Geplaatst in Reisverhalen USA

Hiep Hiep Hoera!

Op 10 september om 22.00 uur kwamen de eerste felicitaties al binnen. In NL is het immers “al” 7 uur ’s ochtends. Dit ging af en aan, dus toen we de luikjes gingen sluiten, de telefoon maar op stil gezet om ’s ochtends wakker te worden met allemaal lieve berichtjes. Verwend met een paar prachtige oorbellen zijn we op pad gegaan. Vandaag de Apache trail. Heel veel zin in! Nou het was de moeite waard. Het begon al dat we gingen ontbijten in een dorpje met saloons, grote pick-ups en er toch ook een beetje verlaten uitzag. In onze saloon verwacht je de paarden buiten voor de deur  en de lekkere stoere cowboys binnen (dit was helaas niet zo). Maar heerlijk eten. Het is wel raar als je ’s ochtend aan de patat zit maar een kniesoor die daar oplet. Tijdens de bestelling ff met mams gebeld. Supergezellig! Zo vier je het toch ook nog een beetje met thuis.

246Maar goed we gaan verder. Het landschap is hier ruig, bergen en heel veel cactelen (zoals R ze noemt). Iedere bocht geeft wel weer een plaatje die je mee wilt nemen naar huis. Maar dit is ondoenlijk. Maar gaaf is het wel. Halverwege is er de mogelijkheid om de bergen in te gaan en de rotswoningen van de indianen te bekijken. Dat gaan we doen! In de snikhitte lopen we toch redelijk fit de steile tocht naar boven. Dit kwam ook door het magnifieke uitzicht.. Dus de omgeving leid je zo naar boven. Het zweet afgeveegd en foto’s genomen van stenen/rotsen. Lastig om hier iets zinnigs uit te halen. De tocht voert ons verder langs de Roosevelt dam en dan begint het officiële gedeelte. Off road. Fijn dat we een vierwieldrive hebben. (tja een paar x niet op vakantie en we hebben er thuis ook 1 haha zoals p en m zeggen).  Er zitten zo hier en daar gaten, of zeg maar geulen, in de weg dan hobbelt dat toch wat beter over de weg. Aan het einde van de trail worden we verblijd met een saloon waar de “dutchman” heeft gewoond. Een Duitser die naar goud zocht, dus foutje mbt de naam. In de saloon zit je op zadels en buiten hangt een kunst lijk aan het dak. Genieten dus. Het is inmiddels al laat op de middag. We gaan nog langs een spookstadje (super commercieel) en dan zoeken we ons hotel weer op. Het eten blijft lastig dus dat wordt morgen het dunnetjes overdoen! Het was een supergave dag!

243

Auteur:

Aangenaam, ik ben Marianne. Geboren in Lemmer (Frl). En daar is het allemaal begonnen. De liefde voor de natuur. Het weidse landschap, de in de zonschitterende meren en de bossen. Ik geniet er nog steeds van. In de zomervakantie namen mijn ouders mijn zusje en broertje mee in de auto en dan toerden we door heel Europa. Wij drieën opgepropt achterin, onderweg naar het moois in Europa. Andere talen andere culturen. Heerlijk. Eenmaal op mezelf bracht mijn eerste verre reis me naar Sri Lanka. Wat onwennig zag ik met grote ogen alle wonderschone gezichten die we “thuis” niet hadden. Mijn tweede reis is het virus verder in me geslopen, het reisvirus bedoel ik dan. De trip ging naar Costa Rica. Met een paar reisgenoten die zeer veel wisten over de flora en fauna van dat land werd ik echt gegrepen door al het moois. De drang om dit te delen via verhalen en foto’s werd ook steeds groter. En nu is het eindelijk dan zover. Op deze pagina vind je mijn verhalen en foto’s. Geniet ervan! Update: inmiddels al heel wat landen bezocht en vele verhalen mogen schrijven. Met het schrijven doorleef je zo'n dag / vakantie / moment nog een keer. Wil je meer weten of kan ik iets voor je betekenen neem dan contact met mij op.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s