El Nido

We hebben een reisdag voor de boeg. We worden naar El Nido gebracht. We hebben dezelfde chauffeur Jomar, net als de voorgaande dagen. Ze, de baas komt mee, komen met een oude Toyato Inova. Het hing nog net aan elkaar. Ze kwamen later dan gezegd en we moesten eerst een band wisselen anders kwam het niet goed. Niet zo’n geweldige start. Onze chauffeur die zich als Max Verstappen ontpopt, luidt meezingt met de muziek en dit zo nu en dan aanvult met boeren en smakken maken de reis laten we zeggen bijzonder. R heeft halverwege zelfs oordoppen in gedaan. Later in de ochtend regent het een beetje. Wat de wegen spekglad maakt. Rond een uur of 2 zijn we bij ons hotel. Omdat Jomar geen navigatie heeft rijden we met onze Google maps naar het hotel. Wow het is druk in El Nido. We installeren ons op de kamer. Daarna eerst lekker wat gaan drinken. We lopen naar het centrum, 1 straat verder 🤣, en belanden op een heerlijke plek met uitzicht op zee. R gaat daarna voor een massage en mijn doel is om het reisbureautje waar we de toer voor morgen hebben geboekt te vinden en de openstaande schulden te voldoen. Nou niet gelogen: ik ben wel bij 14 kantoortjes langs geweest. Iets van kastje en muur. Op een gegeven moment dacht. Joh die is failliet. Ja daar krijg je geen bericht van. Met wat hulp van de ondernemers in de straat kwam ik uiteindelijk toch ergens terecht waar een bordje stond om 5.30 uur zijn we weer terug. Ik ga het dorp verder verkennen. Loop langs de zee en zie alle boten terugkomen van de toer. Tot mijn schrik staan ze (zo voelt het) nog halverwege in de zee waar de mensen door een onooglijk klein trapje de zee in worden gestuurd om aan wal te gaan. De golven zijn hoog. Hoe moet dat morgen met R? Ik tik een speelgoed Jeepney op de kop. Ga terug naar het hotel om om 5.30 uur die kant weer op te gaan. Het kantoor is open. Er stonden al Fransen in die allemaal papierwerk kregen. Ik ook. Dus ik vul netjes in. Dat op die en die datum we met de boot gaan. Of we kunnen zwemmen 😳 en of ik 26000 peso wil betalen. Huh. Ik had alles bij mij. Het was minder dan 7000 wat ik nog moest betalen. Dus ik laat het zien. O aha. Nee dan moest ik hier niet zijn 🤬. Werd ik weer ergens anders heengestuurd. Ik liet het op een briefje zetten. 2 minuten daar vandaan. Nou het was een halve seconde. Ik toch ietswat gefrustreerd naar binnen. Maar ja hoor. Met open armen werd ik ontvangen. Niet helemaal waar. Maar ze wisten van ons bestaan. Of ik nog even door wil geven wat we als lunch willen. Menu a, b of c. Dan het restant betalen. Komen uiteraard altijd extra kosten bij. Tarief voor dit en dat. Nou ja ik heb betaald en morgen om 8.30 uur worden we opgehaald. Vanuit het hotel hebben we prachtig uitzicht op de baai. Ik kom de honden van het hotel nog tegen. Zullen die het niet warm hebben?

