Genieten en afzien …

Dinsdag 10 oktober

We beginnen in de vakantiemodus te raken. We zijn bijna te laat voor onze date met de gids. Toch ging om 7.15 uur al de wekker. Maar ondanks een warme douche kwamen we wat laat op gang. Het ontbijt wordt per toerist gemaakt, dat bevorderde de snelheid ook al niet. Wel lekker. Gebakken noodles met kip, ….jammie! Dezelfde chauffeur als gisteren met een jongedame als gids. Ik weet even de namen niet meer. Vandaag gaan we voor een stadstour. Kota Kinabalu is de hoofdstad van Sabah en ligt aan de Zuid Chinese Zee en is niet heel groot. Saba is een staat van Maleisië. We zitten dus op het Maleisische gedeelte van Borneo. We zien de Atkinson Clock Tower, Signal Hill Observatory, Gaya Street (daar zit ons hotel), City Mosk, Sabah State Museum. T zijn geen hoogstandjes. Maar leuk om te zien. We konden ook naar de handicraft market maar dat doen we wel op eigen gelegenheid. We worden afgezet bij het Waterfront. We duiken de airco in. Het is 33 graden en erg vochtig dus een beetje koelte is wel lekker. Het wordt het hardrock café. Iedere vakantie belanden we daar wel een keer. Lekker nachos, koud biertje en we kunnen er weer tegen aan. Met de taxi terug naar t hotel. Het was net een Fred Flinstone mobiel. Wat een oud barrel. We zaten nog niet op de grond alwaar we mee moesten trappen. De airco was in die tijd ook nog niet uitgevonden dus 5 kilo lichter terug in t hotel. ‘S middags lopen we langs het water richting het waterfront. We komen langs de centrale markt. Altijd een lust voor het oog. Al die mooie kleuren van de groente en fruit. Je loopt wel door de derrie. Dus voorzichtig aan dat je niet languit in de ingewanden van de vis ligt. De geur hmmm ook altijd wennen. De handicraft market tja niet zo wat. M hangt overal in, zo smal is het. Dus voor nu even geen handicraft voor ons. Koffietje bij Starbucks. De koelte in in de grote shoppingmalls. Niet normaal zoveel als dat er hier zijn. Echt alles is te koop. Het begint zowaar op vakantie te lijken. We lopen weer terug. Even opfrissen in het hotel en dan nu op jacht naar een lekkere maaltijd. Nu dat is gelukt. Via het ene restaurant doorgestuurd naar het andere waar ze wel fried noodles hebben. Manmanman lekkerlekkerlekker. Kon Pao kip, black bean beef, nasi en noodles. Wat moet ik nog meer zeggen. En ja dat alles voor een prijs van nog geen 80 ringhit (16 euro). Heel veel woorden in het Malay komen overeen met de Indonesische, Selamat Datang, Terima Kashi, Sama Sama, nasi, enz,enz, leuk als je wat probeert te zeggen in de taal van het gastland.

De hangbrug waarover we moesten.

Woensdag 11 oktober

Om half 7 gaat de wekker. 8 uur worden we opgehaald. Omdat ontbijten de nodige tijd kost en we nu toch wel op tijd willen zijn, de wekker maar wat vroeger gezet. Mountainbiken gaan we. M heeft er veel zin in! R Ziet de bui al hangen zonder zijn electrieke motortje….. Alles is ingepakt. Zonnebrand, muggenspul, camera, selfistick (jaja het is zover … wij hebben er ook 1) doekjes voor het zweet enz. 1,5 uur rijden om aan de Kiulu rivier te starten met de tocht. We moesten gisteren ons gewicht 😦 en lengte 🙂 doorgeven. Het ene is wat hoger uitgevallen het andere wat lager :-))))))))))). Zodat een goede fiets kon worden aangemeten. Volgens mij hadden ze de boel omgedraaid, met als gevolg een kinderfiets met een grote helm. Gelukkig kennen ze me hier niet! Afijn na wat heen en weer gefiets om zo de fiets en versnellingen te leren kennen gaan we op pad. R roept bij de eerst hangbrug dat ie weer terug wil. Hij doet het voor M. Maar t zal zn hobby niet worden. Nu moet je ook geen hoogtevrees hebben en is die hangbrug ook niet echt A-kwaliteit dus blik op oneindig en lopen over de brug. Die dus heen en weer slingert. Kolkend water onder je (nou kabbelend water) en zo’n 200 meter lang. Kortom een heus avontuur.

De ossen nemen een modderbad

Dan fietsen we langs ananassen, durians, jackfruits, palmbomen. Echt prachtig. Bij een hutje wordt ons getoond hoe op authentieke wijze rijst wordt ontdaan van het vliesje. Met stof in ons binnenste gaan we weer verder. De luchtvochtigheid is hier 87%. Dus inmiddels is ons hemdje en broek doorweekt. Zit de helm achterste voren van het zweet maar we fietsen vrolijk verder. Brug nummer 2 is nog smaller. R gooit de fiets bijna overboord maar kan zich beheersen. Via een stukje weg (links rijden) duiken we weer het landschap in. Inmiddels zijn we overigens opgevroten door de muggen. Maar het is nog steeds leuk. Na de derde brug (weer iets breder) belanden we bij een vrolijke familie waar we even bij kunnen tanken nadat we uitleg hebben gehad over de rubberplantage en het verzamelen van het rubber. De familie woont met de katten Macau en Macai en hun waterbuffel genaamd Lap en een schurftige hond ver van de gewone weg. Superaardige mensen. We raken gezellig aan de praat en met handen en voeten en wat Indonesische woorden komen we een heel eind. Leuk! Dan nog even het laatste stukje. Bumpie, bumpie over een rotsachtige weg klauteren we naar de vierde brug. En stoer als we zijn, gaan we daar gewoon op fietsen (helaas zijn er geen beelden van). Dan nog 3 km over de weg en we zijn op de lunchplek. Ook idyllisch gelegen aan de Kiulu rivier. Het was echt supergaaf. ‘S middags is R nog mishandeld door een hardhandige masseur. En helaas konden we door een stortbui helaas niet bij ons heerlijke eettent van gisteren komen en werd het Indiaas (34 MYR = 7,10 Euro).