In het noorden van Chili ligt San Pedro de Atacama. Een idyllisch koloniaal dorp met wegen die niet geasfalteerd zijn, overal loslopende honden en Chilenen die overal staan en het is niet duidelijk waarom. Een dorp met een hele eigen aparte sfeer. Gelegen in een omgeving die zo overweldigend is dat je even de tijd nodig hebt om het allemaal te verwerken. Het lijkt of dit dorp van de wereld is afgesneden en je verwacht elk moment dat er een gaucho op zijn paard het dorp komt binnen rijden. Loop je het dorp uit, dan ben je omringt door vulkanen en uitgestrekte vlakten. In de tijd dat wij er waren, was er nog nooit zoveel sneeuw gevallen, dus de vulkanen waren bedekt met sneeuw. San Pedro de Atacama is een uitvalsbasis naar de Salar de Atacama, Valle de la Luna, de Puna de Atacama en geisers van Tatio.
Een tocht die vanuit San Pedro de Atacama zeker de moeite waard is, is die naar Valle de los Muertes. De dodenvallei staat bekend als de droogste woestijn ter wereld en bestaat uit enorme duinen en rots formaties. Wow geweldig. Mooie plaatjes kun je hier schieten. Daarna door naar Valle de la Luna. De maanvallei dateert van tussen 250 en 200 miljoen jaar geleden, toen alle continenten nog verenigd waren. Tijdens die periode werden sommige valleien gevormd met plantaardige en dierlijke resten. Miljoenen jaren later, door allerlei bewegingen in de aarde en het verschuiven van tektonische platen, werden deze valleien weer blootgelegd. Verschillende soorten mineralen zorgen voor verschillende landschappen en kleuren en geven een beeld van de geschiedenis van de aarde. Waar vroeger een enorm meer was, bevindt zich nu eigenlijk een woestijn met zeer weinig regenval, hoge temperaturen en sterke wind. Ishigualasto betekent in Quechua, de taal der Inca´s, ‘plaats waar de maan rust’. Als je rondt kijkt in de Valle de la Luna ontdek je steeds verschillende rotsformaties, waarin je verschillende figuren herkennen zoals de worm, de geschilderde vallei, de sfinx, de duikboot en de paddenstoel. De heldere luchten in de Atacama woestijn gelden als één van de beste plekken ter wereld om sterren te kijken. Dit hebben wij dan ook gedaan. Maar eerst hebben we hier de zonsondergang bekeken. Je moet niet naar de zon kijken maar de andere kant op zodat je de lucht ziet verkleuren in de bergen. Wat een indrukwekkend geheel. Je ziet het landschap in diverse kleuren veranderen: blauw, groen, rood, roze, geel. Nadat de zon onder was het werd snel kouder, je moet altijd van alles bij je hebben vanaf een topje tot je oorwarmers.
Door de barre weersomstandigheden konden we helaas niet naar de geisers (wel een reden om nog een keer terug te komen) maar er was wel een alternatief, de regenboogvallei. Onderweg reden we door de dinosaurusvallei: echt sprekend.. je zou denken dat ze zo weer tot leven komen. Maar het ging om de regenboogvallei: weer allemaal kleuren. Als je je ogen dicht doet en je het volgende voorstelt: de zon hoog aan de hemel, strak blauwe lucht en dan rotsen en bergen in alle kleuren. Dan snap je dat het genieten is.
Ons laatste punt was Yerbas Buenas, waar op verschillende rotsformaties petroglyfen (tekeningen op steen) te bewonderen zijn. De meesten gaan over lama’s. Als je geluk hebt kom je aan het eind van het rondje terecht in een kudde alpaca´s. Prachtig gezicht, sommige alpaca’s hadden vlechtjes in de oren, dit is voor de vruchtbaarheid. Al met al een geslaagde tocht.
Travel - Vlog - Blog 