel pracht en praal. Je mag binnen niet fotograferen. Dan lopen we naar de zilveren pagode. Zilver omdat de vloer van zilver is. Ook die mogen we niet fotograferen. Hier staat tevens een beeld van goud. En heel veel giften van gelovigen. Genoeg te bekijken dus.
Daarna gaan we naar de Wat Phnom (Phnom betekent heuvel en wat is tempel). Het ligt op een heuvel, door mensen gemaakt van 27 meter hoog. Wat Phnom is gebouwd in 1373 om 4 Buddhabeelden te huisvesten die werden gevonden door mevrouw Penh. Het is een heilige plaats voor Khmers. Alle gebouwen zijn wel een keer vernietigd. Er staan verschillende stoepa’s waar de resten van een aantal koningen liggen. Het is best aardig om het allemaal te zien. Als laatste gaan we naar de centrale markt. Het is een architectonisch gebouw. Tenminste voor hier :0. Binnen zijn er veel juwelen te koop, kleding en toeristendingen. Aan de zijkant zitten naaisters te werken. Er zijn verschillende kappers aanwezig. Buiten zijn de marktkramen met met name kledingzaken.
Zodra je maar 1 te lange blik op de waar werpt heb je de verkoper aan je snoer. You like madaaaaam, very cheap. I give you a good price. En dat bij alle kraampjes. Mocht je de verleiding niet kunnen weerstaan om toch iets te willen gaan kopen dan zoeken ze driftig met je mee. En hebben zij het niet dan is het: wait a minute en dan racen ze naar een andere kraam waar ze nog meer spullen halen waar jij wel eens in geïnteresseerd kan zijn. En dan moet je uiteraard afdingen. Eerst zijn het je dikke vrienden zolang je nog in het aankoopproces zit. Zodra de koop is gesloten ben je alweer vergeten.
‘S middags zijn we vrij. We worden bij het hotel er uit gezet. Daar staat altijd een groepje met een tuktuk. Tuktuk madam? Nee. Tuktuk sir? Nee. Maar wel altijd vriendelijk lachen. We gaan eerst even wat drinken en eten. We hebben een favoriet tentje Ying Yang. Een van de serveersters Vo Leak (we noemen haar WikiLeaks) wil Engels leren dus daar kletsen we altijd mee. Op een gegeven moment staat de gehele serveersterclub bij ons. Allemaal nieuwsgierig en willen van alles weten. We eten wat en huren dan een tuktuk die ons door de stad heen crost. We gaan naar het schiereiland waar we vanuit ons hotel opkijken. De enthousiaste chauffeur leidt ons vrolijk rond en wijst ons op verschillende dingen. De tuktuk is zo oud dat we bijna door de fietsers worden ingehaald. Je doet zoveel indrukken op. Brommers die je rechts en links inhalen. Stoplichten die er wel zijn maar geen betekenis hebben. Als voetganger ga je over het zebrapad zodra het groen is, maar dat zegt niks. Je wordt alsnog bijna aangereden. Door zowel motors, tuktuks en auto’s. Dus is het een zaak van midden op de weg ergens oversteken. Je begint tussen de brommers (auto’s stoppen niet) en laveert dan door het verkeer heen en doet een schietgebed. Het gaat gelukkig altijd goed. Afijn we zitten dus in de tuktuk. We dachten nog even toen we een brug overgingen we moeten de boel gaan aandrukken zo langzaam gaan we maar nee dat hoeft niet. Het laatste stuk rijden we door het drukke verkeer in de stad. Het is om te stikken. Van de uitlaatgassen. Na dit ritje eerst alle vuil maar afspoelen. Hapje eten bij onze vrienden, coctailtje, kletsen en de laatste avond Phnom Penh zit er alweer op.
Vrijdag 27 oktober
We vliegen vanmiddag naar Bangkok. We worden op tijd opgehaald omdat het een verrassing wordt hoe lang we er over gaan doen om bij het vliegveld te komen. Maar eerst lopen we na het ontbijt de boulevard over. Die ligt er mooi bij. Het loopt ook lekker rustig. Je wordt niet “lastig gevallen” door de chauffeur van de tuktuk. Tuktuk madaaaaaam. ‘S nachts droomt M er over :). Het is al lekker warm. Het is een buddhistday. Veel mensen bij de tempel. We zien tientallen vogeltjes in kooitjes. Deze kun je voor een dollar kopen en dan laten ze de volgel vrij (het lijken op musjes). Je betaalt hier overigens alles in dollars. Alles onder een dollar krijg je terug in Riel. Een betaalmiddel die de Cambodjanen zelf gebruiken. Soms krijg je ook grotere bedragen in Riel terug maar die zetten we gelijk weer in bij een volgende aankoop.
Voor 4 a 5 dollar eet je hier rijst met gerechtje bijv kip met cashewnoten of zoetzure kip (met een groentekar volgens R). Je hebt hier behoorlijk wat groente. Veel kool, ui, paprika, pepers, champignons. We eten hier lekker. Overal kun je loempia’s krijgen of een sateetje. Dat nemen we vaak als een voorgerecht. Een voorgerecht kost 3/3,5 dollar. Je kunt ook wel voor minder eten. De ene keer tref je het en is het lekker. We hebben ook wel gehad dat er dan weinig smaak aan zit.
Het is een land wat zeker een bezoek waard is. De gidsen willen je veel vertellen over het land. Ze hebben een sterke mening over de politiek. Er zijn 2 partijen. Degene die nu aan de macht is, en dat al 35 jaar doet, Cambodja People’s Party mag vervangen worden. Er is veel corruptie. Als je je universiteitsdiploma wil halen dan moet je 5000 dollar betalen. Wil je politieman worden dan moet je betalen. Werken bij de overheid is hier lucratief aangezien er veel onder de tafel wordt geschoven. Boetes verdwijnen bij betaling. De minister-president die al 35 jaar aan de macht is heeft er voor gezorgd dat de ene zoon hoofd van de politie is en de ander het hoofd van de media. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. De regering heeft veel openbare zaken verkocht aan private ondernemingen. Denk hierbij aan Angkor Wat en andere bezienswaardigheden. Ze betalen dan wel jaarlijks een bedrag aan de regering maar dat weegt niet op tegen de inkomsten die ze mislopen en zouden kunnen investeren in het land. Mensen die we hierover spreken zijn er verbolgen over. Er is veel mis met het onderwijs. Kinderen krijgen of ‘s morgen of ‘s middags les. Maar dat is heel erg basic. Wij zien overigens heel veel kinderen die volgens ons helemaal niet naar school gaan. Ze worden ingezet als verkopertjes. Veel types als Ciske de Rat worden langs de restaurants gestuurd om armbandjes, tasjes en andere prullaria te verkopen. We zien ook behoorlijk wat bedelaars en gehandicapten die proberen om aan geld te komen. Het leven is hier hard.
Na de wandeling, douchen en een drankje worden we naar het vliegveld gebracht. Het is een klein uurtje rijden. Langzaamaanverkeer. De luchthaven is klein, heel klein. Dan blijkt dat we onze koffers niet kwijt kunnen en we 2 uur moeten wachten. Niet grappig! Er is nl niks te krijgen en niks te doen. R ontdekt gelukkig nog een paar restaurantjes waar we bivakkeren. Voor het eerst nemen we een pizzaatje, garlicbread en het smaakt goed. Uiteindelijk gaat de tijd best wel snel. Dan door de immigration. Echt de meest chagrijnige mensen kiezen ze daarvoor uit. En wee je gebeente dat je iets niet hebt ingevuld. Met een handgebaar kun je plaatsmaken. M kreeg nog wel even klamme handen. Immers bij binnenkomst van het land zijn haar vingerafdrukken niet genomen. Maar niks geen problemen gehad. Nu moest het overigens wel. Dan alles door de scan. Dat is toch ook wel apart. In ieder land is het weer anders. Moet je bij ons ongeveer je hele tas leeghalen, hier moeten je schoenen uit, tas blijft dicht en dat was het dan. In Cambodja mag je geen batterijen ed meenemen (ook geen powerbanks. H: M dacht even dat ze hem in moest leveren. Maar niks van dat alles). Alles is meegekomen. De vlucht vertrekt van gate 5 totdat we ineens naar gate 7 moeten. De piloot had het toestel even verkeerd geparkeerd :0 hoorden we van het grondpersoneel. Gelukkig gaat alles goed tijdens de korte vlucht. We hebben veel minder beenruimte dan de vorige vluchten met AirAsia maar we hebben wel geluk er komt niemand bij ons zitten. Dus we kunnen de benen redelijk kwijt. 17.30 uur zijn we geland. Het is 19.00 uur voordat we door immigration zijn en de bagage hebben. Rond 20 uur zijn we weer in Siam Heritage. En 21.30 uur als we op de massagetafel liggen. Heerlijk.
Een glimlach en een traan in Cambodja
Maandag 23 oktober
Battambang: M heeft net voor het slapen gaan een dikke kakkerlak de deur uitgezet, daarna slaap je net even wat anders :(. Na een wat onrustige nacht gaan we ontbijten. Ook hier (zoals in het Khmer mansion) moet je je bestelling doorgeven. In het Khmer hadden ze werkelijk een verrukkelijk Aziatisch ontbijt. We zaten ‘s morgen al aan de fried noodles en de fried rice, R had ook wat verse chili’s erin, dus een pittig ontbijt. Hier in Battambang is het ontbijt wat minder uitbundig. Maar uiteindelijk komen er hier ook fried noodles. Hier gooien ze alles in de soep maar daar zijn we niet zo van. Dus we hebben noodles zonder soep, maar gebakken. Het smaakt aardig niet meer dan dat. Om 8.30 uur staan we klaar en de chauffeur en de nieuwe gids mr Hahn ook. Een oude tanige man met een oversized camouflage pak aan. Er staan vandaag verschillende activiteiten op het programma. We starten met de bamboetrein. Maar voordat we daar aankomen moeten we eerst nog een hele grote zwarte meneer met een kom en een stok op de foto zetten. Een beeld welteverstaan. Het boegbeeld van Battambang (spreek uit: Badtambong).
