In Uyuni hadden we echt een prachtig hotel. Lekkere warme kamer, lekker ontbijtbuffet gehad en toen met de bus op naar Potosi. Maar in de bus was het echt ijs en ijskoud. Dus uiteindelijk met jas, das en helaas had ik geen oorwarmers maar anders had ik die nog op gezet in de bus gezeten. Nadat we na een paar uur een wildplasstop hadden gehad en je dus ff buiten had gestaan, leek het in de bus in ieder geval veel warmer. De bustocht bracht ons door een totaal ander landschap dan de voorgaande dagen. Ook weer heel mooi, maar wat vlakker en wat minder sneeuw 😉
I.p.v. 7,5 uur duurde de bustocht 5 uur. Ze hadden geasfalteerd en ja dat scheelt dat wel weer even. Uiteraard hadden we nog wel een pauze tussen door. Uiteraard weer foto´s gemaakt. Berggeiten die op de heuvels liepen en cactussen (die hadden we ook nog niet gezien) Maar voor ik er erg in had stonden we dus al in Potosi. Daar werden we de bus uitgegooid om taxi´s te regelen. Want de bus kon niet bij het hotel komen door de smalle straatjes hier. Wij (Yvonne, Dirja en ik) sprongen in een taxi euhhh die was net door iemand anders van de groep tegengehouden oeps sorry! Hup naar de hostel. Weer een mooie, we hebben een ruime kamer. Wij gelijk de was in de badkuip gegooid want ja alles is niet meer zo fris en fruitig.. had ik de douche al op mn kop. Nou ja moet kunnen. Na de briefing het stadje in. Eerst maar ff geld gepind. En daarna door het stadje gebanjerd. Kleurrijk, met 32 kerken, prachtige fotogenieke mensen dus we konden ons hart ophalen. Bij een oud vrouwtje suikerpinda´s gekocht. Yvonne vroeg in haar beste spaans of we op de foto met haar mochten, nu dat mocht voor een bolivar. (10 cent). Later bij een sinaasappelsapkraampje sinaasappelsap gekocht en daar heb ik gevraagd of we foto´s mochten maken. En dat mocht ook. Ze willen nl normaal gesproken niet op de foto (bijgeloof: ze denken dat de ziel dan weggaat)dus we moeten steeds sneaky foto´s maken ´s avonds lekker met het clubje van 8 uit eten geweest. Nu je hoeft hier echt niet van de honger om te komen!
En daarna naar de karaokebar. Kostelijk gewoon. Wij helemaal uit ons dak op engels en spaanstalige nummers. Maar dikke lol natuurlijk. Wij nog met een 1 of andere geile boliviaan gedanst.. die vond ons ook helemaal geweldig..
Vandaag stond de zilvermijnen op het programma. Om half 8 al aan t ontbijt terwijl de bus pas om kwart voor 9 zou vertrekken. Maar aangezien het hier niet allemaal zo vlotjes verloopt hadden we deze tijd wel nodig. Eerst zijn we langs het monument van de mijnwerkers gegaan. Daarna naar een winkeltje voor de mijnwerkers hun spullen kopen. Hebben we uitleg gekregen over dynamiet. Voor 5 bolivar koop je hier zonder vergunning dynamiet. En voor 5 bol meer koop je de ontsteking en voor 10 bol extra kreeg je extra poeder (weet ff niet meer hoe het heet)om nog meer weg te blazen. Dit is nog geen 2 euro. De mijn heet Cerra Rica, en daar hebben we nog een hele klim op gemaakt. Het grootste gedeelte met de bus maar het laatste stuk over rotsen, kiezels en gruis zijn we er als echte berggeiten overheen gewandeld. Wel een gehijg want je zit hier op 4750 m.. euhhh da´s best wel hoog. Maar het resultaat was een prachtig uitzicht. Nadat iemand al zn wandelstok door midden had gebroken zijn we aan de afdaling begonnen. Zonder verdere noemenswaardigheden zijn we beneden aanbeland.
Als laatste gingen we naar de grootste ingang van de mijn. (er zijn er nl honderden en er werken ongeveer 12.000 mensen in de mijn. Zelfs kinderen van 14-15 jaar) Erg indrukwekkend, je voelt je zo ontzettend rijk. De mensen verdienen bijna niks in de mijn en het is natuurlijk kei ongezond. Met alle giftige stoffen daar. In de mijn wordt lood, tin en zilver gewonnen. Toen we in het winkeltje van de mijnwerkers waren hebben we spullen voor de mijnwerkers gekocht om hier uit te delen. Hierbij moet je denken aan dynamiet, drinken maar ook cocabladeren. Hier kauwen ze de hele dag op. Deze cocabladeren hebben we nog op de markt gekocht. (daar werd ik nog aangevallen door 2 honden, die lopen hier overigens overal). Echt een lokale markt dus mooi om te zien. Maar goed we waren dus bij de ingang van de mijn. Echt hartverscheurend om de mensen uit de mijn te zien komen. Helemaal vies en vermoeid. Dit begroot je wel hoor. En dan sta jij daar met je dikke camera om alles vast te leggen. Een heel dubbel gevoel. Door de excursie steunen we een stichting voor de mijnwerkers maar tis toch ook een beetje aapjes kijken. Als afsluiting zijn we nog in een winkeltje geweest waar ze de mineralen verkopen. Heb ik nog maar ff gedaan om ze te ondersteunen.. nu maar zien of ik ze het land in en uit krijg 😉
Vanmiddag wederom door de stad gelopen, lekker relax, mercado central overgelopen. Kortom weer een mooi dagje gehad. Straks gaan we met de hele groep uiteten en ga ik aan de lama!
Travel - Vlog - Blog 