Brazilië: een valse start

De afgelopen dagen waren zeer chaotisch. M was druk met de casus Ruinerwold en R had genoeg sores nog met z’n werk. Maar donderdag was het toch echt zover. Na jaren weer naar Zuid Amerika. M heeft er bere veel zin in. R weet niet nog of hij wel zin heeft in al die gringo’s die steeds de vluchten veranderen.

‘S morgen eerstJoris naar zijn logeeradres gebracht. Toen nog de laatste dingen regelen. In eens waren alle tijdschakelaars weg. Hup 1 bij de buren halen. Bellen, bellen,bellen maar de bel was stuk. Maar het is gelukt. De nieuwe koffers moesten nog een cijfercode krijgen. R begon met de zijne. Wel op slot maar welke code was het nu??? Met een tang slot opengebroken en met een slotje weer gemaakt.

De buren Alwin en Ineke brengen ons weg. We zijn mooi op tijd. Met ontmoeten mensen die ook naar Schiphol gaan. Ze kijken wat bezorgt. Ze gaan naar Australië: hun zoon bezoeken. Er wordt net omgeroepen dat de trein niet naar Schiphol gaat. M heeft al op de app uitgezocht: hoe nu dan. Ze komen informeren want ze vinden het toch wel spannend. We moeten in Amsterdam Zuid eruit en dan overstappen om 5 minuten later op Schiphol er uit te gaan. Het loopt allemaal als een zonnetje. gelukkig. Eerst een nieuw slotje kopen voor R die ziet het zo toch niet zo zitten. Dan sealen. Boarden en dan heerlijk loungen. Op naar Frankfurt.

Naar Frankfurt ging het goed. Broodje kaas nog gekregen en voor we het wisten moesten we er alweer uit. Maar toen…. rennen en vliegen om de vlucht naar Sao Paulo te halen. M had er geen fiducie in dat wij het zouden halen laat staan de koffers. We rennen zeker 2 km over de luchthaven heen om puffend en hijgend aan te komen om nog net op tijd te boarden. Bijna helemaal achteraan zatten we. De laatste jaren waren we erg verwend met de vluchten. Nu hadden we toch wel ieniemienie stoeltje. En waar is al die beenruimte. Het eten was heerlijk (van te voren besteld) voor de rest was het niet echt aangenaam. We hebben wat gedommeld. Maar daar is ook alles mee gezegd. Weer enigszins uit de vouwen gingen we onze koffers halen. Om ze vervolgens weer af te geven voor de vlucht naar RIO. M hoorde haar naam omroepen. Waar moest ze heen??? Inmiddels nogmaals omgeroepen, iemand aangesproken en weer terug naar afdeling Lufthansa. Koffers waren dus inderdaad niet meegekomen. Ook die van R niet. Het stoom kwam uit de oren bij R. M heeft de zaken afgehandeld. Maar toen waren we er nog niet. Het peil was gedaald tot onder het nulpunt. Moesten we dit vliegveld ook helemaal door. Langs de marechaussee kortom stress stress stress. Het boarden was inmiddels al begonnen. Het zweet stond in de bilnaad. We hebben het gered. De laatste vlucht van driekwartier waren we aardig rustig. O ja of we die kleine koffertjes in het ruim wilden doen. Ze konden alles niet kwijt. Ja hoor doen wij wel weer. Ze lagen wel gezellig op ons te wachten op de band.

Een oudere meneer stond op ons op te wachten om ons naar het hotel te brengen. Het is spits. Dus de rit duurde meer dan een uur. De brommers scheren langs de auto’s al toeterend. De verkopers van allerlei waar wurmen zich langs de auto’s. Wij kruipen vooruit. En dan ineens zien we het christusbeeld. M geniet met volle teugen. R is nog aan t bijkomen van de vlucht en het gedoe. De favelatocht die we in de middag gepland hadden, hadden we al gecanceld en dat was maar goed ook. Nu bijkomen en shoppen. Ons hotel Copa Zul ligt aan (nou ja 1 straat er achter) de Copacabana. Het is bewolkt als we in RIO aankomen. Maar in Sao Paulo regende het, dus hier doen we het wel voor. Maar nadat we ons koffer(tje) hadden uitgepakt en wat willen gaan drinken, schijnt de zon!!! M had gelukkig een extra setje kleren apart van haar koffer gehouden. R had al een korte broek gescoord bij een mannetje naast het hotel. Dus aan t bier. Wat is gaaf om hier te zijn.