Verder over de bamboetrein: Vroeger reed hier de trein van Phnom Penh, via Battambang naar de Thaise grens, maar die rijdt al jaren niet meer. Op de treinrails is provisorisch een treinstel (2 x 2;mtr) gemaakt met als zit gedeelte een bamboemat. De lokale bevolking maakte gebruik van dat soort treintjes. Nu hadden we inmiddels gelezen dat het maar de vraag is of dat ding nog rijdt. Nou nee dus. Zeggen en schrijven was er nog maar 1 bamboetrein die ze op een stuk rails hebben staan. Ze zijn bezig om de gehele rails van Phnom Penh tot aan Bangkok te vernieuwen en vanaf 2020 moet de nieuwe spoorwegverbinding worden geopend. Ze hebben dus de oude rails weggehaald en niks geen twee uur durende tocht met de bamboetrein. M gaat er voor de foto nog even opzitten en rijdt 5 meter heen en weer. Gelukkig hebben we de beelden nog. Ter compensatie krijgen we een heuse miniatuur bamboetrein aangeboden (er was nl nog wel meer mis gegaan…).
Dan vervolgen we de rest van het programma. We beginnen met hoe sticky rice wordt gemaakt en we mogen het proeven. In een bamboestok met rijst, kokosmelk, zwarte bonen en een juiste temperatuur wordt in een paar uur deze rijst ‘s morgens vroeg gemaakt. Daarna komen de inkopers die het vervolgens op de markt gaan verkopen. We vervolgen onze toer naar de tempel E Phnom uit de 11de eeuw. Bij deze tempel ligt de “Well of shadows”. In de tijd dat Pol Pol met zijn Rode Khmer aan de macht waren zijn in dit tempelcomplex heel veel mensen vermoord. Pol Pot had niks met religie en jaagde de monniken uit de tempel en maakte er een gevangenis van waar mensen min of meer doodgemarteld werden. De lijken werden daarna in een klein meertje gegooid dat binnen de tempel ligt. Men heeft de honderden lijken daar laten liggen. Het is echt gruwelijk hoe ze hier met hun eigen volk zijn omgegaan. De ouders van de gids zijn ook vermoord. Zij stonden te boek als rijk omdat ze 5 ha aan rijstvelden hadden. Later op de dag bezoeken we de grotten waar ze vermoord zijn. Het bezoek hakt er in.
Dan bezoeken we wat luchtiger taferelen. Eerst gaan we kijken hoe er vispasta wordt gemaakt. Hiervoor heb je een stevige maag en een knijper voor op je neus nodig. Het is een smerige bende en de arbeidsomstandigheden (temperatuur van boven de 30 graden, je zit op de grond, je hebt geen beschermende kledij enz) is erg. Jonge kinderen zijn de vissen aan het ontschubben en fileren. Ook hier hebben gelukkig de foto’s nog (en de geur in je neus blijft wel even hangen :)). Dan op naar de loempia’s. Hoe wordt rijstpapier gemaakt. Dat hebben we wel vaker gezien. We krijgen een fresh en fried springroll aangeboden. Best lekker!
Onderweg naar de rijstwijn komen we nog een koeienstal tegen en jonge kindertjes die nieuwsgierig naar ons zijn. We proeven van rijstwijn, wat iets van sake weg heeft. We vinden het niet te hachelen. In Cambodja eten ze veel bananen. De bananen snijden ze in de lengte in hele dunne plakjes. Deze worden gedroogd (de wespen zijn er ook gek op) en wordt gegeten als snack. Dat is het enige wat M wel aardig vindt van de banaan :(. Bij het huis staan hele grote aardewerken potten waarin het regenwater wordt opgevangen. Dit is het drinkwater voor de bewoners. Dan gaan we lunchen en daarna worden we afgeleverd bij het hotel. Het eerste gedeelte van de excursie zit erop. We plonsen het zwembad in. Heerlijk.
Het tweede gedeelte van de excursie start in de namiddag. Via een zeer landelijke route door de rijstvelden, een brug, een boom met vleermuizen rijden we naar de berg Phnom Sompov. Deze berg is 140 meter hoog met slecht wegdek. We gaan daarom per jeep verder. We gaan eerst naar een kleinere grot die gebruikt werd door de rode Khmer. Veel lichamen zijn hier gevonden. Daarna naar een grotere tempel. Hier staat een tempel bij en wat beelden waarin de gruwelijkheden worden uitgebeeld. Gruwelijk. In de grot wordt verteld hoe de mensen worden vermoord. Vaak de keel doorgesneden of ze werden levend de grot ingegooid. Erg naar allemaal. We gaan nog hoger. Daar staat een buddhabeeld en heb je een prachtig uitzicht over Battambang. Dan dalen we af en wordt M op een stoel geplant. Wachten op het uitvliegen van duizenden vleermuizen. Na een tijdje begint de vlucht. Een overweldigend gezicht. Minuten lang zie je slierten vleermuizen uit de grotten komen. Ze vliegen richting Battambang. Ze eten insecten en rond 3/3.30 uur gaan ze weer terug de grot in.
Dinsdag 24 oktober
We worden door Mr Leap opgehaald om naar Phnom Penh te rijden. Een tocht van 4,5 uur. Ruim 4,5 uur hobbelen over de slechte wegen hier. Toch vliegt de tijd best wel snel voorbij. Mr Leap vertelt ons nog van alles. M verstaat er bar weinig van. Gelukkig kan R het vertalen. Onderweg lunchen we in een fancy met airco restaurant. Maar helaas vinden we er niks aan. We hebben hier in Cambodja wel lekkerder gegeten. Onderweg komen we de gebruikelijke taferelen tegen: veel te zwaar beladen brommers, vreemde manoeuvres (het gaat altijd nog net goed), vrachtwagen vol geladen, tuktuks, motorcows enz. Je wilt alles wel fotograferen. Het landschap is landelijk en vol met rijst. We zien hele mooie huizen maar het merendeel zijn krotjes. Overal ligt vuil. Ook rondom de huizen. Allemaal plastic. Onderweg hebben we een paar buien. Toch is het ruim 30 graden. Als er een buitje is daalt het naar 27 graden. Tussen de middag komen we aan in Phnom Penh. Een totaal andere stad dan de andere 2. Het is veel drukker. Het is een gekrioel op de weg. Het hotel Ohana staat tussen de restaurantjes en de barretjes. Allemaal toeristen. Voor ieder hotel staan tig tuktukken. Aan het eind van de straat begint de locale markt. Die ruik je van verre. We zijn er nog langs gelopen maar de stank joeg ons weg. Tijdens het verkenningsrondje zagen we veel bedelaars, veel verkopers (veelal hele jonge kinderen) en veel oude kerels met jonge Cambodjaanse meisjes aan de arm. Het is even een omschakeling. Aan het eind van de middag gaan we een “cruise” maken om de zonsondergang te zien op de Mekong en Tonle Sap Rivier. Nou is het erg bewolkt dus geen fraaie zonsondergang maar we hebben mooi uitzicht op Phnom Penh, zien het paleis en komen uit bij een “kruispunt” waar alle rivieren bij elkaar komen. Het is een mooi uitje.
‘S avonds eten we lekker waar het de hele avond happy hour is. We zijn happy :).
Woensdag 25 oktober
Deze dag stad in het teken van de Khmer Rouge. We worden om half 9 opgehaald. We gaan eerst naar Choeung EK “the Killing Fields”. Dit omdat het verkeer “killing” is. We gaan daarom ook met de auto en niet met de tuktuk. Je zou vergaan van de uitlaatgassen. We kijken onze ogen uit. Het verkeer is 1 warboel. Als we de stad Phnom Penh uit zijn is het gelijk een stuk rustiger. Het wegdek houdt in eens op. We moeten naar de andere kant van de weg. Met veel vijven en zessen komen we zonder brokken aan de overkant. Dan kunnen we weer een stukje verder en doen we de excersitie nog een keer. Het is een hete dag. Er zijn meerdere toeristen bij Choeung EK. Er komen zo’n 700 bezoekers per dag naar the killing fields. De gids neemt ons eerst mee naar een kamertje waar een video vertoond wordt. Dit duurt ongeveer een kwartier en het is van zeer slechte kwaliteit. We hebben ons ingelezen en de gids verteld ook nog veel. Het is eerste wat opvalt is het monument met alle schedels erin. Iedereen kent dit monument vast wel. We lopen langzaam over het terrein heen. Je ziet hele grote gaten in de grond, de massagraven. Daar werden de mensen vermoord. Nooit doodgeschoten (ze wilden er geen kogels aan verspillen) maar met ander tuig. Stokken, scheppen enz. Pol Pot was zeer paranoia dus bijna iedereen werd op een gegeven moment verdacht, met name de mensen uit de steden. Maar op laatst liet hij ook mensen van zijn directe omgeving vermoorden omdat hij ze verdacht van samenzwering, dat ze bij de CIA hoorden enz. De meeste mensen die vermoord zijn komen dan ook uit de steden. Pol Pot wilde een agrarische staat van Cambodja maken. Hij vertrouwde de mensen van het platteland meer. Iedereen uit de steden werd overigens gesommeerd naar de landerijen te verhuizen. Onder het mom dat Phnom Penh gebombardeerd zou worden moest iedereen weg. Toen dat niet lukte schoten ze in het wilde weg om iedereen uit de stad te krijgen. Binnen een dag of 3 is het een spookstad geworden. De mensen die opgepakt werden in de omgeving van Phnom Penh werden naar de beruchte gevangenis S21 gebracht. Hier gaan we ‘s middags naar toe. Daar zaten ze ongeveer 3 maanden, belangrijke personen zaten er ongeveer 5 maanden. Daarna werden ze dus naar de killing fields gereden en gelijk vermoord. De omgeving van de killing fields was afgezet dus nieuwsgierigen konden hier niet komen. Tijdens de afslachting deden ze luide muziek aan zodat het geschreeuw niet te horen was. Het gaat je allemaal door merg en been. Ze hebben ook babylijkjes en kinderen gevonden. Onpasselijk word je ervan. Hoe kun je zoiets doen. De cijfers over het aantal doden lopen uiteen van 1,7 miljoen tot 3 miljoen. Als je langs de massagraven loopt zie je zo nu en dan nog kleding. Ze vinden nog steeds botten. Ze hebben daarom op sommige stukken bruggetjes gemaakt zodat je niet zomaar er overheen loopt.
