Onze gids van gisteren heeft ons ook enige info gegeven over hoeveel dagen de Taiwanezen vakantie hebben. Hij verbaasde zich er nl over dat wij zo lang weg waren. Het blijkt dat de Taiwanezen maar 5 vakantiedagen per jaar hebben. Voor elk jaar dat ze langer bij dezelfde baas werken krijgen ze een dag extra met een maximum van 30 dagen. Dat is bij ons toch wel wat anders geregeld.
Het is ook een belevenis om hier in de taxi te zitten. Als het even kan hebben ze minimaal 3 telefoons bij zich en dan nog wat andere randapparatuur. Ze houden tijdens het reizen oa de beurs in de gaten, spelen spelletjes of kijken een film. Daarnaast whatsappen (dat heet hier line) ze met minimaal een paar gasten. Inmiddels komen de filmpjes van vrienden binnen en spreken ze de whatsapp in. De meesten negeren ons totaal. Totdat we er uitgebonjourd worden. Dan kan er nog goodbye vanaf en wij zeggen netjes tsje tsje. Dankje. En zijn blij dat we zonder ongelukken op de plaats van bestemming zijn aangekomen.
Maar even over Houtong Cat City. Dat was in een woord verschrikkelijk. Eerst een treinkaartje bemachtigen. Toen eten scoren. Niks is open behalve Family Markt en de 7/11. We hadden op wat anders gehoopt. De trein van half elf. Een uur later zijn we er. Een verlopen stadje. Met 3 katten. Het stond bekend om zijn kolenmijnen. Nu zitten we in de trein terug. Een stoptrein. Waar je niet fatsoenlijk in kan zitten. Het is druk. En we doen er anderhalf uur over. Het is gewoon afzien haha. Kortom een andere dag dan dat we gehoopt hadden. De taxichauffeurs willen ons bij het MRT treinstation in Taipei niet meenemen. Daarom ver van t station gelopen om daar een Uber te nemen naar de tempel. Dat lukt niet. We worden uitgezet bij een winkelstraat met dezelfde naam. Rappoklappo weer een Uber terug naar t hotel om plannen te maken voor morgen. Lekker gegeten bij de Japanner.
Coach & Reisblogger 
Plaats een reactie