Geplaatst in Reisverhalen Brazilië

Miljoenen liters water

De wekker gaat om 4.30 uur. We worden nl om 5.15 uur opgehaald. Nou om 5 uur om precies te zijn. We gaan richting de watervallen. We vliegen met GOL. We hebben al ingecheckt. Na de koffers ingeseald te hebben lopen we gelijk door naar het vliegtuig. Het kleine koffertje wordt nog even gecheckt maar dat is meer een formaliteit. Voor we het weten zitten we voor in het vliegtuig. Ruime plaatsen dat is altijd fijn. In twee uren vliegen we naar Foz Iguazu. De vorige avond hadden we te horen gekregen dat we naar een ander hotel gingen. Het hotel, Rafain Center, wat wij hadden geboekt had een probleempje. Het was overboekt. Nu zouden we een nog beter hotel (Rafain Palace) krijgen blablablabla. We gaan het zien. De vlucht verloopt voorspoedig. En voor we het weten zitten we in Foz. Carini pikt ons op, de gids voor de komende twee dagen. Huphuphup daar gaan we. R wil nog even wat checken bij Gol. Mevrouw gaat mee. M blijft bij de bagage. Volgens Gol moet het goed komen. Inmiddels had R ook gehoord dat we gelijk naar de watervallen gingen. Daar hadden we niet op gerekend. Maar omdat het nieuwe hotel ver buiten het centrum ligt was het niet handig om eerst daar naar toe te gaan. Tjonge jonge. Moesten we ons in het toilet maar omkleden. Het is nl zo’n 36 graden dus een korte broek is wel nodig. Het was een chaotische start. Maar daarna WOW wat mooi. We waren echt in een poep en een scheet bij de watervallen.

Eerst even wat info over de watervallen. Het ligt op de grens van Argentinië en Brazilië. Het gehele complex bevat tussen de 270 en 300 watervallen, afhankelijk van de waterstand. In totaal zijn de watervallen 2,7 kilometer breed en vallen tot 82 meter naar beneden. De bekendste waterval is de “Garganta del Diablo” (keel van de duivel) van 150 meter breed en 70 meter diep. Gemiddeld genomen stort er ongeveer 6,5 miljoen liter water per seconde naar beneden in het hele complex.

Dicht bij de watervallen bevindt zich het drielandenpunt tussen Brazilië, Argentinië en Paraguay. De steden in de buurt zijn Puerto Iguazú in Argentinië, Foz do Iguaçu in Brazilië en Ciudad del Este in Paraguay.

En wat is het mooiiiii. Je loopt een route waardoor je aan de overkant de watervallen ziet. Het was druk maar goed te doen. De paden zijn goed. Je moet er wel om denken want voor je het weet struikel je over een rode neusbeer. Tijdens de route zouden we de gids weer halverwege ontmoeten. Zij liep niet mee want ze is zwanger. Nou dat lukte dus niet. We zagen elkaar niet. Maakt niet uit het lukt zonder haar ook wel. De route eindigt bij het uitzichtpunt Salto Santa María. Wat een donderend geweld. Wat een kracht. Wat een water. Super indrukwekkend. En morgen gaan we dit nog een keer doen! Maar dan vanaf de Argentijnse kant.

‘S avonds de stad in. Hebben we een kei leuke bar/restaurant Capitao Bar gevonden. Het was er gezellig druk en we hebben er lekker gegeten. Mooie afsluiting van de dag.

De andere ochtend om 8.30 uur weer paraat. In onze nieuwe kamer hebben we lekker geslapen. Het ontbijt is goed. Ontbijt is immers de belangrijkste maaltijd van de dag. Dus daar doen wij eer aan. Half 9 zitten we weer in de auto. Op naar Argentinië. Stempels voor in het paspoort en M kan dr Spaans wat ophalen. Wat wil je nog meer. De grens is echt vlakbij. Bij het Nationaal Park, het bezoekerscentrum, aangekomen ga je eerst in een treintje. Het treintje gaat om het kwartier. Het is al druk dus het is even proppen. Maar we kunnen er bij. Met 5 km per uur racen we door het park. Het eerste station rijden we voorbij. Iedereen blijft overigens zitten. Bij het tweede station. Ja daar moet je zijn. Je loopt vanuit hier “over het water” naar Garganta del Diablo (de duivelskeel). Dat is het meest spectaculaire waterval. Het is inderdaad indrukwekkend. Inmiddels is het ongeveer 40 graden. Je loopt de 1 km vaak in de open zon dus we hebben aardig de pas erin. In een kwartier ben je wel bij del Diablo. Duizenden liters water storten zich naar beneden. Wat een geraas. Dezelfde weg weer terug.

We stappen weer in het treintje en stappen nu uit bij Cataratas Jungle Station. Vanuit daar zijn er nog verschillende wandelroutes. We nemen Paseo Superior. Een route van 1,8 km. Hier loop je ook over de watervallen. Je ziet dus waar het water de afgrond in verdwijnt. Ook dit is weer een prachtige route. Na al dit geweld van water is het tijd om zelf het water in te duiken. Wel in het zwembad van ons hotel :-).

We sluiten de dag weer af bij de Capitao Bar en omdat morgen om 3.30 uur de wekker gaat wordt het niet laat deze avond.

Auteur:

Aangenaam, ik ben Marianne. Geboren in Lemmer (Frl). En daar is het allemaal begonnen. De liefde voor de natuur. Het weidse landschap, de in de zonschitterende meren en de bossen. Ik geniet er nog steeds van. In de zomervakantie namen mijn ouders mijn zusje en broertje mee in de auto en dan toerden we door heel Europa. Wij drieën opgepropt achterin, onderweg naar het moois in Europa. Andere talen andere culturen. Heerlijk. Eenmaal op mezelf bracht mijn eerste verre reis me naar Sri Lanka. Wat onwennig zag ik met grote ogen alle wonderschone gezichten die we “thuis” niet hadden. Mijn tweede reis is het virus verder in me geslopen, het reisvirus bedoel ik dan. De trip ging naar Costa Rica. Met een paar reisgenoten die zeer veel wisten over de flora en fauna van dat land werd ik echt gegrepen door al het moois. De drang om dit te delen via verhalen en foto’s werd ook steeds groter. En nu is het eindelijk dan zover. Op deze pagina vind je mijn verhalen en foto’s. Geniet ervan! Update: inmiddels al heel wat landen bezocht en vele verhalen mogen schrijven. Met het schrijven doorleef je zo'n dag / vakantie / moment nog een keer. Wil je meer weten of kan ik iets voor je betekenen neem dan contact met mij op.

Een gedachte over “Miljoenen liters water

Plaats een reactie