We hebben wel even tijd nodig om bij te komen. We rijden weer terug naar de stad. We gaan langs de Russische markt. Een toeristen markt waar vroeger allemaal Russen stonden. Loney Planet heeft er daarom Russische markt van gemaakt. Het is er heet, heet, heet. En allemaal hetzelfde soort spul. T-shirts ed.
Dan is het tijd voor lunch. We worden naar een soort Van der Valk gebracht alleen dan veel en veel groter. Niet normaal. Je ziet door het bomen het bos niet. We vinden een hoekje waar ze verse noedels maken. Dat smaakt lekker ondanks de ellende die we net gezien hebben.
Dan gaan we naar het Genocide museum Tuol Sleng. Dit museum is gevestigd in een voormalige school en is door het Rode Khmer regime van 1975 tot aan de val in 1979 gebruikt als de beruchte gevangenis S21. Hier hangen de foto’s van de mensen die hier naar toe zijn gebracht. We zien de cellen voor belangrijke personen, vrouwen en mannen en de grote zalen. Het martelwerktuig. Gruwelijk allemaal. Uiteindelijk zijn er 7 mensen die de gevangenis hebben overleefd. Deze hadden allemaal een taak in de gevangenis. 4 kinderen hebben het overleefd. Waarvan er nog maar 2 leven. NIet alleen zijn er veel mensen vermoord. Maar er zijn er ook veel gestorven door ziekte, uithongering en het werken op het veld.
Het is een zeer indrukwekkende dag.
Amazing Cambodja
Donderdag 19 oktober
Op naar naar Angkor Wat!! Half 9 zitten we in de tuktuk om naar Angkor Wat gereden te worden. Het is licht bewolkt met een zonnetje. We treffen het dus. We gaan eerst de tickets kopen. Iedereen moet op de foto. Die foto komt op het ticket te staan. Je kunt de tickets dus niet doorverkopen. R komt aan de praat met de toeristenpolitie. Die beunen er wat bij, die agent verkoopt zijn badge voor 5 dollar aan R. Dan gaan we daadwerkelijk naar de tempel. Uren zijn we daar zoet. Wat is het hier prachtig, onze nummer 2 wordt het. Op 1 de Pram Banan, op 2 de Angkor Wat en op 3 de Borobudur. We doen het rustig aan, dat moet ook wel want het is verzengend heet. Som, onze gids, vertelt ons van alles over Angkor Wat en loodst ons door het complex heen. Het is vergeven van de Chinezen. Volgens een andere gids is het overdag Chinatown en ‘s avonds een tempel. De Chinezen zijn over het algemeen nogal aanwezig en zetten werkelijk alles op de foto. Letten alleen maar op zichzelf en lopen zo door jou compositie heen. Inderdaad u voelt hier enige irritatie :). Het laatste shot van ons wordt heel Angkor Wat met de spiegeling in het water. TOP!
Dan gaan we naar Bayon (Angkor Thom). Deze is bekend om de glimlachende gezichten in de tempels. Een prachtig gezicht. Dan gaan we lunchen in een restaurant wat op een klaslokaal lijkt. Maar wat is het lekker. Loempia’s, kip in een curry en varkensvlees gecarameliseerd met rijst. En maar vragen of we meer willen. We laten het ons lekker smaken.
Dan gaan we naar de laatste tempel Ta Prohm waar ook de film Tomb Raider met Lara Croft is opgenomen. De tempels waarin de bomen groeien wordt druk bezocht en zijn inmiddels voorzien met allemaal hekken. Een beetje jammer. Het authentieke is wat weg. Uiteraard blijft het genieten van deze schitterende tempels geven die ons een perfect beeld geeft van de prachtige bouwstijl in de Angkor periode. We zitten nog niet in de tuktuk of het gaat regenen. Behoorlijk hard. Via een toeristische route gaan we terug naar Siem Reap. Daar spoelen we alle zweet en modder weg onder een warme douche. Want het was zeer heet vandaag.
Vrijdag 20 oktober
Wat een prachtige dag hebben we weer achter de rug. Na een heerlijk Aziatisch ontbijt vertrekken we om 8.30 uur in een Amerikaanse legerjeep van bouwjaar 1960. De snelheidsmeter doet het niet meer, het is een automaat en een beetje krakkemikkig. R kruipt naast de chauffeur. We rijden hier overigens weer rechts. Er zijn hier veel ongelukken. De wegen zijn slecht. Er is bijna geen verlichting en koe, kip, brommer, wandelaar, bussen, jeeps alles gebruikt dezelfde weg. We rijden (hobbelen) in dik 2 uur naar Beng Melea. Het is een overweldigende rit. Het duurt even voordat we de stad uit zijn. Trots worden we de highway opgeleid. Bij ons is dit een 80 km weg. Er zijn een paar highway’s. De rest zijn rode wegen. Aan het eind van de dag zijn we dan ook rood van het stof. Het zit tot in je oren.
We bezoeken de mysterieuze 12e eeuwse tempel midden in de jungle in Beng Melea. Deze tempel is bijna geheel overwoekerd door bomen, planten en mossen. Het is echt schitterend. Niet zo toeristisch (op wat schreeuwende Chinezen na. Die hebben hier echt een slechte naam) als Ta Prohm. M vindt het hier veel mooier. We hebben er weer prachtig weer bij, dus we drinken veel water om het vochtpeil weer goed te krijgen. Dan is het tijd om te lunchen. Uiteraard loempia’s, en kip, varken en een groentegerecht met rijst, heerlijk.
Hierna gaan we naar het grootste “drijvende” dorp van Kampong Kleang. Gelegen in het Tonlé Sapmeer. Dit betekent in het Khmer “zoetwaterrivier”, maar er wordt vaak gesproken over “groot meer”.
In de droge tijd is het meer 2590 vierkante kilometer. In de regentijd groeit het naar een oppervlakte van 24.605 vierkante kilometer. Tijdens de droge tijd vloeit water het meer uit via de Tonle Saprivier in de Mekong bij Phnom Penh. Tijdens de regentijd is de waterstand in de Mekong echter zo hoog dat het water vanuit de Mekong via de rivier het Tonlé Sapmeer instroomt. Het meer wordt dan tijdelijk het grootste zoetwatermeer in Zuidoost-Azië. Het meer was overigens het grootste meer van Zuidoost-Azië. Totdat de Chinezen een dam in de Mekong maakten en tot overmaat van ramp heeft Myanmar ook nog een dam in de Mekong gemaakt waardoor er minder water naar de overige landen doorstroomt.
De huizen die we zien in het dorp zijn op hoge (soms wel 10 meter) palen gebouwd. In het droge seizoen kun je hierdoor wandelen maar wij varen dus. Het gebied waar wij varen is het meer nu 1 tot 2 meter diep. De lokale bevolking is nu visser. Straks als het droge seizoen aanbreekt, verhuizen ze hun huizen naar het diepergelegen stuk in het meer en gaan ze de grond verbouwen met rijst en zijn ze boer. Het onderwijs is hier niet al te best. Sommige dorpen hebben een schooltje maar veel meer dan wat lezen en schrijven wordt er niet geleerd. Doorstuderen is er voor deze kinderen al helemaal niet bij. Na ruim een uur varen gaan we weer aan land. De jeep in. Wederom vol verbazing kijkend wat je allemaal tegenkom. Brommers volgeladen met van alles, vergieten, kippen, hooi, boomstammen enzovoort. Je wilt alles wel op de foto zetten maar dat is onmogelijk. We prenten het maar goed in ons hoofd.
En dan begint het te hozen. Er is 1 ruitenwisser, de binnenkant beslaat. Maar we hebben nog een vieze doek liggen. Dus zo maken we het schoon. Voor de achterkant is nog een zeiltje die doen we dicht. Maar uiteindelijk regent het net zo hard binnen als van buiten. Het regenwater druipt via de schakelaars in het dashboard de auto in. R verwacht kortsluiting…… Het doekendak is zo gaar als boter plus vol met gaten dus dat helpt niet echt heel veel. Zo plotseling als de bui er is, houdt de bui ook weer op. Voordat we in het hotel zijn zijn we weer aardig opgedroogd en schijnt de zon weer. We rennen gelijk naar de douche om de viezigheid en plakkerigheid van ons af te spoelen.