Jaaaa het is zover. We gaan vandaag toer A doen in El Nido. Je moet van te voren bedenken welke toer je gaat doen. Ze hebben het eerste deel van het alfabet. Half 9 heb ik afgesproken maar om kwart over 8 staat de gids al op de stoep. We lopen naar het boekingskantoor en halen daar de lunch op. Dan huur ik nog waterschoentjes en krijg een snorkel mee. We lopen naar het strand en lopen een stukje door. Het blijkt dat het strand/zee onderverdeeld is in A, B, C en D. dus alle mensen die toer A doen staan op hetzelfe stukje strand. Mijn gids, sorry ik kan die naam niet uitspreken, ik noem hem maar John staat op t strand samen met iemand met een grote toeter. Die toetert over de zee dan Jay (zo heet de boot) moet komen. Nou al wie er komt niet Jay. Afijn ik word al geparkeerd op een stoel. John loopt heen en weer over het strand. Ik zie al diverse boten verdwijnen. En we starten zo vroeg omdat we de meute voor willen zijn. Dat gaat zo niet lukken. Ik zit om 9.05 op de boot. Je moet je eerst door het water waden om met een ieniemie trapje je in de boot te hijsen. Het is gelukt. Vamanos. We gaan eerst naar het strand: 7 commando beach. Wuivende palmbomen. Wit strand. Blauwe zee en zwemmen maar. Ik ben niet de enige maar het is ook niet tjokvol. Het is toch wel wat raar. Je zwemt wat, zit wat, geniet wat. Wanneer ga je door. John komt er aan. We kletsen wat en dan gaan we toch verder. Als we tenminste de boot onze kant op krijgen. Het gaat nl zo. De boot vaart naar het eiland. Jij wordt er afgegooid. Vervolgens moet hij ergens anders afmeren immers andere boten moeten erbij. Die boot van ons ligt om t hoekje. Kortom weer een man met een toeter erbij. En weee geen sjoege. John staat wat in het Filipijns te mopperen. Ik amuseer me wel wat alles. En ja hoor boot Jay is toch gekomen we varen richting de big lagoon. Daar gaan we kajakken. Ik maak me enigszins zorgen hoe ik in de kajak kom. Met een spagaat, split, uitscheuring van de lies ben ik heel elegant in de kajak gestort. We bleven wel overeind. Joehoe. Tjonge jonge jonge wat heb ik genoten. Ik heb superlatieven te kort om het te omschrijven. Blauw water. In het eerste stuk heeeeel veel mensen. Daar is niks aan te doen. John lult tegen Jan en allemaal wat ook weer leuke reacties oplevert. We gaan de bocht om. Daar is bijna niemand. Wow 🤩. We gaan door een nauw gangetje. En zitten in een soort grot. Ge-wel-dig. We kanoën nog even verder. Top is dit. Alles is even mooi. En mijn aangeschafte cover voor de telefoon voor 100 peso (1,50) heeft z’n geld nu al opgeleverd. Op het strand en in de stad kun je al dit soort artikelen kopen. Ook de waterbestendige tassen vinden hier gretig aftrek. Ja die van mij lag thuis. En ik was te knieperig om er nog een te kopen. Maar ga jij: doe het maar wel. Het lijkt op een gegeven moment wel dat je op de woeste baren zit en dan is zo’n tas toch wel fijn. Mijn tas had overigens een reddingsvest om. Dus die zat ook safe. Nu moest ik natuurlijk ook weer op die boot komen vanuit de kajak. Dames en heren het is gewoon gelukt zonder een nat badpak. Nou moet ik wel eerlijk bekennen dat op andere stukken ze me ongeveer met 2 man op t trappetje moet hijsen. Je moet vanuit een wild golvende zee op een trappetje zien te komen die maar drie tredes heeft. Ja zo lenig ben ik niet (meer 🤣). Op naar de volgende bestemming. Snorkelen. Niet geweldig koralen. Wel mooie gekleurde vissen oa nemo, parrot vis. Heerlijk vond ik het. De zee was best woest. Onderwater was alles rustig. Het gebied lag ingeklemd tussen 2 eilanden. Na het snorkelen legden we aan de andere kant van het eiland. In de luwte. Daar de koude rijst met kip opgegeten. Na alle indrukken smaakte het heerlijk! Dan varen we naar de secret lagoon. We gaan een paar meter voor de kust voor anker. We snorkelen het eerste stuk. Daarna hakkekruk ik me door de met stenen bedekte ondergrond. Zoooo blij met m’n schoentjes. Dan komen we bij een soort gat waar ik me door moet worstelen. Om dan bij de secret lagoon te komen. Wow wow wow. Ja het is weer prachtig. Genieten, genieten, genieten. We lopen nog even over het eiland. Nog meer palmbomen, nog meer witte stranden en blauwe zee. Toch raak je er niet aangewend. We sluiten af met paradise beach. Nou deze dag bestond al uit paradijselijke momenten en dat sluiten we ook zo af. Snorkelen, zwemmen, blauwe zee, witte stranden. Om er te komen was pittig. Hoge golven, we schommelen alle kanten op. Het water komt overal. Ik vind het geweldig. Wat een belevenis. Dat was wel de conclusie van de hele dag. Wat een unieke prachtige supergave belevenis!

