Meegaan met een toerrit met allemaal Fiat500tjes. Is dat niet ontzettend suf? Vorige week de auto net opgehaald en nu al mee met de oudgedienden. Passen we er wel tussen? Nu is de locatie dichtbij dus als we de enigen zijn, zijn we ook zo weer thuis. ’s morgens heeft mijn ega de auto nog ontdaan van de vogelpoep, want ja schoon moet hij zijn. Nog wat benzine er in. En dan op weg. Nog geen kwartier later zijn we op de plaats van bestemming. En gelukkig, we zijn niet de enigen. In allerlei kleuren en modellen staan ze al te stralen in de zon. Net zoals hun eigenaars. Nu bestaat er toch wel enig verschil want de eigenaars van de oude modellen vinden het maar niks dat de nieuwste modellen er ook bij zijn. Dat is toch niet echt. Maar wij als trotse eigenaars van dit nieuwe model, wat overigens ook beter bij ons past, want hoe moeten we ons in de goede vrede vouwen in zo’n ieniemienie auto, zien dat toch anders.
Maar de wegen scheiden zich wel. De oude modellen hebben hun eigen route en wij nieuwelingen moeten op eigen kracht, met veel minder in aantal de toer maken. Maar de schoonheid van de route en het prachtige gezicht van de dertien dartele auto’s maken het dat we genieten. Startpunt is Harderwijk, bekend om het Dolfinarium en het prachtige oude centrum. Zeker de moeite waard om op een later tijdstip de stad verder te verkennen. De eerste stop is bij kasteel De Essenburgh in Hierden. Je moet wel goed opletten want voor je het weet ben je het rijksmonument uit de dertiende eeuw voorbij gereden. Het is een foto waard, maar lang zijn we er niet gebleven. Het is te vroeg voor koffie, alsof dat kan, de bestemming voor de koffie wordt Staverden. Via b-wegen achter Nunspeet, de kijktuin slaan we over, rijden we in colonne door een landelijk tafereel. Je kunt altijd nog uitstappen bij de uitkijktoren van Nunspeet, maar ook dat laten we aan ons voorbij gaan. We genieten gewoon wat langs ons oog komt. De tocht voert ons langs Vierhouten, door de bossen en langs de heide dat nog niet in bloei staat maar ons zeker aan het eind van de zomer terug doet komen, via Elspeet bij de koffiebestemming landgoed Staverden. De boog van blauwe regen geeft een gepast welkom en de walnoot-honing taart en de cappuccino smaakt ons goed. De pauze is kort want er ligt nog een prachtig deel van de oostelijke Veluwe op ons te wachten. De boerderijen staan er statig bij, het hooi wordt overdekt door een houten kap, dat zie je niet zoveel meer. De Veluwse Boerderij heeft een nogal bewogen geschiedenis. De originele en traditioneel gebouwde zijn alleen nog diep in de Veluwse bossen te vinden. De boskavels in de 18e eeuw waren klein en de Veluwse boeren hadden geen grote schuren nodig voor hun vee. Zelf woonden ze in een laag, één verdieping hoge woning onder een rieten dakkap. In deze woningen leefden met gemak een gezin met vier kinderen. Later in de tweede wereld oorlog deden de Veluwse Boerderijen dienst als onderduikadres. Onze laatste stop is bij kasteel de Vanenburg bij Putten. Een prachtige trouwlocatie. We konden de bruid in vol ornaat bewonderen, maar voor ons geen borrel. Het bruidspaar beschikte over alle ruimte dus voor gewone bezoekers geen plaats.
Dan maar terug naar Harderwijk en daar op een van de vele terrassen het welverdiende drankje nuttigen en nagenieten van de mooie tocht. O ja … zo’n tocht? Absoluut niet suf!
Travel - Vlog - Blog 