Zaterdag 24 okt.: Een klotedag….
Het is eigenlijk te vroeg voor weer een update van onze reis. Maar ook wij hebben met het echte Zuid-Afrika, de bevolking althans, te maken gekregen, we zijn bestolen…… We zitten dus in Plettenberg Bay. In La Vista Lodge, echt een supermooie Lodge, waar om het hele complex een hekwerk staat waar je u tegen zegt. Daar bovenop 5 rijen schrikdraad (was het maar 380V), de nodige camera’s en infraroodbeveiliging. Gisternamiddag kwamen we aan, er was binnen de omheining nog een plek onder een overkapping met infrarood alarm. Onze kamer was af te sluiten met een simpel slot, geen kaartje of lipsslot dus. Daar we een stevige auto (rijdende kluis) hebben en de omheining er super veilig uit zag, besloten we Marianne haar cameratas met inhoud op de grond te leggen achter de voorstoel. Daarbij waren de achterramen van onze SUV ook nog is geblindeerd, top dus…..We hebben heerlijk geslapen in ons zeer luxe kamer. Heerlijke bedden dus we verwachten ook een heerlijk ontbijt. We lopen via het administratiekantoortje naar de ontbijtzaal. Cornelle de manager, roept ons. Ze vond het moeilijk om te zeggen. Ik dacht gelijk aan het feit dat we de extra nacht niet konden blijven. Dit hadden we nl gevraagd. Vast een overboeking. Nou nee dus. Ze hebben ingebroken! In onze auto. Echt ik dacht gelijk aan mn camera. De autosleutels gehaald. En we komen aan bij de ravage.Het linkerachterraam hadden ze met een schroevendraaier kapot geslagen, gezien de aanwezigheid van dit stuk gereedschap op de achterbank. Allemaal glas en weg camera en weg tomtom. Die tomtom kan me niet schelen. Maar weg 1000 foto’s. Ik hield het niet droog. Rudy is helemaal klaar met deze bevolking, bah. Iedere dag ben je hier bezig met criminaliteit, gadver. Wat een klote lui dat ze aan mn spullen zitten. Ik ben verdrietig en woest tegelijk. Rudy springt bijna uit z’n vel en wil weg uit dit criminele land. Lief troost ie mij. Ik snik vier zakdoeken vol. Cornelle staat er wat verloren bij en voelt zich ook kut. Cornelle blijkt een rots in de branding. Ze had Avis al gebeld. Er is al een andere auto onderweg. De politie is al geweest en komt straks terug voor de aangifte. We kunnen nu even niks meer doen. Super teleurgesteld zitten we aan t ontbijt. Wat er echt supergoed uit ziet maar nu even niet aan ons besteed is. Rond half elf is de politie er. De lopen naar de crime scene. Ja idd het raam is ingeslagen. Dan naar het hek waar ze binnen zijn gekomen. Ze hebben 2 spijlen doorgezaagd en daar doorheen gekropen. Onder de infraroodstralen door gegaan en zo de boel ingeslagen. Dan wordt het procesverbaal opgemaakt. Rudy vertelde dat hij een collega is en ze raakten aan de klets. Ze staan ons vriendelijk te woord en na 5 documenten en net zoveel handtekeningen is het rapport klaar. Cornelle was voor mij nog op zoek naar een andere camera maar in Plett hebben ze 1 fotowinkel waar shitty things worden verkocht en niet zo’n spaceship dat ik heb zoals ze dat zelf verwoord. Ze zijn echt zeer behulpzaam. Joslin onze kelner heeft wel 10 x gezegd I’am so sorry. En Cornelle doet ook alles wat ze kan. Om half 12 komt auto nr 3. Een grote Jeep Cherokee. Een bordeaux rode en heeeeel vies van binnen en buiten. Rudy zegt tegen hem dat hij de auto zo niet accepteert. Dus die meneer druipt af en gaat em schoonmaken. 1,5 uur later is ie terug. Inmiddels is het ruim 14:00 uur geweest. De papierwinkel invullen. En ja hoor 14:30 gaan het dorpje in. O nee. De meneer van de auto is weer terug. Hij moet nog een kopie van het rijbewijs hebben en dan kunnen we echt gaan. De zon schijnt dus we zoeken maar een mooi plekje aan het terras met uitzicht op de oceaan om zo een beetje van de schrik te bekomen. Vanavond zijn we toch maar ff sfeer wezen proeven van de rugbywedstrijd zuid-afrika tegen nieuw-zeeland. Goh, we wisten niet dat dit hier zo leeft, er lopen een hoop mensen in groen/gele rugbyshirts. We sluiten bij een leuke tent bij hen aan. Grote tv schermen hangen buiten. Jammer voor hen, maar nieuw-zeeland heeft gewonnen. Na een emotionele dag gaan we terug naar het hotel. We ontvingen net nog een mailtje van de eigenaar met excuses en dat ze erg met ons meeleven. En daar waar kunnen willen ze ons helpen. Ze voelen echt met ons mee. Dat is een fijn gevoel.