Na die geweldige dag van gisteren doen we het vandaag rustig aan. Gisteren nog genoten van de zonsondergang. Daarna met de tricycle het centrum in. Gezellig druk. Veel barretjes, eettenten, winkeltjes en massagesalons. Vandaag aan het fantastische zwembad van ons hotel. Met uitzicht op de baai. Beter kun je het niet hebben. Wel goed insmeren. Dat hadden we dan niet goed gedaan. We zijn verfikt. Om een uur of drie lekker het plaatsje weer in. Allebei een massage. Drinken, eten en de dag is voorbij.

Vandaag verlaten we El Nido. We verlaten het Lime hotel waar we het goed hebben gehad. Om 9 uur geen chauffeur. Gebeld en geappt via de baas en 20 minuten later is hij er inclusief een vaatdoek om z’n hoofd. Dit verhuurmaatschappij is geen goede. En dat komt door de baas. Hij is een slechte werkgever. Hij zorgt niet voor z’n personeel. Teveel info om over uit te wijden. Afijn we gaan op pad. De chauffeur heeft het gaspedaal weer gevonden. We sjezen door dorpjes heen waar kinderen en dieren aan de kant van de weg spelen. Als er een bocht aan komt dan gaan we daar bijna kruipend doorheen. Niet echt ontspannen. Maar goed. 4 uur later zijn we weer in Puerto Princesa. Wat blijkt. Bij aankomst een lekker band. Wat zijn wij blij dat dat niet midden in de bergen is gebeurd! We worden opgewacht door de gezellige jongedames van de receptie die ons nog herkennen. Ik ga plat bij t zwembad om bij te komen. R probeert een massage te doen. Maar dat loopt uit op een fiasco. Later ga ik nog even naar de supermarkt. In PP zijn de BIMP-EAGA games. Honderden kinderen plus coaches en dergelijke zijn hier. We zagen ze immers ook in het vliegtuig toen we hier naar toe gingen. Afijn ze sporten dus in het winkelcentrum. Wat een kakofonie. En degenen die niet aan het sporten zijn kopen chips en chocola in de supermarkt. Waar dus dikke dikke rijen staan. Iedereen betaalt contant. Daar ging m’n middag. Ging ik ook nog even koekjes kopen. Je krijgt dan een dienblad en dan haal je uit de vitrines je koekje en die betaal je dan. Nou die waren oud. Voordat ik ze op kon eten 🤣. Een mevrouw had en een couponboekje. Plus ze betaalde met groot geld. En we ging iets fout op de kassa. Toen was t donker voordat ik terug was. En de koekjes waren niet eens lekker. Ik had een hopia meegenomen. Die komen van hier. Niks voor mij. Ze zijn hier sowieso wel van de gebakjes e.d. en ik heb ook zeker heerlijke dingen gehad. ‘s avonds brengen onze ‘jongens’ ons met de tricycle naar de Thai. De kaart hangt aan de muur. Ik had een heerlijke curry. We nemen afscheid van de mannen een geven een extra tip en dat is het morgen afscheid van PP.