Omdat de grensovergang bij San Pedro dicht was (door de sneeuwval van 3 meter) moesten we via een omweg naar de grens. De weersomstandigheden zijn sinds 1932 niet meer zo geweest. Afijn in alle vroegte (half 6) ging de wekker, douchen, laatste spullen gepakt en huppekee de bus in. Nou wij helemaal blij want we dachten dat we met z´n 4-en een bus voor ons zelf hadden.. de anderen zaten allemaal in een andere bus. Helaaspindakaas ging dat niet op. We namen nog anderen mee, maar aangezien wij alle spullen al in de bus hadden rondgegooid moest er eerst een reorganisatie plaatsvinden 😉 Om een uurtje of 10 kregen we het ontbijt. Sta je midden in de sneeuw, onder het vriespunt aan je broodje jamon. Uiteraard weer een fotosessie in de sneeuw.. Hup de bus weer in en hop naar de grens. Nu zijn de Chilenen heel serieus bij de grens en wij moesten muisstil zijn hmm dat was wel een probleem. En oja we zaten inmiddels allemaal in 1 bus gepropt (ik zat in zo´n klapstoeltje.. pff tis maar goed dat er wat kilo´s afzijn anders zat ik daar nu nog klem haha) Sommigen reisgenoten werden wat hysterisch want we moesten 1 voor 1 naar de toilet, maar toch ook weer ons uit laten schrijven bij de grens, sommigen raakten hiervan in de stress.. nu ik had nergens last van hoor. De douanebeambte hartelijk goedendag gezegd en ik mocht het land uit. Toen in een stukje no mans land gestaan. en jullie raden het al jawel er kwam weer een heuse fotosessie haha. Inge, Nico, Dirja, Yvonne, Jurgen in ik hebben geplankd op de rails die daar lag, hilarisch gewoon. Daarna deden we de polonaise (Ruud de filmer in ons gezelschap heeft dit nog even vastgelegd euhh we staan zo ongeveer tig x op de film want we zijn wel de meest flamboyant mensen in de groep) En als laatste hebben we de evolutietheorie nog ff uitgebeeld met dezelfde groep. Kortom we vermaken ons prima!
Inmiddels waren de jeeps ook aangekomen en je snapt het al wij 6-en in 1 jeep. Op naar de grens van Bolivia. Dit ging er zeer relaxt aan toe. Papiertje invullen, paspoort laten zien, stempel er in en klaar is kees! Het grensstation staat vol met treinen waar we nog heuse westernfoto´s hebben gemaakt. En toen eindelijk doro Bolivia. Eerst naar laguna Turkiri, schitterend allemaal mooie vogels en rotsen. Vele stops gehad (teveel om hier te schrijven) veel plasstops (ik ben een heuse wildplasser geworden haha) en op naar Mallku Villa Mar waar we verblijven. KEI KOUD: Met dikke kleren aan muts op, handschoenen aan gegeten. Met z’n 6-en op een kamer geslapen.. best gezellig en toch een oog dicht gedaan 😉
Travel - Vlog - Blog 