We slenteren langs de Copacabana. Je komt ogen te kort. Al die mensen, druk zonnend op stoeltjes, volleybal spelend, voetballen en allemaal mooi te wezen. De ene bikini is nog kleiner dan de ander. Maar ze kunnen het hebben. Je paradeert hier met je topje van de bikini en een korte spijkerbroek over de boulevard. Heb je dat niet, dan doe je niet mee. Gespierde mannen lopen in zwembroek. Dus voor elk wat wils 🙂

M gaat shoppen. Het lukt om een shirt voor R te vinden. We hadden bij de drogist al toiletspullen gehaald. Dan relaxen op de kamer. Een Uber besteld om naar Ipanema beach te gaan. Daar zit een pub waar we wat gaan drinken en eten. Een gezellige Uber chauffeur verzoekt om tegen iedereen in NL te zeggen dat Brazilië zo mooi is en dat het wel mee valt met de criminaliteit. Hum jaja. Het is rustig in de pub. Het eten gaat wel. Maar eigenlijk zijn we ook veel te moe.

Uber terug. De kamer is een sauna. Dus ook nog maar even gewisseld van kamer. Uitgeput stort M in bed. Morgen weer een dag!

Vandaag worden we om 8 uur opgepikt. Een beetje onrustig geslapen. De tijd speelt nog een rol. Het ontbijt is goed. Veel zoetigheid. Taarten en dergelijk. Heel vervelend. Maar ook kaas en ham, ei enzovoort. Na dit ontbijt zijn we klaar voor de dag. 8.30 uur niemand heeft ons opgehaald. Gidsen lopen in en uit maar niet die van ons. Maar bellen. Nee we zijn niet vergeten gewoon rustig blijven wachten. En dan 8.50 uur ja hoor we mogen mee. De hele bus is vol. Het seizoen gaat weer beginnen. Via een stadstour gaan we richting de kathedraal. We rijden langs de route van het carnaval. Grote tribunes waar 60.000 man kan zitten. Nu is het kaal. Het weer is wat bewolkt. Dus je ziet niet echt de mensen hier paraderen en de muziek aanzwellen. Dan door naar de metropolitan Cathedral. Van buiten een betonnen piramide. Van binnen gebrandschilderde ramen die in een kruis samen komen. Dan via de wijk Urca naar de Sugar Loaf. Volgens het boekje: één van de meest iconische natuurlijke bezienswaardigheden in Rio en de wereld. Het zonnetje schijnt inmiddels dus we geloven dat wel. We nemen de kabelbaan naar de top in twee fasen. Je stopt bij het opstapstation naar de Urca-berg (op 224 meter), voordat je doorgaat naar de top van Sugar Loaf (op 395 meter). De kabelbaan gaat behoorlijk snel. Instappen gaat prima. Er zit wel een gat tussen de gondel en de afstap. Maar goed dat is te doen. Bij het uitstappen is het een andere verhaal. De gondel zwaait alle kanten op. Alsof je dronken gaat lopen. Dan lijkt dat gat toch een heel stuk groter! De oudste gondel is bewaard gebleven en ook de gondel waar James Bond in heeft gezeten (Moonraker). Zo, even wat feitjes erbij.

Wat een uitzicht. Magnifiek! Het christusbeeld staat er mooi bij. Oh oh oh wij gaan morgen hier heen. Maar dan geven ze echt slecht weer af. Dus M geniet nu maar volop ervan.

Na een uurtje hier vertoefd te hebben nemen we een Uber terug. Zodat we tijd aan ons zelf hebben. We lunchen, de porties zijn hier groot. We hadden makkelijk samen 1 kunnen delen. M gaat dan een wandeling maken en struint de hele Copacabana af. R laat zich masseren. En jippiejajee de koffers zijn er!!! ‘S avonds genieten we met een drankje in de hand van het uitzicht op de baai. De golven zijn hoog en zo nu en dan valt er een spatje regen dat belooft weinig goeds voor morgen.