Iedere keer als we terug komen in het hotel worden we ontvangen door een heel bataljon aan personeelsleden. Een koeldoekje om ons op te frissen en glaasje water om bij te komen en allemaal vragen wat we gedaan hebben en wat onze plannen zijn. Soms is die aandacht wat te veel. Je kunt niet ongemerkt het hotel binnen. Vanaf de beveiliging tot aan je kamer word je begroet: “welcome home” klinkt het zeker 8 x.
Ze vragen ons steeds van alles…….Wat heb je gedaan? Wat ga je morgen doen? Waar ga je eten?, etc. Vandaag is de kookcursus hè? Klopt. Enz. Het mag een onsje minder 🙂
Zaterdag 21 oktober
Koken! En een lazy dag. Vanmorgen gaan we koken. We hebben beiden niet zo heel veel zin. We zijn de laatste dagen erg druk geweest en de hitte en luchtvochtigheid zijn killing. We staan op met zo’n 30 graden, ‘s middags is het zo’n 35 graden en ‘s avonds koelt het niet echt af. Lang leve de airco. Maar goed koken. We lopen naar de locatie. We komen door pubstreet en little pubstreet. Om de 2 seconden vragen de tuktukdrivers of we een tuktuk willen. En immer is ons antwoord nee. Je kunt hier t-shirts kopen met no tuktuk today en tomorrow. Maar werkelijk als er 6 tuktukdrivers bij elkaar staan vragen ze allemaal of je mee wilt. Desondanks zijn we vet veel te vroeg bij de kookschool. Ze staan de boel nog schoon te maken. We schuiven toch maar aan. We blijken met z’n 6-en te zijn. Alleen die anderen komen maar niet. We gaan dan toch maar naar de markt. Halverwege komen we een Frans stel tegen die ook mee doen. Vlak bij de markt sluiten nog 2 Britse dames aan. De markt is druk, druk heel druk. Alles loopt dwars door elkaar heen. Vis ligt naast vlees, t-shirts en kruiden. De verkoopsters zitten en staan langs hun waar. Op de vis krioelen honderden vliegen en ondertussen worden de schubben er afgehaald. Kortom chaos. De uitleg horen we niet door de luidruchtigheid. We maken flink wat foto’s en gaan weer terug naar de kookschool. We maken loempia’s. Eigenlijk stonden er fresh springrolls op de planning. Maar aangezien we daar niet van houden en we gevraagd of we dit mochten inwisselen voor de fried. Nou dat mocht. We moesten het alleen 16x aanhoren en de anderen moesten dit ook maken :). Het tweede gerecht werd Amok. En het derde gebakken banaan. Eerlijk gezegd vonden we de cursus niet zo beister interessant. Die van Thailand was veel leuker. Maar we hebben wel weer een receptenboek en een diploma :)))).
We lopen terug naar het hotel, scoren wat shirts en gaan lekker van het zwembad genieten.
Zondag 22 oktober
We verlaten Siem Reap en zeggen het hotel good bye. We krijgen een sjaaltje cadeau als geschenkje. Wat lief. We gaan naar Battambang. Onderweg komen we robotcows tegen. Een soort van tractor die de koeien vervangen. Vandaar dat ze dit robotcows noemen.
Hier wordt volop wild geplast. Het was een keer zo grappig. De vader was de bosjes ingedoken bij een busstation. Je kon hem gewoon zien. Zijn zoontje met een luier om deed hem na. Die ging ook staand plassen. Met de luier op zijn enkels liep hij later naast zijn vader.
We komen onderweg een vrachtwagen tegen met levende varkens die allemaal met hun poten omhoog liggen. Niet zo’n prettig gezicht. Een vrolijker gezicht was de auto vol met keukengerei. We gaan niet harder dan 60 km per uur. De weg gaat op zich wel. Maar omdat alles hierover heen gaat kun je niet scheuren. Daarnaast kan het zomaar zijn dat er een stuk is waar geen asfalt is.
Onderweg zien we nog een vrachtwagen die op z’n zij ligt in het rijstveld. Emmer voor emmer wordt de lading overgebracht in een andere vrachtwagen. Het is ongeveer 126 km. Omdat we eerst langs het oorlogsmuseum gaan duurt het ongeveer 4 uren voordat we er zijn. Het oorlogsmuseum staat vol met tanks, mitrailleurs, landmijnen van Russische, Amerikaanse en Chinese makelij. Er is niet zo heel veel informatie over de eigenlijke oorlog. Prinses Diana staat nog op de foto als voorvechtster van het opruimen van de mijnen. Ze wordt hier in Cambodja aanbeden.
‘S middags liggen we in het zwembad. Vaak is het in de middag bewolkt maar vandaag hebben we een heerlijke zonnige dag. Dus we doen rustig aan en genieten van het water en de zon.
Terug in de tijd
Maandag 16 oktober
Vandaag op naar Bangkok! Om 7.30 uur worden we opgehaald, tenminste dat staat op de voucher. Jullie raden het al, noppes, nada, niemand. Zelf maar een particulier opgezocht met een grote SUV. Die bieden hun diensten soms aan hier in Thailand. Nu dus een dikke auto aangezien alle koffers mee moeten. Je bent vanuit het centrum zo bij het vliegveld dus we halen makkelijk de vlucht, daarbij had deze een kwartier vertraging. Dus now worries. Prettige vlucht van nog geen uur. Ondertussen krijg je water, een salade, koffie/thee of sinaasappelsap bij Thai Airways. Prima service! En jawel in Bangkok staat er gewoon iemand ons op te wachten. Waar je al niet blij van kan worden 🙂
Uitzicht vanaf hotel:
We zitten in het Siam Heritage Hotel aan de Surrawong Road, dichtbij Patpong. We zijn bekend in deze straat, door de eerdere vele bezoekjes. Nou het is een feest van herkenning. We drinken wat. ‘S Avonds lopen we nog even over Patpong en eten we Japans. Even een relax dagje.
Foto: Patpong markt wordt weer opgebouwd:
Dinsdag 17 oktober
Vandaag gaan we weer naar de klongs. We gaan zelf met de skytrain naar de afgesproken plek. Voor 100 bath gaan we met z’n 2-en het ritje maken. Khing en Ann wachten ons daar op. Ann moet het nog leren, Khing is al een doorgewinterde gids. Het wordt een prachtige dag. De zon schijnt, we zien prachtige tempels, grote hagedissen, we hebben leuk gezelschap dus volop genieten. We eten tussen de middag het groentepakket wat we ‘s ochtends op de markt hebben gekocht. We gaan nog langs een orchideeënkwekerij. 
M vertelde dat haar moeder de orchideeen zo mooi vindt. Toen moest ze van Ann van iedere orchidee een foto maken: for your Mother!! M vertelde dat haar ouders ook in Thailand waren geweest, nu volgend jaar moesten ze maar weer komen van Ann 🙂
Als laatste bezoeken we een voormalige hoofdstad van Thailand Thonburi. Prachtige dag!
We eten bij Oasis. Dit restaurant ligtvlak naast ons hotel. Een paar jaar geleden zijn we hier per ongeluk beland omdat we toen midden in een hoosbui zaten. Robert de eigenaar stond er nog steeds. Heerlijk gegeten. De rekening is wat hoger dan normaal, het leven in Bangkok is nl. wel 2x maal zo duur dan in Chiang Mai.
Woensdag 18 oktober
De wekker gaat om 5.35 uur, op naar Cambodja! We vliegen vandaag naar Siem Reap. We nemen nog wat Thais ontbijt (kip cashewnoot met rijst… heerlijk!!!!!!!). De manager van BMAir (ene Ab?) haalt ons op. Hij wilde met ons kennismaken. Hij begon nog met de verontschuldigingen dat we steeds niet opgehaald werden. Ach we zijn al vele dagen verder en we genieten van onze vakantie. Zijn Thaise vrouw rijdt ons naar het vliegveld. In een half uur zijn we al op Don Mueng (het 2e vliegveld van Bangkok) Op deze waren we nog niet eerder geweest. We vliegen weer met AirAsia. We sealen eerst de koffers bij een hele chagrijnige man. Hier betalen we 300 Baht. Dat is nog geen 8 euro. Op Schiphol betalen voor dezelfde koffers 40 Euro. Hmmmmmm… toch jammer. We gaan in de rij staan bij AirAsia. Het is erg druk. Er groep Chinezen die nog niet eerder gereisd hebben staan voor ons. Een mollige reisleidster begeleidt de groep al schreeuwend langs de grondstewardessen. We hebben vertier genoeg. Om de paar minuten breekt er paniek uit. Dan is er weer een tas zoekt, dan komen ze niet naar de balie, kijken ze verdwaasd rond. Voor we het weten zijn wij aan de beurt. Dat gaat wel wat sneller. De koffers afgegeven en dan nog even wachten totdat we in het vliegtuig mogen stappen. De vlucht is maar een dik half uur. Maar voordat je in het vliegtuig zit en er weer uit bent ben je een dik uur verder. We hebben nog wel nasi gekregen in het vliegtuig. Zie hieronder 🙂
We stappen uit het vliegtuig en dan mogen we over het platform naar de hal lopen. Het is bloedverziekend heet in Cambodja trouwens. Dan moeten we eerst het visum regelen. In Chiang Mai hebben we nog pasfoto’s laten maken (we staan er strak op :)). welgeteld zitten er 17 mensen niet zo heel vriendelijke mensen achter de balie die het visum regelen. In afgemeten zinnen wordt ons gesommeerd het paspoort af te geven, foto, geld. Staccato. Totdat ze zien dat R politieman is. Ineens is de toon vriendelijk en wordt er gelachen. Hmmm not my cup of tea. Persoon 17 plakt de sticker er in. Persoon 21 geeft je paspoort weer terug met het visum erin. Dan mag je naar de overkant om er achter te komen dat we niet alle formulieren hebben gekregen en die vervolgens bij een douanier op te halen. Daar lijkt het wel roversgoed. Maar goed, ingevuld en wederom in de rij gaan staan. Ook zij zijn niet de lolligste thuis. Wat wel erg vreemd was, iedereen moest vingerafdrukken laten maken behalve M. Nu maar hopen dat ze er wel uit mag.
