Coach & Reisblogger

De hele dag door Taipei

Voordat we beginnen gaan we op zoek naar ontbijt. We lopen hele blokken om ons hotel. Veel is dicht. Of we durven t niet aan. Een blok vanaf ons hotel komen we bij een soort van stalletje met een soort van Taiwanese burritos en bapao. En dan anders natuurlijk. Ik ga voor een kimchi (we hebben gisteren popcorn in die smaak gehad en dat was lekker) en een soort bol met bief erin. Vlug naar de hotelkamer lopen en eten maar. Een hap van de bief resulteerde in een spetterend geheel van vet. Euh laat maar. Vol verwachting aan de kimchi. Die hap ging zo de prullenbak in. Blijkt dat ik toch niet hou van die smaak. Nu was ik ook niet helemaal voorbereid. 

Kimchi is een traditioneel gerecht uit de Koreaanse keuken. Het bestaat uit gefermenteerde kool en groenten. Het woord kimchi wordt meestal vertaald met verzonken groente en verwijst naar de bereidingswijze, waarbij de groente wordt ingelegd. (Van Wikipedia). Ik dacht dat t een of ander vlees was 😅.

Om half elf worden we opgehaald. Voordat we wegrijden heeft Bruce een heel verhaal over fort Antonio. Dit is ooit door Nederlanders gebouwd. Lang verhaal kort. We zijn gewoon in Taipei gebleven. Op naar Chiang Kei-Shek memorial Hall. Een immense ruimte met verschillende poorten. 

Uit Wikipedia: Het gebouw is rechthoekig met witte muren. Het dak is blauw en achthoekig; in Azië wordt het getal acht geassocieerd met overvloed en geluk. Het blauw en wit komen ook terug in de vlag van de Kwomintang en Taiwan. Twee witte trappen met elk 89 treden, gelijk aan de leeftijd die Chiang heeft bereikt, leiden naar de hoofdingang. Het gebouw heeft een oppervlakte van 15.000 m² en is zo’n 70 meter hoog. Op de begane grond bevinden zich een bibliotheek en een museum over het leven van Chiang Kai-shek en de geschiedenis van Taiwan. Op het bovenste niveau is een grote hal met daarin een groot standbeeld van Chiang. Het beeld staat met het gezicht gericht naar het westen, naar het vasteland van China.

Na het overlijden van Chiang op 5 april 1975 gaf het begrafeniscomité de opdracht voor een gedenkteken. Uit diverse inzendingen werd het ontwerp van architect Yang Cho-cheng geselecteerd. Zijn ontwerp bevatte veel elementen uit de traditionele Chinese architectuur. Op 31 oktober 1976, de 90e verjaardag van Chiang, werd met de bouw aangevangen. De officiële opening vond plaats op 5 april 1980, precies vijf jaar na zijn overlijden. Het hoofdgebouw staat aan de oostkant van een park met een oppervlakte van 24 hectare.

Bij de ingang van het park staat een grote poort van 30 meter hoog en 80 meter breed. Deze is gemaakt van wit beton en bestaat uit vijf bogen, zes pilaren en elf daken.

Om 11 uur begint de wisseling van de wacht dat hebben we nog net mee kunnen pikken. Dan parkeren we de auto in de parkeergarage en gaan we naar Dihua street. We lopen eerst langs allemaal fournituren zaken en zien hoe Taipei vroeger eruit zag. Allemaal winkeltjes en eettentjes. We lopen even over de markt en eten wat in de buurt. Wederom met Google translate snappen we wat we bestellen. Het is best lekker. Dan gaan we verder met Dalongdong Baoan tempel. Een uitbundige uitgevoerde tempel. We zien verschillende mensen gooien met blokjes. Jiaobei (houten blokjes of ook wel amaanblokjes genoemd) worden gebruikt om een antwoord te krijgen op een ja/nee vraag. Je stelt je vraag, gooit de twee blokjes in de lucht en afhankelijk van hoe ze vallen, krijg je een antwoord op je vraag. Eén mevrouw bleef maar door gooien. Volgens de gids iemand die heel veel vragen had.

De confusius tempel nemen we gelijk ook even mee. Deze is veel soberder. Wel erg belangrijk. Dit is de oudste van Taiwan. We racen naar het Grand Hotel. Ik moet eerlijk bekennen dat we dat in een vogelvlucht hebben gedaan. Een draak op de foto gezet. En weer door naar alweer de laatste stop. National Revolutionary Martyrs’ Shrine. En ook daar is net de wisseling van de wacht. De brutale toeristen staan bijna op m’n tenen en duwen me weg om de beste plaatjes te schieten. Daar heb ik wat van gezegd. Pff. Hehe

Bijkomen op de hotelkamer. En dan een leuk eetgelegenheid vinden. En dat is gelukt. Morgen naar Houtong Cat City. Maar eerst nog een bakje instant koffie. Ik vind die van dit hotel wel lekker. Dus ik had een lumineus idee. Ik vraag of ik wat kan kopen. Dus ik loop naar de receptie en stel de vraag. De aardige mevrouw rammelt op de computer, gaat bellen met een supermarkt of ik het daar kan kopen. Ik sta er ongemakkelijk bij en na een paar minuten zeg ik dat ze wel mag ophouden met zoeken. Ze praat rustig verder met de andere kant om even later te zeggen dat het niet gelukt is. Of ik een paar van haar wil, ja graag. Nu heb ik een zak vol zakjes. Ik heb netjes gevraagd of ik moest betalen en nee dat hoefde niet.

Ze zijn hier sowieso behulpzaam want als we erg ongemakkelijk kijken vraagt er altijd wel iemand of ze ons kunnen helpen en meestal is dat zo haha.