Groene heuvels, blauwe lagune en een wilde oceaan

Allereerst willen wij degene bedanken die gereageerd hebben op onze diefstal en zo ons een duwtje in de rug hebben gegeven, fijn om dit te lezen.

Maandag 25 okt.: op weg naar Knysna
Vandaag verlaten we La Vista Lodge en gaan we via de tuinroute naar Knysna wat nog geen 30 km verderop ligt. Ondanks de vervelende inbraak hebben we het hier goed gehad en we verlaten het dan ook met enige weerzin. Ons adres in Knysna is van hele andere orde. Britse dames op leeftijd, die een redelijk gedateerde b&b runnen. De route er naar toe is mooi en we rijden op ons gemakje. De wegen zijn hier beter dan in het noorden. Het is tweebaansweg maar daar maken ze hier gerust een vierbaans van. De vluchtstrook, afgeschermd met een gele streep, wordt deels door de langzamere auto’s gebruikt, zodat je rechts kan inhalen. Het komende verkeer doet hetzelfde wat soms tot hachelijke situaties leidt. Om 10 uur zijn we er al. Oeps wat vroeg. De kamer was nog niet klaar maar we mochten wel even wachten. De dames zitten wat op elkaar te vitten. En vermanen elkaar wat ze moeten doen. Het is daadwerkelijk gedateerd maar dan genieten we straks weer extra van wat meer luxe. Lynne komt ons vertellen wat we allemaal kunnen doen in Knysna. Tijdschema’s erbij. Zeer gedetailleerd allemaal. We hebben om 12.30 uur een boottocht over de lagune geboekt. Op het plaatje was het al niet helemaal mijn boot. Maar we gaan het zien. Het weer is hier zeer afwisselend. Van stervenskoud tot bloedheet. En van windstil tot een halve orkaan. Vandaag is het afwisselend bewolkt en de zon. Knysna is veel groter dan Plettenberg Bay en veel toeristischer maar wij vinden het best wel gezellig. De boot ligt er al. Tjonge wat lelijke schuit, Sinterklaas zou deze weigeren. Het kantoortje voor de tickets is dicht. We moeten ergens anders de kaartjes scoren. Maar eigenlijk vinden we het ook wel prima zo. We gaan lekker in de zon wat drinken en rijden ff later naar twee uitzichtpunten waar we hetzelfde zien als op de boot. De Indische oceaan gaat te keer. Prachtig gezicht. Dan rijden we naar de andere kant van de lagune en genieten daar van de oceaan. Het is tijd voor de lunch. We gaan op zoek en komen uit bij de Bell Pub. Daar werkt een adhd negroïde man met schoenmaat 49 (volgens Rudy) Die steeds SUPER roept als hij bij je tafel langs komt. Het voelt een beetje alsof ik op mn werk ben ;). We krijgen de kaart en amper hebben we die ingezien of hij mummelt wat en vraagt we willen. SUPER. We weten het nog niet. SUPER. halve seconde later is ie terug. SUPER. vlug bestellen we maar een voorgerechtje. De rest vd kaart hebben we nl nog niet bekeken. SUPER. halve seconde later. MAIN?? Weten we nog niet. SUPER. Inmiddels draaft ie over het hele terras. Hij is zo vlug dat Rudy alleen z’n achterkant op de foto krijgt. Dan komt hij