De koffers liggen inmiddels op de band en buiten staat Som onze gids ons op te wachten. Vervolgens rijden we bijna naar het verkeerde hotels. Blijkbaar is de juiste niet doorgegeven door het agentschap. Dit is snel verholpen en we rijden naar Khmer Mansion Boutique hotel. Midden in Siem Reap. We worden met alle egards begroet. Welkomstdrankjes, nootjes, brownies, banenenchips, gekoeld doekje. Hoffelijk. Alles is hoffelijk. Alles wordt bij je gebracht. We voelen ons er na een tijdje toch wel wat ongemakkelijk bij. Nadat de formaliteiten zijn afgehandeld en voor de derde x gecheckt wordt of de kamer gereed is kunnen we dan echt naar onze kamer gaan. We worden begeleidt en krijgen gelijk een tour door het hotel. De gehele hofhouding staat klaar. Dit is de kok, dit is die en die en ga zo maar door. Onze kamer ziet er netjes uit. In stelen van de lotusbloem is onze naam geschreven als warm welkom. Dat is het zeker. En dan zijn we eindelijk alleen.
Omkleden en de stad in. We gaan terug in de tijd. In vergelijking met Thailand. Het heeft wat van Sri Lanka, Vietnam. De wegen zijn soms verhard maar meestal onverhard. Veel armoede. Veel inwoners van andere provincies trekken naar Siem Raep om hier te werken aangezien hier 4 miljoen toeristen per jaar komen. Het centrum bestaat uit restaurantjes, winkeltjes en massagesalons. Je hebt pubstreet waar alles in het kwadraat is. We drinken een drankje, doen een massage en genieten van het eten. M stort zich op een Cambodjaanse maaltijd. Heel smaakvol. En het is hier warm, heel erg warm. Met een hoge luchtvochtigheid. Dat wordt nog even wennen.
Markten, tempels, grenzen en nog meer markten
Donderdag 12 oktober
6 uur gaat de wekker. Vandaag gaan we met de Green Bus naar Chiang Rai. We laten de grote koffers in het hotel en nemen de kleintjes mee. We gaan er immers maar voor 3 nachten heen. Om 7.15 uur worden we opgehaald. En ver voor half 8 staan we al op het station. We drentelen wat heen en weer want onze bus is er nog niet. Rond 8 uur is hij er en we vertrekken ietsje later dan 8.15 uur. Het zijn royale zitplaatsen met een soort van ligstoelen. We zaten eerst op de verkeerde plek. Op ons kaartje bleken stoelnummers te staan maar ja dat Thais lezen… Ga je ook een keer met de bus doe dan warme kleren aan. Of in ieder geval iets met lange mouw. Het is er fris. En oja iets voor in je nek. Het tocht. Maar voor de rest heel prima te doen!
Het is een bochtige weg, dus je slingert je hele stoel door. Die kun je naar achteren klappen en er zitten voetensteunen bij. Je moet er wel even aan huffen, het is natuurlijk al wel wat verouderd.
Maar wel een hele mooie weg. Prachtige landschappen, tempels, rijstvelden, vele banenenbomen kortom schitterend.
Ruim 3 uur later komen we aan in Chiang Rai waar we wederom niet worden opgewacht. We hadden nog wel een telefoontje ontvangen waarin ons werd vermeld dat we bij het laatste station moesten uitstappen. En dat hadden we dus ook gedaan. Na een dikke twintig minuten komt er een dame aangelopen die ons zocht. Zij stond ook ergens aders te wachten. Tuurlijk. Het “oude” busstation bestaat uit een grote modderpoel met aan een kant wachtenden. Onder andere wij. En we hebben nog een rondje gedaan. Maar het maakt allemaal niet uit we gaan naar ons hotel. 2 minuten verder op. Mooie kamer met keiharde bedden. Daarna de stad verkennen. Eerst even een drankje doen en daarna de tuktuk gepakt om naar de witte tempel te gaan. WOW wat is die mooi. We troffen het met het weer. Zon en wolken en een blauwe lucht dus de tempel kwam mooi uit. De tuktuk bleef op ons wachten en na een klein uurtje tuffen we weer 13 km terug naar Chiang Rai. ‘S avonds lopen we over de Night market en eten we weer wat lekkers. Alhoewel dat wel een dingetje was. Het was er nl erg druk. Dus de spring rolls waren koud. De saté was gefrituurd ipv gegrild. De Pad Thai was heerlijk. We hadden beiden een bordje besteld. We kregen het echter op 1 bord…….. Nou ja moet kunnen. Dus wij smikkelen en smullen. We wilden net gaat betalen tot bord 2 kwam. Blijkbaar hoeven we niet te delen 😦
Vrijdag 13 oktober
Dag van het overlijden van koning Bumibol vorig jaar, bleek. We worden daar Jijie (onze gids) en Daap (chauffeur) opgehaald in een mooie SUV. Vandaag bezoeken we de bergstammen. We rijden in noordelijke richting naar Doi Mae Salong, richting de bergen. In dit dorp, prachtig gelegen tussen de heuvels wordt de beste thee van Thailand geproduceerd. In 1961 vestigden zich hier vele Chinese vluchtelingen. Alles is groen, alle kleuren groen. Echt prachtig. Veel bananenbomen, rijst, thee, mais. De auto zoekt al slingerend een weg naar boven. Daap rijdt rustig en erg prettig. Het weer is afwisselend. Soms verwacht je een bui, maar die komt niet. Als de zon zich laat zien is het heet, maar het geeft de kleuren groen nog meer kracht.
Al snel zijn we beide de eerste bergstam, de Jisoou. Omdat gewassen aan het groeien zijn en er niet zoveel werk op het land is hangen de volwassenen een beetje rond. De kinderen hebben vrij van school en we hebben dan ook gelijk een hele rits om ons heen die wat willen verkopen. De hele rondgang door het dorp lopen ze mee om hun waar aan te prijzen. Het is een eenvoudig dorp met verschillende hutten. De kippen lopen los rond. M praat Nederlands met de kinderen. En vertelt dat ze er prachtig uitzien en hele mooie spullen hebben. De kinderen moeten lachen. Bij het winkeltje waarvan de opbrengst ten goede komt aan de gehele gemeenschap kopen we drinken voor de Jijie en Daap en voor onszelf. Dan gaan we naar de kleine markt van Mae Salong. Daarna hebben we een heuse theeceremonie met Oolong thee bij een supergrappig vrouwtje met hele vuurvaste handen. We krijgen 4 soorten thee voorgeschoteld. Oolong, bloemen, beauty en detox thee. We moeten dr van plassen :0. Via het dorpje van de Akha gaan we naar onze lunchplek. Het dorpje van de Akha’s is behoorlijk authentiek. Sinds een paar maanden loopt er een betonnen pad door het “dorp”. Ze zijn aangesloten op elektriciteit en hebben waterreservoirs waarin ze in de regentijd het water opvangen. Dit is geleverd door de overheid. In dit dorp komen nog niet veel toeristen langs. De huizen maken ze zelf van hout. De jongeren zijn baldadig en voor we het weten worden we bijna bekogeld met water. De jongens liggen in een deuk en Jijie maant ze tot kalmte. We eten Chinees. In een mum van tijd staat er een verse maaltijd voor ons klaar. Groente gerechten, vlees, rijst, bapao. Meloen en een kopje koffie als dessert. Prima. Dan bezoeken we een theeplantage.
Bomen op de foto, theesnoepje genuttigd en door. Op naar de langnekken. We rijden door de bergen, dus erg bochtig maar nog steeds erg mooi. We gaan naar een soort reservaat. Zij zijn in Thailand “illegaal”. Deze langnekken komen uit Myanmar en hebben ook nog steeds deze nationaliteit. Zij mogen daarom niet werken en leven van het toerisme en verbouwen wat groente. We wisten dat het zeer toeristisch zou worden, dat was het ook. Maar al sinds M haar toeristische opleiding wilde ze al deze mensen ontmoeten. Nou het was eindelijk zo ver. Ze waren superaardig. Alle foto’s geschoten en een kleinigheidje meegenomen. Toch een mooie afsluiting van een interessante dag. We hebben veel geleerd van Jijie over de Thai en haar cultuur. We gaan nog even wat drinken bij een barretje hier in de buurt. De meesten zijn gesloten ter herdenking aan de koning. Ook bij “ons” barretje kun je geen alcohol krijgen. ‘S avonds slenteren we weer over de nightmarket. We gaan het nog een keer proberen bij Sawaddee op de nightmarket. Nu kun je weer alcohol krijgen. En de manager van Sawaddee vond het zo leuk dat we er weer waren dat ze persoonlijk er voor zou zorgen dat het vanavond goed komt. En dat kwam het. Heerlijk gegeten!
Zaterdag 14 oktober
R is al dikke maatjes met de eierbakster van het hotel. Krijgt M een half theelepeltje van alles in haar ei. Bij R worden dat wel drie scheppen van elk :). Vandaag rijden we naar Mae Sai, gelegen aan de gelijknamige rivier die op dat punt de grens met Myanmar vormt. Er ligt hier een brug, over de rivier, waar een levendige handel plaatsvindt tussen de Thais en de Birmanen. De plaats Mae Sai is de noordelijkste stad van Thailand. Een monument geeft hier aan dat we op het meest noordelijke punt van Thailand zijn.
Voordat we verder mogen gaan we eerst met de meneer van de tourist police op de foto. Na deze plichtplegingen gaat het monument op de foto en daarna lopen we naar de brug. Voor 500 baht p.p. mogen we Myanmar in. Dat vinden we te duur. Dus we bekijken het wel vanaf deze kant.
We hebben overigens gisteren bijgepraat met een Schot die met een motor door Myanmar was getrokken. Hij was niet onverdeeld enthousiast. Hij werd vaak geweigerd in hotels. Toen hij naar het noorden (350 km) had gereden mocht hij niet verder en moest hij maar weer terug gaan. Erover discussiëren was er niet bij. Bij de grens mocht hij ook niet verder door zijn motor. Deze motor had hij in Myanmar gekocht. Uiteindelijk heeft hij de motor daargelaten en zo doorgetrokken naar Thailand.
Bij de brug staan we even stil. Het is een komen een gaan van mensen van beide kanten. Halverwege de brug moet de rijders van kant wisselen. In Thailand rijden ze links en in Myanmar rechts. Dit gaat altijd net goed. We zien ook iemand van de brug naar beneden springen en die zo richting Myanmar loopt. Ook Thai hebben een visum nodig. Veel mensen uit Myanmar werken in Thailand. Je kunt tussen 6 uur en 20.00 uur de grens passeren. ‘S nachts niet.
We lopen nog over de markt. Blijkbaar kun je ook winkelen op je scooter. Het is alleen zo lullig als je iedereen raakt. Afijn het is er lekker druk en goedkoop. Maar we zijn een beetje uit de markten. Dus we laten de portemonnee dicht.
Wel leuk om hier geweest te zijn. Hierna gaan we verder naar de Gouden Driehoek. We bezoeken het drielandenpunt van Thailand – Myanmar – Laos. De gouden driehoek werd vroeger verbonden met de papaverteelt en de handel in heroine. Vanaf het drielandenpunt hebben we een prachtig uitzicht over de drie landen. De zon schijnt en de rivieren en het groene landschap komen mooi uit.
We bezoeken het House of Opium Museum. In dit museum zijn veel voorwerpen die gebruikt werden bij het maken en de handel van opium. Hier ben je snel doorheen.
Dan gaan we lunchen. Een warm buffet. Warm kennen ze niet echt. Het is meer een koud buffet wat iets lekkerder was geweest als het warm was :).
Na de lunch maken we een boottocht over de Mekong rivier naar Don Sao, gelegen in Laos. We moesten daarom vandaag ons paspoort meenemen. Het stomme is dat je je paspoort daar ook achter moet laten anders mag je niet in de boot. We vinden dat niet erg prettig, maar uiteindelijk doen we het wel. Nu je gelooft het niet, maar we hebben weer een kamikaze piloot. We scheuren over het water, niet normaal. M haar fototoestel levert bijna een schedelbasisfractuur op bij het maken van foto’s. Eind resultaat: alles kan weg. Wazig, briek, flut. Uit de reisgids: In Laos bezoeken we een gezellige lokale markt, waar van alles te koop is. U kunt hier met Thai’s geld betalen. Hierna varen we weer terug naar Thailand. In het echt: een markt met spullen die je door heel Thailand ziet met handelaars die je achterna zitten. Wat nieuw is, je vindt er whiskey met slangen, tijgerpenis of schorpioen. Neptassen van merken als Louis Vuitton. Dus je begrijpt we moeten een extra koffer aanschaffen.
Tot slot bezoeken we in Chiang Saen de Wat Chedi Luang. De chedi is 18m hoog en heeft een achthoekige voet. De tempel is gebouwd in 1290 door koning Saen Phu. Jonge monniken zijn met de tuin bezig en hebben dikke pret. Prachtig om te zien. Dan tuffen we weer naar ons hotel.
Zondag 15 oktober
Vandaag weer terug naar Chiang Mai. Om half 9 worden we opgehaald om de bus van 9 uur te halen. We hebben dezelfde zitplaatsen en hebben een prettige rit. Bijna bij het busstation leggen we een wedje of er iemand op ons staat te wachten. R denkt van wel, M denkt van niet. Nou noppes, nada, niemand. Wij in een rode taxi bestelauto. En worden netjes afgeleverd bij Duangwatan voor weinig. We kunnen gelijk al op onze kamer…ennnn we hebben zachte bedden!!!
We gaan met de tuktuk naar de Riverside. Een etablissement die al in het boekje van R stond van 25 jaar geleden. Ooit door Nederlanders opgericht. Nu zitten er verschillende nationaliteiten in. Wat gedronken en heerlijke garnalen loempia’s gehad. En toen begon het regenen. We raken nog aan de klets met de Britse eigenaar. Heel verhaal over de boten die ze hebben. Blahblahblah niet interessant. We belanden uiteindelijk weer in een rode taxi en genieten van een heerlijke oliemassage en heerlijk eten.
Mooie dagen in Chiang Mai
Maandag 9 oktober
De bedden in Thailand blijven immer hard. Toch raak je daar op de een of andere manier wel aangewend. Verstandelijk dan. Het lijf roept: Vreselijk. Overal spierpijn…..ja, zo blijven die overheerlijke massages “noodzakelijk”.
We zijn er vroeg uit. Na het ontbijt vertrekken we naar een Elephant Sanctury. Het belooft een mooie dag te worden. De zon schijnt, wat willen we nog meer. We worden door een jeep opgehaald. We mogen achterin op de “keiharde“ bankjes plaatsnemen. Daarna halen we nog het Nederlandse stel op, Ton en Antoinette. Ze blijken al 35 jr in Hoorn te wonen, op 50 meter van het huis waar R destijds woonde, gespreksstof dus…… Zij waren gisteren ook mee op de boottocht en gaan morgen ook mee naar de tempel. Er is ons beloofd: Onderweg kunt genieten van het prachtige landschap vol heuvels, bossen en boerderijen. I.p.v. van frisse lucht, happen we de lucht van de uitlaatgassen in en zijn we iets minder gericht op het landschap. Zodra (maar dat duurt even) we de stad uit zijn gaat het beter. Het is slechts een ritje van 1,5 uur stuiteren…. Dus een houten kont op laatst. In het Elephant Sanctury vinden er geen ritjes op een olifant plaats en zien we de olifanten geen kunstjes vertonen. We gaan met ze baden en geven ze te eten. Kortom een onvergetelijke belevenis. (Dat was wel zo). Na aankomst in het park gaan we kennismaken met de olifanten en geven we deze prachtige dieren te eten. Maar eerst moeten we een pakje van het park aan. Heel charmant. Zo’n wijde broek en een bijpassend jeansachtige blouse. Een mooie combinatie. We hebben een bamboestok in stukken gehakt en dat geven we aan de vier olifanten die het park rijk is. We zouden je graag de namen willen geven van de olifanten maar die zijn ons ontschoten. M stort zich in het olifantengeweld. Als je bhoom roept gaat ie met z’n slurf omhoog kun je de bamboe eventueel in zn mond doen (wel op tijd je hand wegtrekken, M zat regelmatig klem) of je legt het in zn slurf. M gaat alle olifanten bij langs. De laatste is blind. Hij is neergeschoten door een boer. Voor de olifanten in het wild is er te weinig voedsel (bomen) en dus zoeken ze verder en zo ook op boerderijen. Iig M wil deze ook graag voorzien van eten. Inmiddels wordt alles op de gevoelige plaat gelegd. Dus en leuk lachen, bamboe pakken, goed opletten wat de olifant doet. En BAM ze krijgt een hijs van de olifantenslurf. Versuft kijkt M om. De gids roept naar de trainer van de olifant. Die komt er aan gesneld en geeft de olifant op zn kop. (Hengst op z’n kop en hij wordt bij zn oorlel gepakt). M blijkt te langzaam te zijn. De olifant heeft zin in wat en heeft geen zin in zo’n madammeke die alle tijd neemt. Huppekee door met dat eten. M wordt dan toch wat voorzichtiger en ijlt zich naar een andere olifant. Inmiddels is alle bamboe wel op en worden twee gastolifanten uitgelaten in een stukje bos. Ze zijn een soort daycare voor olifanten in de buurt. De groep toeristen er achter aan. Dan lusten we zelf ook wel wat. We gaan pad Thai maken. En ook nu is het weer haastje-repje en klaar is het. Heerlijk. O ja we hebben ook nog Chinese dames in de groep (die geen woord Engels kunnen, maar wel mooi kunnen zingen. Christelijke liederen en het repertoire van Mieke Telkamp).
Na de lunch maken we een soort medicijn voor de olifanten wat goed is voor hun gestel. We maken een mengsel van tamarinde, bananen, zout, palmsuiker (dit weten we niet meer zeker) en draaien daar een soort gehaktbal van. Vervolgens gaan we die geven en dan is eindelijk het hoogtepunt van de dag aangebroken we gaan samen met de olifanten genieten van hun modderbad. We gaan badderen in de rivier met de olifanten. Het is echt leuk om te doen. Wel alles goed in de gaten houden zodat je niet in eens onder een olifant ligt tijdens het baden. Zonder al te veel problemen is onze olifant weer helemaal schoon. De vrouwen (Antoinette en M) doen overigens het werk, de mannen (Ton en R) staan aan de kant goede adviezen te geven en doen het film en fotowerk. Als kers op taart worden we nog meegenomen (exclusief de olifanten) naar een watervalletje. Dan hobbelen we weer 1,5 uur terug. Prachtige dag!