aangehold met ons voorgerecht, kwak op tafel en…..FRESH, hij blijkt het SUPER verruild te hebben voor FRESH. Dan komt hij terug om het weg te halen en de maincourse wordt besteld. Ook dat is weer FRESH als hij het uitserveert. SUPER vinden wij het, gratis entertainment. SUPER! In de avond gaan we terug het dorpje in. Genoeg parkeerruimte. Dat is hier ook weer zo wat. Er is hier veel werkloosheid. Veel mensen hebben zich daarom een eigen baan aangemeten. We zagen dit voor het eerst in Durban. Iedereen heeft zich een bepaald gebied toegeëigend waar ze mensen helpen met een plekje te zoeken voor de auto, zorgen voor je auto en zorgen ervoor dat je weer heelhuids uit je parkeerplaats komt. De ene neemt het wat serieuzer dan de ander. En als je dan de parkeerplaats verlaat is het de bedoeling dat je wat muntjes geeft. Uiteindelijk moet je gewoon op je eigen gevoel het hele parkeergebeuren doen. Want anders sta je op een te kleine plek. Ze zwaaien naar iedere auto die ze zien. Zodat je niet weet of je nu wel of niet achteruit kan gaan voordat je bovenop iemand zit. Maar goed ik heb liever dat ze dit doen om wat geld te verdienen dan dat ze zoals zo velen hier op rooftocht gaan en bv camera’s jatten……

Dinsdag 26 okt.: Local beer & Oysters…….
Ontbijten bij de Britse dames. Dat is niet een snel buffet. Ieder 1 glaasje jus d’orange. De toast wordt geteld en apart gebracht. Mag je niet zelf maken. Geen kaas en vleeswaren. Goh, wat een verschil weer. Wel heerlijke eieren. De ochtend staat in het teken van het transportmuseum in George zo’n 50 km verder op. Daar zouden o.a. allerlei oude treinen staan uit de tijd van de Boerenoorlog. De rit gaat langs de tuinroute. Mooi! Het museum lag niet waar het volgens garmin zou moeten liggen. Dan maar een telefoonkaart gekocht in t kader van mobiliteit en zijn weer terugwaards gekeerd immers we moeten wel op tijd zijn voor de rondleiding bij de bierbrouwerij Mitchill’s waar we ook een bierproeverij hebben met oesters. Ik verheug me er nu al op. Het is de enige particuliere brouwerij in Zuid-afrika. We worden door Pieter rondgeleid door de kleine onderneming. Met 50 mensen maken ze dit bier die ze alleen verspreiden naar grotere steden in Zuid-Afrika. Dit door de beperkte houdbaarheid van max 6 maanden. Ze maken 7 verschillende soorten bier waarvan we er 6 proeven. Nou ja we. Ik heb genipt en dat was het. Rudy vond het wel aardig maar koopt ook niet gelijk een heel krat. En dan de oesters. Jakkebah. We krijgen beiden een schaal met 6 van die grote jongens op ijs. Ik heb zo’n glibber gegeten maar ik kon werkelijk wel over mn nek. Gelukkig was de rest wel aan Rudy besteed dus die heeft ze netjes opgegeten. Het was toch een leuke ervaring. Dan maar weer ff terug naar de Britse dames, lekker ff bijkomen. In de avond nog even naar de Zuid-Afrikaanse chinees geweest. Best wel lekkellll…..