Dinsdag 10 oktober.
Alweer een excursie voor de boeg. Nu naar de Hmong bergstam en we bezoeken één van de belangrijkste tempels van Chiang Mai, de Wat Phra Doi Suthep. We starten bij de bergstam. We komen in een dorp terecht wat bestaat uit marktkramen. We worden losgelaten en over een half uur worden we weer verwacht. Kortom ietswat teleurstellend. Dan naar de tempel. De Wat Phra Doi Suthep ligt op 1300 meter hoogte in het Doi Pui National Park. Om de tempel te bereiken moet je een trap betreden van 309 treden. Aan weerskanten van de trap staat als afscheiding (trapleuning) een enorm lange draak met beneden zijn kop. Er gaat ook een tandradbaan naar boven. We werden dringend verzocht om naar boven met de tandradbaan te gaan en dan later lopend naar beneden. Dus dat doen we. Vervolgens krijgen we een korte rondleiding over het terrein en kunnen we al ras zelf op ontdekking.
Legende van de witte olifant:
Volgens de gangbare legende, had een monnik met de naam Sumanathera uit Sukhothai een droom, waarin god hem vertelde naar Pang Cha te gaan en te zoeken naar een relikwie. Sumanathera vertrok naar Pang Cha en vond een been, waarvan men beweert dat het de schouderbeen is van Boeddha.
De relikwie vertoonde magische krachten: het gloeide, was in staat te verdwijnen, het kon zich uit zichzelf bewegen en zich vermenigvuldigen. Sumanathera nam de relikwie mee naar de koning Dharmmaraja die toen over Sukhothai regeerde. De gretige Dharmmaraja deed offers en organiseerde een ceremonie toen Sumanathera aankwam, maar de relikwie vertoonde geen ongewone kenmerken. De koning betwijfelde de echtheid van de relikwie en vertelde Sumanathera het te houden.
Ook koning Nu Naone uit Lanna hoorde van de relikwie en vroeg Sumanathera naar zijn koninkrijk te komen en hij vertrok met toestemming van zijn eigen koning Dharmmaraja in 1368 naar Lamphun in Noord-Thailand.
De relikwie brak in tweeën, waarbij het ene deel even groot was als het origineel en het tweede kleiner. Het kleinste deel werd bij de relikwieën in een tempel in Suandok gezet; het andere deel werd bij de koning op de rug van een witte olifant gezet die losgelaten werd in de jungle. Volgens de legende beklom de olifant de berg Doi Suthep die vanaf dat moment Doi Aoy Chang (Suikerolifantberg) werd genoemd. Daar trompetterde hij drie keer en viel dood neer op de heuveltop. Dit werd geïnterpreteerd als een teken en koning Nu Naone gaf de opdracht voor de bouw van een tempel op de berg.
Het is druk bij de tempel. Veel toeristen maar ook veel Thai. Het is een prachtige tempel met veel bladgoud. We hebben nu voldoende tijd. Dus we lopen rustig langs alle beelden en relikwieën. Vanaf de berg heb je een mooi uitzicht op Chiang Mai. Je ziet het vliegveld liggen. Het is erg warm. De zon schijnt prachtig op al het goud dat er blinkt. Dan zit ook deze excursie er alweer op. We nemen afscheid van Ton en Antoinette. We nemen een duik in het hotelzwembad en gaan daarna na ergens wat gedronken te hebben een hapje eten.
Woensdag 11 oktober
Kookcursus! We worden vroeg opgehaald door Kwan. Een praatgrage jongedame. Je gooit er een kwartje in en ze lult je de oren van je kop. Dus voordat we het andere stel hebben opgehaald weten we dat ze ongeveer half Europa is doorgereisd, niet meer getrouwd is en al 5 jaar kookles geeft. Het andere stel komt uit Chicago en is op honeymoon. Leuk stel. We gaan eerst langs de markt. Zo’n markt hebben we nog nooit gezien. Veelal loop je door de modder tussen de kippen, groente en fruit. Dit keer was het een stenen vloer. Het was er heel erg rustig. Het was een soort grote Albert Heijn. De groente waren soms al gebundeld (zoals een pakketje soepgroente) zodat je zo curry kon maken. De afdeling vlees was gescheiden van de groente. Het lag er allemaal fris bij. We werden nog achtervolgt door een dronken Thai. Hij zocht nog aansluiting maar niemand reageerde echt.
Vandaag gaan we 6 gerechten maken. Op de markt werd besloten wat het zou worden en dat gingen we dan inkopen. Ook weer niet alles want de kookstudio heeft een eigen groentetuin en daar wordt ook van alles uitgehaald. We krijgen een complete uitleg over verschillende kruiden en groente. Erg interessant.
Dan rijden we door naar het “schoolgebouw”. Het ziet er netjes uit. De potten en pannen staan al klaar. We gaan eerst loempia’s maken en een soepje. Want ja we hadden net ontbeten dus we starten met lichte dingen. Nou we hebben niet echt ontbeten. Er is heel veel keuze maar we missen het echte Thaise eten. We hebben vanmorgen dan ook niet veel gehad. Het wordt een pittig soepje M met kip en R met garnalen. Die had overigens een heeeeele pittige soep. Oftewel die stond bijna in de fik. De loempia’s waren heerlijk. Dan even een pauze. We kletsen wat en gaan dan toch weer aan de slag. Nu een curry en Pad Thai. Een curry met aubergine (eggplant) en baby eggplants. Dat lijken op erwten maar zijn het dus niet. M had er al eens een tussen haar kiezen en vond het niet te eten. Je bent langer met de voorbereiding bezig dan met het koken zelf. Zodra de wok heet is staat het eten vaak na een minuut of tien wel op tafel. Zeker met de Pad Thai. 2 x knipperen met je ogen en je kunt je stokjes in de maaltijd steken. De curry is heet en wel aardig, de Pad Thai is heerlijk.
Dan zitten we eigenlijk al vol maar dan “moeten” we nog twee gerechten. Dat wordt kip met cashewnoten (dat wordt een blijvertje voor thuis) en nasi. Beiden weer even lekker. We hebben dat maar voor de helft opgegeten want we konden niet meer. Tot sloten kregen we een kookboekje mee voor thuis. Dus straks thuis naar de toko om de vele ingrediënten op te halen.
‘S middags zijn we nog naar het oude gedeelte van de stad gegaan. Om dit gedeelte staat een muur. Het is niet zover bij ons vandaan. We lopen eerst naar een tempel maar omdat we niet goed gekleed zijn laten we die voor wat het is. Het is hier overigens gezellig druk, veel eetgelegenheden, massages en toeristische informatiekantoren. Als we weer teruglopen komen we bij de muur uit. Honderden duiven wachten ons op. Een een oudere hippie waarbij je gratis een hug kunt krijgen :).
We slaan het eten ‘s avonds maar over. We zitten nog vol!
Weer terug in Thailand, nu in het noorden.
Zaterdag 7 oktober 2017
Nog even een terugblik naar vrijdagavond. Toen we aten bij ons eethuisje in Temple Street Hong Kong hadden we meeeters. Of eigenlijk meelifters. Op de muur liep een klein beestje. De meningen zijn verdeeld wat het was. Volgens M een torretje volgens R een Amerikaanse kakkerlak (M wist niet dat er verschillende merken waren). Anyhow, bij de tafel naast ons, het waren Aussies, zat manlief tegen de muur aangeleund en ietswat voorover, zijn broek stond dus wat open……. je voelt hem al aankomen….het beestje kroop dus in de broek van die Aussie. Die lui zaten trouwens iets te eten wat leek op gefrituurde rups en een een ander insect met poten voelsprieten en schil, alles ging bij die lui naar binnen……jakkie.
Vandaag verlaten we ons hotel Casa Deluxe in Kowloon om 6.00 uur. Taxi is snel gevonden. We hebben weer een kamikaze piloot. De koffers liggen met een touwtje om ze heen geslagen in de koffer. Nu maar hopen dat ze er straks allemaal nog in liggen. Gelukkig wel. Kaartje kopen voor de AirPort Express. Om op het vliegveld te komen is duurder dan er van af te gaan. Vreemd? Dan zitten we op Hong Kong Airport. Al snel hadden we na het afgeven van onze bagage, onze lounge gevonden. Je laat je pasje bij de ingang zien en ff tekenen voor het gastgebruik van M en klaar is kees. Koffie en iets lekkers erbij of een Aziatische warme snack, van alles kun je in zo’n lounge krijgen. Dat M hier nog heelhuids zit is een wondertje op zich. Sinds haar bril ziet ze het helemaal zitten behalve dan dat ze nu bijna plat op dr muil lag. Even naar de wc. Met drieste gang loopt ze de gang door. Om haar heen kijkend waar het damestoilet is. De varifocus is nog niet helemaal gewend dus pats boem daar zeilt ze door de gang opgevangen door de douchedeur. Nee heel blij is ze met haar fok ;).
Na een goede vlucht van circa 3 uur met Air Asia worden we opgewacht op het vliegveld van Chiang Mai,….dachten we, daar sta je dan met je koffers. Eerst rustig wachten, 15 min,….30 min,…. Net als we als we de telefoon in de aanslag hebben om te gaan bellen met het kantoor in Nederland komt er iemand aan. Volgens hem waren er twee internationale aankomsten, ja ja. Nou ja, we lopen dwars over het vliegveld (geen 2e aankomsthal gezien dus) en belanden bij een pick-up die van onder tot boven onder de modder zit ;). Gisteren was de niet zo spraakzame man de bergen in geweest en het had geregend. Oohw.
We zitten 16 hoog in het Duangtawan hotel, midden in de Loi Kroh Road, een levendige straat met barretjes, massagesalons en restaurantjes. En de kamer mag er wezen het is bijna een balzaal. Lekker toch. We verkennen de buurt. Er lopen diverse riviertjes in de buurt. Het verkeer is een gekkenhuis en wat voor een stoep doorgaat ligt schots en scheef en is een halve meter hoog. Heerlijk, we zijn terug in Thailand!
We verdiepen in de restaurants want wat hebben we zin in Pad Thai. Restaurant Lemongrass of Bamboo gaat het worden, dat hadden we op het internet gezien. Nou niks dr van, niet te vinden. Dat klopt ook wel aangezien die de andere kant oplagen pffffff niet verder vertellen. We komen bij een andere drukke eetgelegenheid terecht. Goed eten voor een mooie prijs. We zitten tussen allerlei opaatjes die een Thaise schone bij zich hebben. Je ziet hier veel zestigers op “jacht” of die al op jacht zijn geweest en er 1 aan de haak hebben geslagen. Wij zaten zo ook in de buurt van een paar Brabo’ ers die er erg van genoten. De testosteron vloog in de rondte tezamen met hun sterke verhalen. Dit is voor het eerst dat we dit zo zien. We zijn toch al verschillende malen in Thailand geweest maar nu valt het wel erg op.
Zondag 8 oktober
R heeft een slechte nacht. Dus zondagochtend ligt ie voor pampus. Zere keel, verkouden, het bed uitgedreven, kortom ziekig. M gaat dus alleen ontbijten en dus alleen mee op excursie. Een boottocht over de Ping River. Tja wat zal ze er van zeggen. Het zat erbij maar een echte aanrader is het niet. Eerst vaar je nog wat door de stad. De huizen zien er redelijk tot heel mooi uit. Voor een miljoen of wat bath heb je een mooi huis aan de rivier. We treffen het met het weer. Vanmorgen regende het nog (we zitten aan het eind van de regentijd) nu is het lekker. Nou ja eerst wat benauwd maar daarna prima. Uiteraard tussendoor wat idyllische plaatjes geschoten. Tot we uiteindelijk bij de beloofde farm komen. Een nagemaakte farm wel te verstaan. Je loopt door een tuin met hier en daar een kruid, 2 varkens en wat kippen. We krijgen een drankje aangeboden met de kruiden die hier groeien, lemongrass, ginger en nog 2. Op aanraden van de gids neemt M een mixje. Prima. Ananas en guave krijgen we erbij. M leest net dat deze vrucht een zeer geneeskrachtige werking heeft, maar helaas heeft ze die vrucht nu net niet opgegeten. Ze heeft wel een tweede ronde ananas besteld :0. Inmiddels kan ze inloggen op internet. Je denkt dat je midden in de wereld bent maar hier krijgt ze gewoon te horen van moeders dat Max 2e is geworden in Japan :))))).
Dan zoeven we weer naar de thuisbasis. Ach het was best leuk. Inmiddels is R een stuk gaan wandelen, heeft nog een slang uit een boom zien vallen die vervolgens op het trottoir terecht kwam en een paniekerige reactie teweeg bracht bij enkele toeristen. (Helaas geen foto) en hij heeft Max nog ff op een tv in een café gezien. Dus ook een fijne middag gehad. Ze komen elkaar tegen bij een van de vele restaurantjes en gaan dan maar voor de loempiaatjes en garnalen.
Weer even terug in bruisend Hong Kong
Woensdag 4 oktober 2017
De taxi is mooi op tijd. En oh wat is de chauffeur jolig…pfff. Bumibol wordt bamibal nou de toon is gezet. Maar goed het is gezellig en we zijn op tijd bij het station. Inchecken en met de lift naar het perron. Helaas niet. De lift is out of order. En wat zijn er dan toch lieve mensen. Een meiske komt er net aan op haar fiets en vraagt of ze moet helpen. We kijken verbaasd om. Nee hoor we redden ons wel. En dan even wachten op de trein. Het is druk. Nu helpt een piloot ons om de koffers in coupe te krijgen. Wat een service allemaal. We hebben nog wel even de bibbers. R zijn oog is helemaal bloeddoorlopen….het zal toch niet… We overwegen even om het umcu te bellen. Na ff van de schrik bekomen te zijn, besluiten eerst maar af te wachten hoe het verder gaat. We gaan rechtstreeks naar Schiphol. We installeren ons en de vele koffers. De reis kan verder. Koffie en een broodje onderweg.
Op Schiphol aangekomen sealen we de koffers en geven ze af bij BA. Zo die zien we pas in Hong Kong weer. Nog even shoppen en dan de lounge in. Het vakantiegevoel begint te komen. Gelukkig trekt het bloed in R zijn oog een beetje weg. We gaan ietwat geruster verder.
In Londen gaan we verdere met loungen. Het is zo genieten dat we het eten in het vliegtuig maar overslaan. En wat een vlucht. De mensen die voor ons zitten komen als laatste het vliegtuig binnen. Vervolgens kunnen ze dus hun trolley niet meer kwijt. De stewardess geeft aan dat die niet voor haar voeten kan blijven staan. Man en vrouw zijn woest. De 2 koffers die in “hun” bagagerek zitten moeten maar weg. Die zijn dus van ons. De stewardess vraagt het nog een keer. Ze krijgt een grote bek terug. Nou een heel lang verhaal kort. Hoofdsteward erbij, koffers weg. Mensen de hele weg chagrijnig en ze lopen iedereen af te bekken. Super onbeschoft. Weg vakantiegevoel. De mensen die achter ons zitten spreken er ook schande van. Maar ja wat doe je er aan.
Donderdag 5 oktober
We zijn blij dat we in Hong Kong zijn. Het duurt toch nog bijna 2,5 uur voordat je het vliegtuig uit bent, de immigration gepasseerd bent en je je koffers hebt. vervolgens een kaartje voor de trein hebt gekocht, de treinrit hebt gemaakt, op het laatst nog ff een taxirit en dan heerlijk uitpuffen op je kamer. Korte broek en hemdje maar aan. Het is hier 32 graden. Lekkerrrrrrrr.
Even opknappen en dan toch de stad in. Richting Kowloon Park. Allemaal winkels en eettentjes. En honderden mensen. Na even hier gelopen te hebben gaan we toch naar Temple Street. Daar vinden wij het leuker. Daar zit op je op krukjes en een plastic tafeltje voor je eten. Het gebeurd alles buiten. En je raad het al we belanden bij de massage. HEERLIJK. De meeste kreukels zijn er uit :). We zaten bij een, uiteraard, aparte tent :0. M krijgt een schouder en voetmassage. Eerst moet er wel iemand opgetrommeld worden. Een vrouw begint maar al snel komt een uiterst leuke jongeman het werk overnemen. Niemand spreekt een woord Engels. Da’s niet waar. Om het half uur wordt vragend OK? Gevraagd. Inmiddels weet M weer dat ze heel veel spieren heeft. Haar buurman ligt te pitten ondertussen worden zn voeten gekraakt. De meneer achter de balie, haalt eten, en eet dit al slurpend op. M had net haar ogen dicht tot er gespogen werd. Gelukkig wel in de prullenbak. Dit was na de massage vol :(. De wierookstokjes werden met veel ceremonieel aangestoken, er werden de bootjes gevouwen en voor het “altaar” in de fik gestoken. Kortom entertainment.
Heerlijk gegeten bij een tentje waar we 3 jaar geleden ook waren. Sowieso bijzonder want 3 jaar geleden waren we hier ook op 5 oktober.
Vrijdag 6 oktober
Best goed geslapen. Dat mag ook wel. Want we gaan HK in. We hebben geen vastomlijnde ideeën. Misschien een boottocht, misschien een toren “beklimmen”, even met de tram.
We starten met het kopen van een dagkaart. Dat gaat heel snel. We zitten op Kowloon en besluiten naar HK eiland te gaan. Daar zaten we de vorige keer gestationeerd. Het is best wel vroeg dus we stappen in de tram om ons zo te laten vervoeren door de hectiek van HK. Het is prachtig weer, wat benauwd. Dus het bevalt zo prima. We zitten achterin de tram als de stad langs ons heen gaat, vele foto’s worden geschoten. We raken alweer gewend.
Dan de tram weer terug, eerst nog even een drankje doen met wat noedels. Wel lekker vers maar erg flauw. De tram blijkt een andere route te nemen (oftewel we zaten in de verkeerde tram). Moesten we toch nog een keertje overstappen. Maar deze route was veel mooier.. uiteraard.
We gaan naar Pier 7 om daar een boottocht te maken door de Victoria Harbour. De bewegwijzering is niet helemaal je dat, dus hier en daar wat vragen en dan zitten we op de boot. Heerlijk en prachtig. De skyline van HK is geweldig. Het is altijd wel heiig. We genieten volop. Het uurtje vliegt voorbij.
Dan gaan we nog even langs onze “oude” wijk. We komen terecht over een markt. Vlees, vis, groente en alles wat verder nog te kopen is kun je hier vinden. De slager staat in zn blote body op slippers de koe te slachten. De staart hangt triomfantelijk aan de zijkant van zn tent. Als je lang wacht loopt het vlees met je mee naar huis.
Twee keer zitten we in een eettent wat het toch net niet is. Of te duur of het lijkt ons toch niks. Uiteindelijk zitten we met een zak chips en een drankje bij te komen van deze leuke dag.
